Mokrzycki (Gutowski) "Pou-du-Ciel", 1935
Zainteresowanie i rozgłos w latach 1930- tych w świecie lotniczym we wszystkich krajach wywołał samolot amatorskiej konstrukcji francuskiego entuzjasty lotnictwa Henry Migneta, odbiegający swoim układem i systemem sterowania od tradycyjnych układów, stosowanych w budowie płatowców.
Opis i budowa samolotu, Mignet "Pou-du-Ciel" ("Pchła nieba"), opublikowane zostały przez konstruktora w książce L’Aviation de l'air-Pourquoi et jai construit le Pou du Ciel, której kupno było równoznaczne z nabyciem licencji na budowę tej konstrukcji.
Hałas w świecie jaki wywołał ten samolot nie ominął i Polski, znajdując gorących zwolenników wśród studentów Związku Awiatycznego Politechniki Lwowskiej oraz Wydziału Lotniczego Politechniki Warszawskiej. Popularność ta skłoniła Laboratoria Aerodynamiczne Politechniki Lwowskiej i Warszawskiej do przeprowadzenia badań na modelach "Pou du Ciel" wykonanych w skali 1:10.
W czasie letnich wakacji 1935 r. trzej studenci Wydziału Lotniczego Politechniki Warszawskiej przystąpili oni do realizacji samolotu typu "Pou du Ciel" według projektu prof. Gustawa Mokrzyckiego. Po wykonaniu obliczeń wytrzymałościowych i aerodynamicznych opracowano dokumentację dla budowy prototypu.
Budowę samolotu studenci rozpoczęli w Warsztatach Państwowej Szkoły Lotniczo- Samochodowej w Warszawie, pokrywając z własnych funduszów wszystkie koszty związane z tym doświadczeniem. Wg [1] samolot ten zbudował w 1935 r. por. H. Gutowski w Harcerskich Warsztatach Szybowcowych.
Zasadnicza różnica pomiędzy konstrukcją oryginalną "Pou du Ciel", a prototypem studentów warszawskich polegała na całkowicie gwarantującym stateczność podłużną położeniu środka ciężkości samolotu, dokładniejszym opracowaniu aerodynamiki kadłuba, staranniejszym dobraniu przekrojów dźwigarów skrzydłowych i zwiększeniu usterzenia pionowego. Napęd stanowił zakupiony od Aeroklubu Warszawskiego silnik Salmson o mocy 29 kW.
O dalszych losach samolotu brak bliższych wiadomości.
Konstrukcja.
Jednomiejscowy dwupłatowiec- tandem o konstrukcji drewnianej.
Płat drewniany, kryty płótnem.
Kadłub wręgowy, kryty sklejką. Kabina odkryta.
Statecznik i ster kierunku kryte płótnem.
Podwozie klasyczne, stałe.
Silnik- Salmson o mocy 29 kW (40 KM).
Źródło:
[1] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1977.[2] Kaczkowski R. "Samolot sportowy ZASPL Pchła Lwowska". Skrzydlata Polska nr 5/1963.
[3] Kaczkowski R. "Latająca Pchła Politechniki Warszawskiej". Skrzydlata Polska nr 5/1963.