ZASPL "Pchła Lwowska", 1936
(Dunikowski-Kołodziej-Roth "Pchła Lwowska")

Zainteresowanie i rozgłos w latach 1930- tych w świecie lotniczym we wszystkich krajach wywołał samolot amatorskiej konstrukcji francuskiego entuzjasty lotnictwa Henry Migneta, odbiegający swoim układem i systemem sterowania od tradycyjnych układów, stosowanych w budowie płatowców.
Opis i budowa samolotu, Mignet "Pou-du-Ciel" ("Pchła nieba"), opublikowane zostały przez konstruktora w książce L’Aviation de l'air-Pourquoi et jai construit le Pou du Ciel, której kupno było równoznaczne z nabyciem licencji na budowę tej konstrukcji.
Hałas w świecie jaki wywołał ten samolot nie ominął i Polski, znajdując gorących zwolenników wśród studentów Związku Awiatycznego Politechniki Lwowskiej oraz Wydziału Lotniczego Politechniki Warszawskiej. Popularność ta skłoniła Laboratoria Aerodynamiczne Politechniki Lwowskiej i Warszawskiej do przeprowadzenia badań na modelach "Pou du Ciel" wykonanych w skali 1:10.
Wyniki uzyskane przez Politechnikę Lwowską podane zostały oficjalnie dla zainteresowanych tą konstrukcją na łamach Lwowskiego Czasopisma Lotniczego Nr 8 z grudnia 1935 r. w biuletynie dr inż. Z. Fuchsa. Wyniki badań wykazały pewne wady w konstrukcji układu. W celu jednak bezpośredniego przekonania się o własnościach lotnych i pilotażowych modnego samolociku, studenci- członkowie ZASPL (Związku Awiatycznego Studentów Politechniki Lwowskiej) Dunikowski, Zdzisław Kołodziej i Wiktor Roth (oraz Zdzisław Sikorski, Makosz i Pojda) podjęli budowę polskiej wersji "Pou du Ciel", wprowadzając do konstrukcji ulepszenie, modyfikując układ napędów sterowania i poprawiając stateczność podłużną oraz zmieniając konstrukcyjnie kadłub i płaty. Samolot ten nazwano "Pchła Lwowska".
Do napędu zastosowano silnik JS-3 o mocy 12 kW konstrukcji J. Szabłowskiego- studenta Politechniki Lwowskiej. Przewidywano ponadto stosowanie silników Koller o mocy 12,5 kW oraz polskiej konstrukcji SS-20 o mocy 14,7 kW (firmy A. Steinhagen i H. Stransky).
Budowę "Pchły Lwowskiej" zakończono w początkach 1936 r., po czym podjęto próby kołowania, opanowując równocześnie sposób sterowania płatowcem- samoloty typu "Pou du Ciel" posiadały ruchomy płat bezlotkowy i ruchomy statecznik poziomy. Pierwsza próba lotu była również ostatnim dniem tego samolotu. W czasie startu odmienny system sterowania stał się przyczyną rozbicia prototypu. Pracę i studia nad układem H. Migneta przerwano we Lwowie całkowicie.
Konstrukcja.
Jednomiejscowy dwupłatowiec- tandem o konstrukcji drewnianej.
Płat drewniany, dwudźwigarowy, kryty płótnem. Przedni piat o sterowanym kącie natarcia. Wsporniki płata z rur stalowych.
Kadłub wręgowy, kryty sklejką. Kabina odkryta z wiatrochronem.
Statecznik i ster kierunku kryte płótnem. Ster kierunku z noskiem ze sklejki, kryty płótnem.
Podwozie klasyczne, stałe. Podwozie główne z amortyzacją sznurem gumowym. Koła o średnicy 750 mm.
Silnik- chłodzony powietrzem, jednocylindrowy JS-3 o mocy 12 kW (16 KM). Przewidywano ponadto stosowanie silników Koller o mocy 12,5 kW (17 KM) lub SS-20 o mocy 14,7 kW (20 KM).
Łoże z rur stalowych. Wzdłuż kadłuba długa rura wydechowa z tłumikiem. Śmigło dwułopatowe, drewniane, stałe o średnicy 1,35 m. Zbiornik na 25 l paliwa.
Dane techniczne "Pchła Lwowska" (wg [4]):
Rozpiętość- 6,0 (wg [5]- 6,7) m, długość- 3,6 (wg [2]- 3,5, wg [5]- 3,75) m, wysokość- 1,3 (wg [5]- 2,0) m, powierzchnia nośna przedniego płata- 7,0 m2, powierzchnia nośna tylnego płata- statecznika- 4,0 m2.
Masa własna- 110 (wg [5]- 160) kg, masa w locie- 220 (wg [5]- 250) kg.
Prędkość max- 115 (wg [5]- 110) km/h, prędkość przelotowa- 90 (wg [2]- 80- 90) km/h, prędkość lądowania- 50 km/h, wznoszenie- (wg [5]- 2,0) m/s, pułap- 2300 (wg [2]- 2000- 2300, wg [5]- 3000) m, zasięg- 300 (wg [5]- 250) km.
Galeria
Źródło:
[1] Wojciechowski J. ”Ultralekkie szybowce i samoloty”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1986.[2] Borzęcki J. ”Na własnych skrzydłach”. Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk 1980.
[3] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1977.
[4] Kaczkowski R. "Samolot sportowy ZASPL Pchła Lwowska". Skrzydlata Polska nr 5/1963.
[5] Glass A. "Polskie konstrukcje lotnicze do 1939". Tom 3. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2008.