Messerschmitt Bf-109C/Bf-109D, 1937
(Me-109C/Me-109D)
Produkcję Me-109C uruchomiono wiosną 1938 r. w Regensburgu, ale zbudowano tylko 55 egz. szybko przechodząc na produkcję kolejnego myśliwca Me-109D. Różnice pomiędzy Me-109C i Me-109D były minimalne, a jego pojawienie się to wynik opóźnień w rozwoju silnika DB 601 (wg [1]- DB 600). Myśliwiec Me-109D kumulował w sobie wszystkie dotychczasowe unowocześnienia i usprawnienia, ale został wyposażony w bardziej niezawodny silnik Jumo 210D (rozwój Jumo 210 ograniczono na korzyść perspektywicznego silnika Jumo 211). W trakcie produkcji Me-109D wprowadzono silnik Jumo 210Da o mocy podwyższonej do 700 KM, choć uzyskiwanej na mniejszej wysokości. Me-109D pozwolił wyrównać straty w osiągach, jakie zanotowano w trakcie rozwoju konstrukcji myśliwca. Późniejsze Me-109D miały też uproszczoną goleń podwozia ogonowego. Od 1939 r. Me-109C i Me-109D dodatkowo otrzymały kolektory spalin o spłaszczonych wylotach, co dawało im przyrost prędkości o ok. 10 km/h.
Produkcja Me-109D była kontynuowana w okresie wiosna-koniec 1938 r. Do ich produkcji doszedł zakład w Warnemünde. Ogółem zbudowano ok. 650 myśliwców Me-109D, co daje łączną produkcję myśliwców Me-109 z silnikami Jumo 210 na poziomie 1060 (wg [1]- 1100) egz. Spośród nich do Hiszpanii wyeksportowano 45 Me-109B, 5 Me-109C i 35 Me-109D, do Szwajcarii 10 Me-109D, po 1 Me-109B-1 i Me-109D-1 do Słowacji oraz 3 Me-109D na Węgry. Następne wersje Me-109 były już napędzane silnikami firmy Daimler-Benz.
W 1938 r. niektóre Me-109D posłużyły jako samoloty prototypowe dla różnych programów badawczych. Jednym z nich były próby z nkaemami MG 131 kal. 13 mm.
Użycie bojowe Messerschmitt Bf-109 (Me-109)
Konstrukcja:
Jednomiejscowy wolnonośny dolnopłat o konstrukcji metalowej.
Kabina zakryta.
Podwozie klasyczne chowane w locie.
Uzbrojenie (zobacz również w tekście):
- Me-109V-17, Me-109V-18, Me-109C-1, Me-109D- 4 stałe karabiny maszynowe MG 17 kal. 7,92 mm, po dwa w kadłubie i płacie,
- Me-109C-2- 3 stałe karabiny maszynowe MG 17 kal. 7,92 mm w kadłubie i 2 karabiny maszynowe MG 17 kal. 7,92 mm płacie,
- Me-109C-3- 2 stałe karabiny maszynowe MG 17 kal. 7,92 mm w kadłubie i 2 działka MG FF kal. 20 mm w płacie,
- Me-109C-4- 1 działko kal. 20 mm i 2 karabiny maszynowe MG 17 kal. 7,92 mm w kadłubie oraz 2 karabiny maszynowe MG 17 kal. 7,92 mm płacie,
Wyposażenie (zobacz również w tekście):
Silnik:
- Me-109V-17, Me-109V-18- rzędowy w układzie odwróconego V, Junkers Jumo 210D o mocy 500 kW (680 KM),
- Me-109V-19- rzędowy w układzie odwróconego V, Junkers Jumo 210G o mocy 537 kW (730 KM),
- Me-109C-1- rzędowy w układzie odwróconego V, Junkers Jumo 210Ga o mocy startowej 522 kW (700 KM) i mocy max 496 kW (675 KM),
- Me-109D- rzędowy w układzie odwróconego V, Junkers Jumo 210D o mocy 500 kW (680 KM), później Junkers Jumo 210Da o mocy startowej 500 kW (680 KM), wg innych źródeł- o mocy 515 kW (700 KM).
Dane techniczne Bf-109C-1 (wg [2]):
Rozpiętość- 9,9 m, długość- 8,7 m, wysokość- 2,45 m.
Masa własna- 1585 kg, masa startowa- 2280 kg.
Prędkość max- 470 km/h, prędkość przelotowa- 344 km/h, czas wznoszenia na 5000 m- 8' 44", pułap praktyczny- 8400 m, zasięg max- 652 km.
Dane techniczne Bf-109D-1 (wg [2]):
Rozpiętość- 9,9 m, długość- 8,7 m, wysokość- 2,45 m.
Masa własna- 1590 kg, masa startowa- 2280 kg.
Prędkość max- 470 km/h, prędkość przelotowa- 355 km/h, prędkość lądowania- 120 km/h, pułap praktyczny- 8500 m, zasięg- 650 km.
Inne wersje:
Messerschmitt Bf-109B (Me-109B)
Messerschmitt Bf-109E (Me-109E)
Messerschmitt Bf-109F (Me-109F)
Messerschmitt Me-109G
Messerschmitt Me-109K
Użycie bojowe Messerschmitt Me-109
Galeria
Źródło:
[1] JBG, MF ”Messerschmitt Me-109C-D”. Lotnictwo nr 2/2007.[2] Murawski M. ”Samoloty Luftwaffe 1933-1945”. Tom 2. Wydawnictwo Lampart. Warszawa 1997.
[3] Michulec R. ”Messerschmitt Me-109 cz. 1”. Seria Monografie Lotnicze nr 42. Wyd. AJ-Press. Gdańsk 1997.