Przenośny zestaw przeciwlotniczy ”Grom” jest polską kompilacją radzieckiego zestawu Igła-1, na który zakłady MESKO zakupiły w połowie lat 1980-tych licencję, ale nie uruchomiły produkcji. Zastosowano w nim zespół czujników rakiety Igła-M eksportowanej przez Rosję. W porównaniu z użytkowaną dotąd w Wojsku Polskim Strzałą 2M ma on większy zasięg i pułap, jest szybszy i prostszy w obsłudze oraz ma znacznie skuteczniejszy system samonaprowadzania z możliwością instalacji identyfikatora swój-obcy.

W 1993 r. prototyp rakiety przeciwlotniczej ”Grom” był prezentowany na I Międzynarodowym Salonie Przemysłu Obronnego w Kielcach.

Od 1995 r. przejściowa, wykorzystująca jeszcze niektóre zespoły importowane, wersja ”Grom-I” trafiła do uzbrojenia (m.in. 6. Brygady Desantowo-Szturmowej, 25. Brygady Kawalerii Powietrznej). Prace nad całkowicie spolonizowaną wersją docelową miały zostać zakończone jeszcze w 2000 r., pod koniec tego roku spodziewane były także jej pierwsze dostawy. Na kieleckim MSPO'2000 premierę miał nocny ”Grom-T” z kamerą termowizyjną SAGEM Matis o zasięgu max przekraczającym 10 km, umożliwiającą użycie broni także w nocy i trudnych warunkach atmosferycznych. Łatwo demontowalna kamera Matis może być także użyta jako przyrząd obserwacyjny, np. w pododdziałach artylerii, a także celownik innych rodzajów broni. Pojawiły się też informacje o poczwórnej wyrzutni holowanej opracowanej przez OBR SM Tarnów na bazie podstawy armaty ZU-23-2 oraz wyrzutni morskiej. ”Grom” miał być także adaptowany do lotniczych wyrzutni Gad (Gad-G), przeznaczonych dla śmigłowców wielozadaniowych i bojowych oraz lekkich samolotów bojowych (np. PZL-130 ”Orlik”).

Rakiety ”Grom” stanowiły uzbrojenie prototypu samobieżnego przeciwlotniczego zestawu artyleryjsko-rakietowego ”Stalagmit”/”Sopel”. Miały stanowić uzbrojenie lekkiego, samobieżnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego krótkiego zasięgu opracowanego przez konstruktorów Wojskowego Instytutu Technicznego Uzbrojenia i WZM Siemianowice Śląskie. Również proponowano wykorzystanie rakiet ”Grom” w systemach obrony przeciwlotniczej ”Biała” (zmodernizowane w Polsce systemy plot. ZSU-23-4 ”Szyłka”).

W 2008 r., w ramach programów rozwojowych konsorcjum z udziałem WAT, ZM Mesko S.A., WSK PZL-Warszawa II S.A., Telesystem Mesko Sp. z o.o. i Bumar Sp. z o.o, rozpoczął się proces modernizacji przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego ”Grom”. Poprzez modernizację zestawu ”Grom” zamierza się uzyskać: dwukrotne zwiększenie zasięgu wykrycia celu w wyniku zastosowania układów detekcyjnych o zwiększonej czułości oraz optymalizację obróbki sygnałów, zwiększenie odporności na zakłócenia termiczne, zwiększenie dynamiki pracy układów obróbki sygnałów GSN i zwiększenie dokładności naprowadzania rakiety. Wszystkie te zmiany mają umożliwić wykorzystanie w pełni możliwości pocisku rakietowego do zwalczania nowoczesnych celów powietrznych o niewielkiej sygnaturze termalnej i małych rozmiarach (nowoczesne samoloty i śmigłowce, bezzałogowe aparaty rozpoznawcze i bojowe, pociski skrzydlate czy bomby korygowane). W wyniku wprowadzenia zapalnika zbliżeniowego i modernizacji głowicy bojowej zwiększy się skuteczności i zasięg rażenia. Natomiast zwiększenie zasięgu rakiety uzyska się poprzez zmianę paliwa.

Konstrukcja:
Masa głowicy bojowej- 1,27 kg.

Dane techniczne ”Grom” (wg [3]):
Długość rakiety- 1648 mm, średnica rakiety- 72 mm, długość wyrzutni- ok. 1700 mm.
Masa zestawu w położeniu bojowym- 16,5 kg , masa rakiety- 10,5 kg.
Średnia prędkość rakiety- 650 m/s, strefa rażenia odległość- 400-5200 m, strefa rażenia wysokość- 10-3500 m, prędkość celu oddalającego się- 320 m/s, prędkość celu zbliżającego się- 400 m/s.
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu 1 rakietą z tylnej półsfery bez zakłóceń- >0,6, z zakłóceniami- 0,4.