Projekt samolotu MN-2 został opracowany na konkurs Ministerstwa Komunikacji z 1927 r. na 8-10-miejscowy samolot pasażerski. Konstruktorami byli inżynierowie Józef Medwecki i Zygmunt Nowakowski z WWS ”Samolot”, którzy opracowali projekt z własnej inicjatywy. Konkurs został rozstrzygnięty w połowie 1928 r. Projekt otrzymał drugą nagrodę, zwycięzcą został samolot PWS-20.

W 1928 r. została opracowana wersja bombowa MN-2BN3. Proponowana była na następcę samolotu Farman F-68 ”Goliath” i stanowiła konkurencję dla Fokkera F-VIIIW/3m.

Budowę prototypu MN-2 rozpoczęto w 1928 r. ze środków społecznych od montażu kadłuba w Hali Górnośląskiej na terenach targowych w Poznaniu. Postęp prac był powolny ze względu na ograniczone środki. Wobec zbliżającego się terminu Powszechnej Wystawy Krajowej w 1929 r. prace zostały zawieszone, a szkielet kadłuba przeniesiony poza halę. Wskutek pożaru WWS ”Samolot” we wrześniu 1929 r., a następnie kryzysu wytwórni i jej upadłości, prace nad samolotem nie zostały ukończone.

Konstrukcja:
Górnopłat zastrzałowy o konstrukcji mieszanej. Załoga w wersji MN-2BN3- 3 osoby, w wersji MN-2- 2 osoby, pasażerów- 6.
Skrzydła dwudźwigarowe o konstrukcji drewnianej. Dwudźwigarowe z profilem AB nr 6 (Gö-655) o grubości względnej g = 14%, pod­parte parą równoległych zastrza­łów. Lotki miały skrzydełka odciążające IBTL.
Kadłub kratownicowy z kształtowników duralowych. Pokrycie płótnem.
Podwozie stałe, główne trójgoleniowe z amortyzatorami olejowo- powietrznymi Vickers.

Uzbrojenie- 3 ruchome karabiny maszynowe w przedzie, na grzbiecie i w spodzie kadłuba. Udźwig bomb- 500 kg.

Napęd- 2 silniki Wright ”Whirlwind” J5B o mocy 162 kW (220 KM.

Dane techniczne MN-2 z silnikiem Lorraine-Dietrich (wg [1]):
Rozpiętość- 15,94 m, długość- 9,6 m, wysokość- 3,20 m, powierzchnia nośna- 38,26 m².
Masa własna- 1200 kg, masa użyteczna- 900 kg, masa całkowita- 2100 kg.
Prędkość max- 180 km/h, pułap- 6000 m, zasięg max- 720 km.