Koncepcję następcy szybowca akrobacyjnego SZD-21 ”Kobuz-3” opracował w 1988 r. mgr inż. Edward Margański. Nowy szybowiec zachował aerodynamikę ”Kobuza”. Skrzydła i usterzenie poziome są kompozytową wersją odpowiednich powierzchni nośnych i sterowych tego szybowca, natomiast kadłub z usterzeniem pionowym jest całkowicie oryginalny. W 1989 r. E. Margański z mgr. inż. Jerzym Cisowskim opracowali dokumentację przedprototypu, w którym wykorzystano wyremontowany fragment centropłata szybowca ”Kobuz-3”. Przedprototyp oblatano 11.01.1990 r. W latach 1990-1991 opracowano dokumentację konstrukcyjną wersji seryjnej. Prototyp wersji seryjnej został oblatany 6.08.1991 r.

Już pierwszy występ Swifta na mistrzostwach świata w akrobacji szybowcowej stał się sensacją. W następnych zawodach całkowicie zdeklasował konstrukcje konkurencyjne. Produkcję seryjną podjęła firma Swift Ltd (polsko-szwajcarsko-brytyjska), która do 1996 r. wyprodukowała 28 szybowców. W latach 1990-tych Swift stał się praktycznie monotypem na międzynarodowych, kontynentalnych i światowych, mistrzostwach akrobacji szybowcowej. Na tym właśnie szybowcu tytuł Mistrza Świata zdobył w 1991 r. polski pilot Jerzy Makula. W dniu 1.01.2006 r. w polskim rejestrze statków powietrznych znajdowały się 2 szybowce Swift S-1.

Rozważano opracowanie wersji z przedłużonymi końcówkami, zwiększającymi rozpiętość do 15,0 m, co lokowałoby ją w klasie standard. Rozwinięciem jednomiejscowego Swift S-1 jest dwumiejscowy szybowiec MDM-1 ”Fox”.

Zbudowano ok. 35 szybowców Swift S-1, po czym produkcja została wstrzymana. Spowodowane to było brakiem dalszych zamówień.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy średniopłat o konstrukcji kompozytowej.
Płat dwudzielny, jednodźwigarowy. Struktura nośna skrzydła wykorzystuje jedno lub dwuobwodowy keson od krawędzi natarcia do 40% cięciwy. Keson wykonany jest jako skorupowy z kompozytu szklanego, elementy krawędzi spływu mają przekładkową strukturę przytwierdzoną do kesonu po wygrzewaniu. Hamulce aerodynamiczne umieszczone za kesonem, lotki typu Freize.
Kadłub o konstrukcji półskorupowej ze wzmocnieniami w części kabinowej i strukturą przekładkową w części tylnej. W centralnej części kadłuba umieszczono kratownicę przenoszącą obciążenia od skrzydeł i podwozia. Kabina zakryta.
Usterzenie klasyczne, kompozytowe, struktura skorupowa z przekładkowym sterem wysokości.
Podwozie jednokołowe z tylnym kółkiem pomocniczym, chowane w locie.

Wyposażenie- podstawowy zestaw przyrządów pilotażowych, możliwość zainstalowania komputera do pomocy w wykonywaniu figur akrobacji.

Dane techniczne Swift S-1 (wg [2]):
Rozpiętość- 13,0 m, długość- 6,75 m, wysokość- 2,15 m, powierzchnia nośna- 11,8 m².
Masa własna- 295 (wg [8]- 280) kg, masa startowa max- 410 (wg [8]- 390) kg.
Prędkość dopuszczalna- 287 (wg [8]- 320) km/h, prędkość manewrowa- (wg [8]- 228) km/h, prędkość minimalna- 78 (wg [8]- 73) km/h, doskonałość- 31 (wg [8]- 30 przy prędkości 107 km/h), opadanie minimalne- 0,9 m/s przy prędkości 104 km/h.