W grudniu 1995 r. mgr inż. Edward Margański zaprezentował projekt ofertowy samolotu dyspozycyjnego z napędem turbinowym z wentylatorem, zdolnego do wykonywania przelotów na pułapie powyżej niekorzystnego oddziaływania warunków meteorologicznych. W zespole napędowym ma znaleźć zastosowanie wiele elementów śmigłowcowej transmisji napędu. Podstawowym tworzywem konstrukcyjnym mają być kompozyty węglowe, szklane i aramidowe z żywicą poliwinyloestrową.

Samolot przewidziany jest do zastąpienia dotychczas eksploatowanych maszyn tej klasy, które nasyciły rynek na przełomie lat 1970/1980. Komfort posługiwania się nim ma być zbliżony do samochodu wyższej klasy, a eksploatacja możliwa z lotnisk o przeciętnej długości pasa startowego. Miał to być samolot dla średnich i dużych firm, możliwy do wykorzystania jako komercyjny (aerotaxi), sanitarny, dyspozycyjno-łącznikowy dla wojska i do użytku prywatnego.

Konstrukcja:
Cztero- lub pięciomiejscowy Płat , trójdzielny, jednodźwigarowy.
Kadłub kompozytowy, część kabinowa szczelna, część tylna w postaci belki niosącej usterzenie. Kabina zakryta.
Usterzenie klasyczne, konstrukcja kompozytowa.
Podwozie trójkołowe z kołem przednim, chowane w locie.

Wyposażenie- zestaw VFR/IFR, ILS, VOR, DMĘ, GPS, pilot automatyczny, przewidziany radar meteorologiczny.

Silnik- turbinowy Allison o mocy 295-450 kW (401-612 KM), napędzający otunelowany wentylator.

Dane techniczne (wg [1]):
Rozpiętość- 12,39 m, długość- 9,31 m, wysokość- 3,03 m, powierzchnia nośna- 13,5 m².
Masa własna- 1000 kg, masa startowa max- 1800 kg.
Prędkość przelotowa- 500 km/h, pułap przelotowy- 6000-8000 m, zasięg- 1800 km.