Zarząd Główny PCK zamówił w Lubelskiej Wytwórni Samolotów opracowanie projektu samolotu sanitarnego, następcy samolotu Lublin R-XVIb. Była to pierwsza samodzielna konstrukcja wytwórni. Na początku 1936 r. projekt wstępny opracował inż. Zbysław Ciołkosz, a projekt konstrukcyjny wykonali inż. Jerzy Teisseyre oraz inż. Janusz Lange. Prototyp został oblatany jesienią 1937 r. i wiosną 1938 r. przeszedł próby w ITL. Samolot miał przekroczoną masę własną, co obniżyło jego osiągi. Okazało się, że samolot swymi osiągami tylko nieznacznie przewyższał samolot Lublin R-XVI bis. Ze względu na dużą mechanizację płata, wzorowaną na konstrukcji RWD-9 i RWD-13S, miał krótki start i krótkie lądowanie.

29.05.1938 r. prototyp został przekazany przez PCK dla lotnictwa wojskowego. W dniach 1-4.07.1938 r. LWS-2 zdobył puchar M. Raphaela i 1 miejsce w konkursie na samolot sanitarny w Esch w Luksemburgu. Rozważano możliwość zamówienia serii 6 egz., ale porównanie z RWD-13S i RWD-15S wypadło na niekorzyść LWS-2 i poprzestano na prototypie. Samolot znajdował się w posiadaniu wojska. We wrześniu 1939 r. samolot znajdował się w CWL-2 w Krośnie, lekko uszkodzony, dostał się w ręce Niemców. Dalsze jego losy nie są znane.

spełnił role konstrukcji, przy pomocy której biuro konstrukcyjne LWS Zebrane doświadczenia przy budowie LWS-2 zostały wykorzystane przy projektowaniu samolotu LWS-3 "Mewa".

Konstrukcja.
Górnopłat zastrzałowy o konstrukcji mieszanej. Załoga- pilot, sanitariusz oraz dwóch chorych.
Płat prostokątny, zwężony przy kadłubie i zaokrąglony na końcach, drewniany, dwudzielny, dwudźwigarowy, kryty sklejką do przedniego dźwigara, dalej- płótnem, wsparty dwiema parami zastrzałów o układzie V z kroplowych rur. Profil IAW-192. Wysuwane sloty na całej krawędzi natarcia. Lotki wychylające się jedno­cześnie do dołu (tzw. klapolotki) przy wychyleniu klap. Skrzydła składane przez obrót wokół tylnego okucia i dol­nego okucia zastrzału, po podniesieniu klap przyskrzydłowych.
Kadłub kratownicowy, spawany z rur stalowych, kryty płótnem, przód kadłuba kryty blachą duralową. Łoże silnika spawane z rur sta­lowych. Osłona silnika z blachy duralowej. Krawędź natarcia osłony tworzył pierścieniowy kolektor spalin. Kabina zakryta, mieszcząca pilota, lekarza i dwóch chorych na noszach. Drzwi z obu stron kabiny. Drzwi na nosze z prawej strony kadłuba. Za pilotem apteczka i miejsce lekarza z rozkładanym stolikiem.
Usterzenie drewniane. Stateczniki kryte sklejką, stery- płótnem. Stery z rogowym wyważeniem aerodynamicznym. Na lotkach i sterze kierunku- blaszki wyważające. Statecznik poziomy przestawialny.
Podwozie główne dwukołowe z kabląkowatymi goleniami spawanymi z rur i blachy stalowej, usztywnionymi cięgnami, z amortyzatorami olejowo- powietrznymi zamocowanymi w kadłubie i niskociśnieniowymi kołami Dunlop o średnicy 700 mm z hamulcami Bendix.

Silnik- chłodzony powietrzem, 9- cylindrowy, gwiazdowy Avia Wright "Whirlwind J5B" o mocy nominalnej 162 kW (220 KM) i mocy startowej 176 kW (240 KM).
Śmigło dwułopatowe, metalowe, nastawne, Ratier. Zbiorniki na 130 l paliwa z przodu kadłuba, za silnikiem oraz w skrzydłach.

Dane techniczne LWS-2 (wg [1] i [3]):
Rozpiętość- 13,0 m, długość- 9,05 m, wysokość- 2,84 m, powierzchnia nośna- 22,0 m².
Masa własna- 1185 kg, masa użyteczna- 495 kg, masa całkowita- 1680 kg.
Prędkość max- 206 km/h, prędkość przelotowa- 185 km/h, prędkość minimalna- 75 km/h, wznoszenie- 3,8 m/s, pułap- 4000 m, zasięg- 500 km.