W 1950 (wg [4]- 1948) r. inż. Tadeusz Sołtyk, w Lotniczych Warsztatach Doświadczalnych, opracował projekt wstępny samolotu szkolno-treningowego (przejściowego) LWD ”Bies”, który miał być następcą samolotu LWD ”Junak”. Przy zachowaniu takiego samego układu konstrukcyjnego ”Bies” różnił się od poprzedniej maszyny mocniejszym silnikiem, staranniejszym wykończeniem aerodynamicznym, chowanym podwoziem głównym, bogato oszkloną kabiną załogi, obszerniejszym zestawem wyposażenia i zastosowaniem uzbrojenia. Miał to być jednomiejscowy samolot akrobacyjny z chowanym podwoziem z silnikiem rzędowym Argus AS-10c o mocy 177 kW (240 KM). Powstał tylko projekt wstępny i arkusz kalkulacyjny, jakie mają być ciężary, osiągi itd.

Projekt samolotu nie został jednak zrealizowany, ponieważ LWD zostały rozwiązane w 1950 r. i w tym czasie oddano do kasacji zdobyczne silniki poniemieckie. Koncepcja ”Biesa” ożyła w 1951 r., w zespole konstrukcyjnym Centralnego Studium Samolotów w Warszawie. W tym czasie zespół silnikowy CSS, kierowany przez inż. Witolda Narkiewicza, skonstruował silnik gwiazdowy WN-2 o mocy 206 kW (280 KM). Prototypy silnika wykonano w warsztatach CSS na Okęciu, ale do opracowania projektu płatowca nie doszło, ponieważ w międzyczasie rozwiązano CSS. LWD ”Bies” pomyślany był jako samolot przejściowy z samolotów szkolno-treningowych na szkolno-bojowe. Jego właściwości lotno-pilotażowe miały być zbliżone do samolotów myśliwskich. Funkcję tę spełniały później samoloty Jakowlew Jak-11.

W wyniku dalszego rozwoju koncepcji powstał bardzo udany samolot szkolno-treningowy TS-8 ”Bies”.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy dolnopłat wolnonośny o konstrukcji mieszanej.
Podwozie klasyczne chowane w locie.

Silnik- rzędowy, w układzie odwróconego V, typu Argus AS-10c o mocy 177 kW (240 KM).