Samolot został opracowany na konkurs Ministerstwa Komunikacji jako następca używanego przez PLL ”LOT” samolotu Junkers F-13. Konkurencyjnym samolotem był PWS-21 bis. Układ i konstrukcja R-XI były częściowo wzorowane na samolocie Fokker F-VIIB, budowanym w tym czasie z licencji w zakładach Zakładach Mechanicznych Plage & Laśkiewicz. Prototyp, o znakach rejestracyjnych SP-ACC, został oblatany 8.02.1930 r. Samolot w czerwcu 1930 r. został przekazany do prób w PLL ”LOT”. Po wykonaniu kilku lotów próby zostały przerwane, gdyż samolot na lotnisku Mokotowskim w Warszawie został uszkodzony. Po remoncie w 1931 r. samolot wykonał tylko kilka lotów i w lipcu 1931 r. został rozbity. Samolotu już nie wyremontowano. Samolot miał znacznie większą masę własną oraz znacznie niższe osiągi niż w projekcie. Na podstawie wniosków z prób polecono wytwórni budowę nowego samolotu tej kategorii, będącego ulepszoną odmianą R-XI. Wytwórnia zaprojektowała samolot Lublin R-XVI.

Konstrukcja.
Wolnonośny górnopłat o konstrukcji mieszanej. Załoga- 2 osoby, pasażerów- 4.
Płat eliptyczny, drewniany, niedzielony, o fokkerowskiej konstrukcji, trójdźwigarowy z podłużnicami między dźwiga­rami, z żebrami ze sklejki, całkowicie kryty sklejką brzozową. Profil piata Clark Y o grubości 17%. Napęd lotek linkami. Płat mocowany do kadłuba czterema sworzniami. W płacie zbiorniki na 300 l paliwa.
Kadłub kratownicowy, spawany z rur stalowych, kryty płótnem, przód kadłuba kryty blachą duralową. Przednia część kratownicy wykrzyżowana rurami, tylna- drutem sta­lowym. Łoże spawane z rur stalowych. Kabina załogi dwumiejscowa, z drzwiami z obu stron kadłuba, z dwiema sterownicami, składającymi się z wolantu i pedałów (na których były dźwignie hamulców kół). Miej­sce mechanika można było wykorzystać dla piątego pasaże­ra. Kabina pasażerska o wysokości 1,5 m i szerokości 1,3 m mieściła dwa fotele i dwumiejscowa kanapkę. Z lewej strony drzwi do kabiny pasażerskiej, z prawej- odsuwane okna. Za kabiną bagażnik i pomieszczenie na pocztę- z drzwiami z prawej strony kadłuba. Kabina wentylowana i ogrzewa­na powietrzem pobierającym ciepło z rur wydechowych. Pod fotelami awaryjnie wyrzucany zbiornik na 150 l paliwa, osłonięty ścianą ogniową. Zamiast zbiornika kadłubowego można było umieścić wyrzucany worek z pocztą.
Usterzenie spawane z rur stalowych, kryte płótnem. Statecznik poziomy podparty zastrzałami. Napęd sterów linkami.
Podwozie stałe, główne o układzie fokkerowskim, dwukołowe, trójgoleniowe, z amortyzatorami olejowo- powietrznymi i kołami z hamulcami pneumatycznymi. Płoza ogonowa z blachy duralowej, amortyzowana sznurem gumowym.

Silnik- chłodzony powietrzem, 9- cylindrowy, gwiazdowy Wright ”Whirlwind J5” o mocy nominalnej 162 kW (220 KM) i mocy startowej 176 kW (240 KM). Śmigło dwułopatowe, metalowe, stale. Osłona silnika NACA z blachy duralowej.

Dane techniczne R-XI (wg [2]):
Rozpiętość- 15,0 m, długość- 9,6 m, wysokość- 2,6 m, powierzchnia nośna- 30,0 m².
Masa własna- 1210 (z wyposażeniem- 1310) kg, masa użyteczna- 733 kg, masa całkowita- 1943 kg.
Prędkość max- 185 km/h, prędkość przelotowa- 168 km/h, prędkość minimalna- 90 km/h, wznoszenie- 1,8 m/s, pułap- 2800 m, zasięg- 730 km.