Przy projektowaniu wykorzystano zmodyfikowane rysunki płata od R-XII. Kształt i konstrukcja kadłuba również były podobne, jak w samolocie R-XII. Przewidywano też zastosowanie silnika Genet 80 KM (jak w R-XII), lecz pod koniec budowy uzyskano inny silnik o podobnej mocy. Dwa egzemplarze samolotu zostały zbudowane w 1930 r. przez członków LKL w zakładach Plage & Laśkiewicz. Pierwszy, LKL-2 bis (zwany ”Szafą”), o znakach SP-ADE, został oblatany w połowie lipca 1930 r. Drugi egzemplarz LKL-2, o znakach SP-ADF, spłonął przy pierwszej próbie startu. Samoloty te miały wziąć udział w zawodach międzynarodowych Challenge 1930, jednak zgłoszenie pozostałego SP-ADE wycofano, gdyż nie ukończył prób.

Samolot LKL-2 bis wziął udział w zimowych I Lubelsko-Podlaskich Zawodach Lotniczych (30.01-1 .02.1931 r.) zajmując 5 miejsce. W IV Krajowym Konkursie Samolotów Turystycznych (29.09-1.10.1931 r.) zajął 7 miejsce. 17.09.1932 r. W. Kołaczkowski zajął na LKL-2 bis 3 miejsce w Sztafetowym Rajdzie Lotniczo-Samochodowo-Motocyklowym na trasie Kraków- Nowy Sącz- Nowy Targ- Zakopane- Nowy Targ, a 18.09.1932r. zajął 7. miejsce w IV Locie Południowo-Zachodniej Polski im. por. Żwirki.

LKL-2 bis był przez pewien czas użytkowany przez Lubelski Klub Lotniczy. W 1934 r. czekał na remont, a na początku 1935 r. został skasowany.

Jego ulepszoną odmianę LKL-3, z płatem o spawanej konstrukcji, rozpoczęto budować w 1930 r., lecz budowy nie ukończono z powodu trudności finansowych i technicznych.

Konstrukcja.
Trzymiejscowy wolnonośny górnopłat o konstrukcji mieszanej.
Płat eliptyczny, drewniany, dwudźwigarowy (dźwigary skrzynkowe), kryty sklejką. Zbiornik na 100 l paliwa w środkowej części płata.
Kadłub spawany z rur stalowych, kryty płótnem. Przód kadłuba z osłoną z blachy duralowej. Łoże silnika spawa­ne z rur stalowych. Kabina zakryta. Z przodu fotel pilota, z tylu kanapka dla dwóch pasażerów, a pod nią bagażnik. Sterownica podwójna.
Uste­rzenie o profilu dwuwypukłym spawane z rurek stalowych. Statecznik poziomy przestawialny na ziemi.
Podwozie stałe, główne z półosiek duralowych podpartych od tyłu rurą stalową, z amortyzacją gumową częściowo schowaną w kadłubie, kryte płótnem. Koła niskociśnieniowe Palmer. Płoza ogonowa z rury duralowej.

Wyposażenie- tablica przyrządów wyposażona w prędkościomierz, wysokościomierz, chyłomierz poprzeczny i podłużny, busolę, zegar czasowy oraz obrotomierz.
Samolot wyposażony w instalację oświetleniową.

Silnik- chłodzony powietrzem, 5- cylindrowy, gwiazdowy Walter ”Vega” o mocy nominalnej 62,5 kW (85 KM) i mocy startowej 66 kW (90 KM). Śmigło dwułopato­we, drewniane, stałe.

Dane techniczne LKL-2 (wg [2]):
Rozpiętość- 11,5 m, długość- 7 m, wysokość- 2,54 m, powierzchnia nośna- 18,54 m².
Masa własna- 438 (po przeróbkach- 453) kg, masa użyteczna- 404 (jako dwumiejscowy- 307) kg, masa całkowita- 842 (jako dwumiejscowy- 760) kg.
Prędkość max- 150 km/h, prędkość przelotowa- 110-130 km/h, prędkość minimalna- 75 km/h, wznoszenie- 3,5 m/s, pułap- 4300 m, zasięg- 600 km.