Samolot- amfibia Liore et Olivier LeO H-135 został zbudowany w firmie Liore et Olivier w Levallois-Perret pod Paryżem. Jego konstrukcję oparto na łodzi latającej LeO H-13B3. Układ samo­lotu, z małymi modyfikacjami, pozostawiono bez zmian, utrzymano także napęd dwusil­nikowy. Samolot ten, jako amfibię, wyposażono w podwozie klasyczne wciągane w locie oraz podczas wodowania pod płat dolny. Samolot otrzymał oznaczenie LeO H-135B3. Symbol B3 na końcu oznaczał samolot bombowy trzymiejscowy.

Prototyp samolotu-amfibii LeO H-135B3 zo­stał oblatany w 1926 r. Próby w locie zakończyły się pomyślnie i w połowie tego samego roku uruchomiono jego produkcję w małej serii.

W 1925 r. zakupiono 2 egz. LeO H-135B3 dostarczone w kwietniu 1926 r., a następnych 5 dostarczono w 1927 r. Przydzielono je do morskiej Eskadrze Obserwacyjnej, przemianowanej później na II Eskadrę Liniową Rugia. W użytku bieżącym znajdowało się 5 amfibii, dwie znajdowały się w rezerwie. Jedną z dopuszczono do użytku 1930 r., a drugą rozdysponowano na części. LeO H-135B3 pełniły służbę patrolową nad wybrzeżem i wodami terytorialnymi, ponadto wykonywały przeloty w głąb kraju, najdalej do Lwowa. Trzy z nich zostały utracone w wypadkach lotniczych. Samoloty te były używane do 1933 r., ostatni przetrwał dłużej. W 1934 r. wykorzystano go do zdjęć w locie dla filmu fabularnego ”Rapsodia Bałtyku”. W tym samym filmie wykorzystano w postaci na pół zatopionego rekwizytu wrak innego LeO rozbitego we wcześniejszym wypadku. Później był używany przez pewien czas do holowania rękawów H. Skasowano go dopiero w 1938 r.

Konstrukcja:
Trzymiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej. Wg [3]-  załoga- 3 lub 4 osoby.
Płaty dwudźwigarowe, trój­dzielne, pokryte płótnem. Lotki na obu płatach. Komora płatów połą­czona stojakami i usztywniona ścię­gnami z drutu. Pod skrzydłami pływaki.
Kadłub łodziowy, płaskoden­ny z redanem, kratownicowy, pokryty sklejką. Kabina pilota i obserwatora odkryta usytuowana z tyłu za komo­rą płatów.
Usterzenie- statecznik pio­nowy integralny z kadłubem, rów­nież pokryty sklejką. Ster kierunku z kompensacją rogową pokryty płót­nem.
Podwozie kołowe podciągane pod dolny płat mechanicznie korbą przez obserwatora.

Uzbrojenie- 2-4 ruchome karabiny maszynowe Lewis kal. 7,7 mm w dwóch stanowiskach z obrotnicami TO-7, przednim z obrotnicą na wieżyczce i tylnym z obrotnicą poło­żoną płasko na grzbiecie kadłuba. Udźwig bomb- 150 kg.

Wyposaże­nie- radiostacja RKUL albo RKL/1 zasilana z prądnicy wiatracz­kowej 300 W, zabudowanej na kad­łubie.

Napęd- 2 silniki rzędowe 8-cylindrowe, w układzie,  chłodzone wodą Hispano-Suiza typ Bab o mocy 132 kW (180 KM) każdy. Śmigla ciągnące, drewnia­ne. Zbiornik paliwa 400 l w kadłubie.

Dane techniczne LeO H-135B3 (wg [1]):
Rozpiętość- 16,00 m, długość- 11,95 m, wysokość- 4,45 m, powierzchnia nośna- 58,00 m².
Masa własna- 1840 kg, masa użyteczna- 860 kg, masa całkowita- 2700 kg.
Prędkość max- 160 km/h, wznoszenie- 3,1 m/s, pułap- 3700 m, zasięg- 500 km.