Liore et Olivier LeO H-18E2 (LeO H-180, LeO H-181), 1928

Latająca łódź szkolna. Francja.
Latająca łódź Liore-et-Olivier H-18 prezentowana na 11 Salonie Lotniczym (Salon d’Aviation) w Paryżu (29.06.- 15.07.1928 r.). (Źródło: Flight, July 19, 1928).

Dwumiejscowa, szkolna latająca łódź Liore et Olivier LeO H-18E2 (lub H-180) została zaprojektowana w firmie Société de Constructions Aéronautiques d'hydravions Lioré-et-Olivier. Jej konstruktorami byli inż. Marcel Riffard i inż. Edmond Benoit. Charakteryzowała się prostą i tanią konstrukcją oraz niskimi kosztami eksploatacji. Samolot przeszedł próby w locie na początku 1928 r. Prezentowany był na 11 Salonie Lotniczym (Salon d’Aviation) w Paryżu (29.06.- 15.07.1928 r.).

W 1929 r. powstała zmodernizowana wersja LeO H-181, która otrzymała zakrytą kabinę. Planowano budowę 10 egz., ostatecznie powstało tylko 5 samolotów. Jeden został wysłany do USA, gdzie został rozbity. Pozostałe nie znalazły nabywców i pozostały we Francji. Używane były przez firmę Lioré-et-Olivier jako samoloty doświadczalne.

W Polsce.

W kwietniu 1930 r. wytwórnia Zakłady Mechaniczne Plage & Laśkiewicz złożyła propozycję (razem z Lublin R-VIII i Lublin R-XV) na dostawę wodnosamolotów francuskich, których budowę na prawach licencyjnych można było by uruchomić w kraju: w tym LeO H-18E2, oraz CAMS-37A3, CAMS-46ET2, CAMS-55HB, LeO H-193, Villiers-26. Propozycja nie została przyjęta.

Konstrukcja.
Dwumiejscowy górnopłat wolnonośny o konstrukcji drewnianej.
Skrzydło wodoszczelne, jednoczęściowe, drewniane. Pokrycie sklejkowe.
Kadłub łodziowy o przekroju kwadratowym, drewniany, wykonany ze sklejki. Podzielony na kilka grodzi wodoszczelnych, zapewniających niezatapialność. Dno kadłuba płaskie z redanem. Poprzeczna stabilność na wodzie była zapewniona przez dwa małe pływaki pod skrzydłami.
Kabina z miejscami obok siebie, w wersji H-180- odkryta, istniała jednak możliwość zamontowania zamykanego na zawiasach dachu, który zabezpieczał załogę przed niekorzystnymi warunkami meteorologicznymi. W wersji H-181- kabina zakryta.

Silnik- gwiazdowy Salmson 9Ac o mocy 89 kW (120 KM), umieszczony nad płatem, śmigło pchające.

Dane techniczne H-180 (wg [2]):
Rozpiętość- 12,55 m, długość- 7,44 m, powierzchnia nośna- 21,1 m 2.
Masa własna- 676 kg, masa całkowita- 930 kg.
Prędkość max- 165 km/h, prędkość przelotowa- 140 km/h, czas wznoszenia na wysokość 2000 m- 20 min., pułap- 3500 m, zasięg- 520 km.

Galeria

  • Latająca łódź Liore-et-Olivier H-180, wyposażona w podwozie kołowe, podczas prób w locie na lotnisku w Villacoublay. (Źródło: Flight, July 18, 1929).
  • Latająca łódź Liore-et-Olivier H-180 w widoku z przodu. (Źródło: Flight, July 18, 1929).
  • Liore-et-Olivier H-180, rysunek w trzech rzutach. (Źródło: Flight, July 18, 1929).

Źródło:

[1] Morgała A. ”Samoloty wojskowe w Polsce 1924-1939”. Wyd. Bellona. Warszawa 2003.
[2] "The foreign exhibitors". Flight, July 18, 1929.
[3] "The Paris Aero Show 1928". Flight, July 19, 1928.
blog comments powered by Disqus