Na początku listopada 1939 r. zespół Polaków rozpoczął pracę w wytwórni płatowców Lioré-et-Olivier w Argenteuil pod Paryżem, należącej do państwowej grupy SNCASE. Inicjatorem i kierownikiem tego zespołu był Wsiewołod Jakimiuk. Do Sekcji Konstrukcyjnej weszli, m.in. inżynierowie: Aleksander Grzędzielski, Kazimierz Korsak i Jerzy Płoszajski oraz technik Józef Medwecki. Pierwszym zadaniem Sekcji Konstrukcyjnej były modyfikacje kadłuba samolotu myśliwskiego SNCASE SE-100. Prowadzono również prace nad przekonstruowaniem stateczników bombowca LeO-45 z poważnym zredukowaniem zawartości duralu. W połowie marca 1940 r., wraz z orzywieniem działalności bojowej lotnictwa, z dywizjonów zaczęła napływać duża ilość raportów o awariach samolotów LeO-45. Zespołowi polskiemu powierzono wprowadzenie ulepszeń i modyfikacji. W wytwórni lotniczej w Amberieu k. Lyonu (należaca również do grupy SNCASE), która była głównym producentem samolotów LeO-45, pracowało przeszło 100 Polaków.

W I połowie 1940 r. na samolotach Liore et Olivier LeO-45 latali również Polacy, piloci Polskich Sił Powietrznych we Francji. Używane były do szkolenia w:
- ośrodku szkoleniowym w Cazaux.

W Toulouse ok. 10.06.1940 r. grupa Polaków rozpoczęła przeszkolenie na nowoczesnych samolotach LeO 451. Innym miejscem, gdzie szkolono na tym typie samolotów, było Bordeaux.

Po klęsce Francji trzech polskich lotników (z ośrodka szkolnego Châteauroux), po dotarciu do Marseille ewakuowało się samolotem LeO-45 do Algieru. W dniu 23.06.1940 r. pięcioma samolotami LeO-451 ewakuowała się z Marignane do Afryki Północnej grupa pilotów por. Wolańskiego. Cztery samoloty (o piątym nie uzyskano żadnych informacji) lądowało w Maison Blanche koło Algieru, a następnie przelecieli do Oranu.

Konstrukcja: