Samolot Liore et Olivier LeO-20 BN5 był mamucim bombowcem, powstał w 1928 r. jako samolot bombowy dla lotnictwa nocnego. Został zbudowany w ilości ok. 300 egz. LeO-20 pozostawały w dywizjonach bombowych do 1937 r. Później wycofano je do lotnictwa transportowego i do szkół lotniczych, gdzie dożywały swoich dni jeszcze na początku lat 1940-tych. Stosowano je wówczas do nauki pilotażu na dwusterze pod opieką instruktora przed przejściem na maszyny szybsze, jak Amiot 143 lub Potez 540. Ponadto LeO-20 były wykorzystywane do nauki aeronawigacji, nauki strzelania i bombardowania, do wykonywania grupowych, skoków spadochronowych oraz w charakterze maszyn transportowych.

Dalszym rozwojem samolotu LeO-20 BN5 był czterosilnikowy bombowiec Liore et Olivier LeO 206 BN4.

W Polsce.

W I połowie 1940 r. na samolotach Liore et Olivier LeO-20 BN5 latali również Polacy, piloci Polskich Sił Powietrznych we Francji. Znajdowały się w wyposażeniu ośrodków, w których szkolono polskich pilotów lotnictwa bombowego. Wykonywano na nich loty kontrolne na dwusterze przed dopuszczeniem na maszyny przejściowe, m. in. w:
- Centrum Wyszkolenia Lotnictwa w Lyon-Bron,
- ośrodku szkoleniowym w Cazaux,
- ośrodku szkoleniowym Bordeaux-Mérignac,
- Centrum Wyszkolenia w Rennes,
- bazie lotniczej Maison Blanche (północna Afryka),
- Szkole Strzelców Samolotowych w Blidzie w Algierii,
- bazie lotniczej Base C.I.T. St. Jean d'Angley,
- Ecole de Bombardement 1^e Escadre Polonaise d'Instruction a Caen w Caen.

Konstrukcja:
Dwupłat o konstrukcji mieszanej. Załoga- 5 osób.
Kabiny odkryte.
Podwozie klasyczne stałe.

Napęd- 2 silniki gwiazdowe Gnôme Rhône 9 Ady o mocy 309 kW (420 KM) każdy.

Dane techniczne LeO-20 BN5 (wg [6]):
Rozpiętość- 22,2 m, długość- 13,77 m, wysokość- 5,05 m.
Masa własna- 2800 kg, masa całkowita- 5460 kg.
Prędkość max- 198 km/h, pułap- 5750 m, zasięg- 1000 km.