W 1937 r. kierownik laboratorium Wytwórni Balonów i Spadochronów inż. Franciszek Karpiński wyjechał do Francji w celu zapoznania się z najnowszymi metodami impregnowania tkanin używanych do produkcji balonów. Swoją wizytę na Kongresie Chemicznym w Paryżu (26.09.-13.10.1937 r.) połączył ze zwiedzeniem instytutu w Chalais-Meudon, gdzie zapoznał się z prototypem nowoczesnego pojedynczego wysokopułapowego balonu zaporowego Letourneur H1 (Ballon de Protection a Haute Altitude).

Do prób porównawczych z balonem WBS ZS-1 zakupiono w 1938 r. we Francji jeden balon zaporowy Letourneur H1. Balon wraz z wyciągarką i linami uwięzi dostarczono do GSL-2 w Legionowie w marcu 1939 r.

Konstrukcja:
Balon zaporowy na uwięzi działający solo.
Konstrukcja odznaczała się oryginalnym sposobem kompensacji objętości gazu. W przekroju poprzecznym na ziemi balon przypomina wielolistną koniczynę czy też kwiat o 6 płatkach. Kształt był utrzymany dzięki wewnętrznym powiązaniom sznurami gumowymi Sandow. Wypełniając się, balon osiągał na pułapie przekrój okrągły.
Usterzenie, pneumatyczne, miało cienki przekrój poprzeczny.
Wyciągarka Societe Aerazur.