W połowie lat 2000- nych Marek Wojda opracował nowatorski projekt samolotu- amfibii pionowego startu i lądowania (VTOL) o nazwie Wojdalot-100.

Prawie pionowy start odbywa się dzięki turbinom poziomym (system podwójnych łopatek) zamontowanym w obu skrzydłach amfibii. Turbiny znajdują się w komorach uformowanych w skrzydłach, dzięki czemu są poruszane strumieniem powietrza tworzonym przez silniki z wentylatorami (zainstalowanymi na krawędzi natarcia każdego skrzydła). Wentylatory połączone są z poziomymi komorami turbin specjalnymi kanałami sprężającymi. Komory są otwierane podczas startu i lądowania, a zamykane specjalnymi żaluzjami podczas lotu poziomego (po osiągnięciu określonego poziomu lotu). Z komory turbiny wyprowadzona jest dysza (zamknięta podczas lotu pionowego i otwarta podczas lotu poziomego). Obracające się poziomo turbiny podczas startu i lądowania zasysają strumień powietrza znad skrzydeł, który łączy się ze strumieniem powietrza sprężonego przez wentylatory napędzane silnikami spalinowymi, zamontowane na krawędziach natarcia skrzydeł.

Konstruktor zwraca uwagę na fakt, że teoretycznie pojemność amfibii Wojdalot-100 jest o około 30- 50 % większa (zauważmy ogromną oszczędność paliwa) niż w przypadku śmigłowca z takim samym silnikiem spalinowym. Dzieje się tak za sprawą bardzo sprężonego strumienia powietrza wyrzucanego z komory turbiny pod skrzydłami Wojdalota, podczas gdy strumień powietrza wytwarzany przez wirnik główny dowolnego śmigłowca jest rozprężany, a więc przemieszczany na obie strony kadłuba. Ponadto Wojdalot-100 posiada innowacyjny kształt kadłuba. Za nim strumień powietrza wtłaczany pod skrzydła trafia pod kadłub, nie jest rozpraszany na burty kadłuba jak w śmigłowcach.

W dniu 8.01.2007 r. projekt Wojdalot-100 zostały zgłoszony w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej. Zgłoszenie nr P.381495 zostało opublikowane 21.07.2008 r. w Biuletynie Urzędu Patentowego. Do opatentowania zostały zgłoszone również projekty turbin: poziomej i pionowej do tego samolotu.

Według konstruktora, nikt na świecie, a więc i w Polsce, nie wynalazł do tej pory konstrukcji lotniczej z tak nowatorskim kształtem kadłuba, nowatorskim i bardzo ekonomicznym wykorzystaniem strumienia powietrza do startu i lądowania, zastosowaniem silnika elektrycznego do lotu poziomego, wykorzystanie do startu i lądowania zmiany ułożenia końcówek skrzydeł w celu zwiększenia koncentracji strumienia powietrza wtłaczanego pod skrzydło Wojdalota. Z teoretycznego punktu widzenia- zdaniem konstruktora- jest to obecnie najbezpieczniejsza konstrukcja samolotu na świecie.

Konstruktor poszukuje inwestorów do współpracy w Polsce przy budowie prototypu samolotu Wojdalot-100.

Konstrukcja.
Wolnonośny grzbietopłat. Przystosowany do transportu 6- 15 osób.
Skrzydło o obrysie trapezowym o charakterystycznym mewim kształcie (litery M) w widoku z przodu. Grubość skrzydła ok. 50- 69 cm. Końce skrzydeł podczas startu i lądowania są zagięte w dół, natomiast podczas lotu są ułożone poziomo.
Posiada możliwość startów i lądowań na lądzie i wodzie.

Napęd- patrz wyżej.
Turbina pozioma jest również turbiną prądu stałego.

Dane techniczne Wojdalot-100, projektowane (wg [1]):
Długość kadłuba- ok. 17,0 m, wysokość- ok. 5,0 m.
Masa startowa- od 6000 do 15 000 kg (w zależności od mocy silnika).
Prędkość- ok. 500 km/h.

Opis samolotu ze zgłoszenia patentowego:

Rysunek samolotu Wojdalot-100 ze zgłoszenia patentowego. (Źródło: Copyright Marek Wojda).

Samolot (1) składa się z kadłuba oraz skrzydeł (9), które mają kształt zbliżony do trapezu. W skrzydłach (9) utworzone są komory (7), w których zamontowane są śmigła (11). Śmigła (11) przymocowane są do osi pionowej (15), posiadającej na górnym i dolnym końcu łożyska, wmontowane w belkę (6). Belka (6) opasuje skrzydła (9) i jest ułożona równolegle do kadłuba samolotu (1). Skrzydła (9) samolotu (1) posiadają komorę sprężania (16), ograniczoną po bokach elementami (4), od dołu płaszczyzną (2) i od góry płaszczyzną (3) górnej części skrzydła (9). Nad komorą (7), na wierzchniej części skrzydeł (9), zamontowane są klapy (5), otwierane i zamykane przez pilota za pomocą urządzenia hamująco- regulującego (15). Klapy (5) przymocowane są dolnym brzegiem do osi, ułożonej w poprzek skrzydła (9). Oś klap (5) posiada na końcach łożyska, które są wmontowane w belki (8). Do pracy śmigieł (11) wykorzystywane jest zjawisko autorotacji, przy czym śmigła (11) mogą być podłączone do zasilania silnikami. Skrzydła (9) są w trakcie lądowania na wodzie załamywane automatycznie w przegubie (19). Skrzydła (9) posiadają na końcach pływaki (18), zakończone ostrą częścią (22), rozpoczynającą się na 1/3 ich długości licząc od przodu. Kadłub samolotu (1) posiada w dolnej części kształt jak dno łodzi żaglowej. Otwory (4) mają zmniejszany wlot strumienia (10). W momencie startu samolotu (1) z powierzchni wody elementy (20) skrzydeł (9) są podnoszone do góry. Samolot (1) posiada pod skrzydłami (9), na szerokości śmigieł (11), cienkie klapy, zwisające swobodnie, nakładające się częściowo na siebie po zamknięciu oraz blokowane w pozycji pionowej w momencie lądowania samolotu (1). Cienkie klapy, ułożone wzdłuż skrzydeł, zamykając całą powierzchnię pod śmigłami (11), przymocowane są do obrotowych osi poziomych pod śmigłami (11), które to osie swoimi końcami z łożyskami wmontowane są w dolną część elementów (8).