WZ-VII "Ornitopter", 1923

W latach 1918- 1923 Władysław Zalewski zaprojektował ornitopter, który oznaczył WZ-VII. Oznaczenie to uprzednio zastosował do innego projektu (patrz WZ-VII).
Brak środków finansowych nie pozwolił Zalewskiemu na zrealizowanie tej konstrukcji.
Konstrukcja:
Jednomiejscowy średniopłat o konstrukcji metalowej.
Kryte płótnem skrzydło składało się z nieruchomej części środkowej o powierzchni 7,5 m2 i wzniosie 5°, z rurowym dźwigarem oraz z części zewnętrznych o powierzchni 7 m2, ze sztucznymi piórami. Siła nośna miała powstać przez ruchy tych części o 30° w górę i o 25° w dół, z częstotliwością 120 uderzeń na minutę, zaś ich końce zataczały elipsę. Amplituda ruchu końca płata wynosiła 3,8 m. Działanie lotek zastępowało zwichrzanie końców skrzydeł.
Kadłub ornitoptera miał szkielet z rur stalowych i pokrycie z płótna. Kabina była jednomiejscowa, odkryta. Przód kadłuba miał kształt głowy ptaka.
Usterzenie poziome, o ptasim kształcie, wychylało się w górę i w dół zgodnie z ruchami końców skrzydeł. W celu sterowania było wychylane podobnie jak ogon ptaków.
Podwozie stałe, czterokołowe.
Silnik- parowy składający się z palników na parafinę lub naftę, rurkowego kotła parowego oraz dwóch cylindrów, z tłokami poruszającymi się prędkością 120 cykli na minutę. Ruch skrzydeł do dołu był wywoływany przez napęd silnikiem, zaś ruch do góry był spowalniany za pomocą cylindrów pneumatycznych, połączonych ze zbiornikiem sprężonego powietrza. Sprężone powietrze następnie, poprzez cylindry, wspomagało pracę opuszczania skrzydeł do dołu.
Dane techniczne WZ-VII "Ornitopter" (wg [1]):
Rozpiętość- 10,0 m, długość- 4,2 m, wysokość- 2,15 m, powierzchnia nośna- 14,5 m2.
Masa własna- 190 kg, masa użyteczna- 110 kg, masa całkowita- 300 kg.
Źródło:
[1] Glass A. "Polskie konstrukcje lotnicze do 1939". Tom 3. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2008.