Część I - Historia rozwoju konstrukcji.

Francja.

Pierwszych 20 egz. Potez 25.10 A2 prawdopodobnie zostały ukończone na początku 1926 r., Przydzielono je do 34. RAM (Régiment d'Aviation Mixte- Pułk Lotnictwa Mieszanego) lub 32. RAM prawdopodobnie w celu ich przetestowania. W 1927 r. pierwsze Potezy 25.14 weszły na uzbrojenie 363. Groupe Autonome d’Observation (Samodzielnej Grupy Obserwacyjnej) w Pau, 4 eskadry 38. RAM z Thionville, razem z samolotami Potez 25 z silnikami Salmson. Kolejne Potezy 25 z silnikami Lorraine trafiły do 13. eskadry 31. RAO (Régiment d’Aviation d’Observation- Pułk Lotnictwa Obserwacyjnego). W lipcu 1931 r. było 8 eskadr wyposażonych w Potezy 25, w tym 4 w samoloty z silnikami Salmson (4 z 38. RAM), następne 4 w samoloty z silnikami Lorraine (3 z 36. GAO z Pau i 13. esk. 31 RAO). W szkołach, w sekcjach i oddziałach szkolnych było 149 Potezów 25.

Wraz z podjęciem decyzji o masowej produkcji Potez 25, proces wymiany samolotów Bréguet 19 w jednostkach rozpoznawczych i obserwacyjnych przyspieszył od początku lat 1930- tych. W dniu 1.01.1933 r. w Potez 25 wyposażono następujące jednostki: GO I/31 (Tours), GO II/31 (Tours), GO I/35 (Lyon-Bron), GO II/35 (Lyon-Bron), GO I/36 (Pau), GO II/36 (Pau), GR I/38 (Thionville), GO II/38 (Thionville), GR I/54 (Le Bourget), GR I/55 (Lyon-Bron). W tym samym roku 33. Escadre  otrzymała również Potezy 25, a GR III/33 powstała 1 października tego roku. Kilka innych jednostek zostało przezbrojonych w Potezy 25. W 1934 r. pojawiły się następujące nowe jednostki wyposażone w ten typ samolotu: GO I/32 (Dijon), GO I/32 (Dijon), GO I/33 (Nancy), GO II/33 (Nancy), GR III/33 (Nancy), GR I/51 (Cazaux), GR II/51 (Cazaux), GR I/52 (Dijon), GR II/52 (Dijon), GR autonome de Bouy i GR autonome z Cazaux.

W ten sposób, pomimo przeciętnych osiągów, Potez 25 zastąpił samoloty Bréguet 19, ten ostatni został całkowicie wycofany z jednostek rozpoznawczych w 1934 r. W tym samym roku pojawiły się również nowe samoloty, tym razem zastępujące Potezy 25, takie jak Breguet 27 lub Potez 39, ale których osiągi były tylko nieznacznie lepsze. Potez 25 pozostawał w służbie przez jakiś czas w jednostkach rozpoznawczych pierwszej linii do czasu przybycia samolotów Mureaux 113 i Mureaux 117 R2 oraz Potez 540. W dniu 1.01.1935 r. Siły Powietrzne posiadały w sumie 1607 egz. Potez 25 wszystkich wersji w jednostkach rozpoznawczych i szkołach! W połowie 1936 r. na Potezach 25 latało już tylko 8 eskadr. 1.01.1937 r. sytuacja uległa ogromnej zmianie i tylko 36 Dywizjon z Pau z eskadrami I i II/36 oraz jedna eskadra 38 Skrzydła w Metz były wyposażone w dwupłatowce Potez. Niecały rok później nie było już w pierwszej linii samolotów Potez 25.

Wycofane z jednostek bojowych samoloty Potez 25 trafiły do Groupe Aérien Régional (Regionalna Grupa Lotnicza, GAR 562), które były przeznaczone do szkolenia lotników i ekip naziemnych dla rezerwy. W dniu 1.01.1937 r. następujące Groupe Aérien Régional posiadały po 3 samoloty Potez 25: GAR 502 (Amiens), GAR 503 (Rouen), GAR 505 (Orlean), GAR 507 (Belfort), GAR 508 (Dijon), GAR 510 (Arras), -GAR 511 (Nantes), GAR 515 (Marignane), GAR 516 (Montpellier), GAR 518 (Bordeaux), GAR 552 (Reims), GAR 553 (Strasburg) i GAR 513 (Clermont-Ferrand). Natomiast GAR 514 (Lyon) posiadała samoloty Potez 25 i Bréguet 27, GAR 517 (Tuluza) latała na Potez 25 i 3 wiatrakowcach. Łącznie w tych jednostkach znajdowało się 45 Potezów 25. W tym czasie w Siłach Powietrznych służyło łącznie 1443 egz. Potez 25.

10.01.1938 r. było już tylko 9 eskadr, każda z 6 samolotami Potez 25. Były jednak nadal szeroko stosowane jako samoloty łącznikowe lub pomocnicze w jednostkach GAR ( było wtedy 28 GAR w sumie 35 eskadr). Dekretem z 2.09.1938 r. GAR stały się GAO lub Grupami Obserwacji Powietrznej, a zatem jednostkami pierwszej linii. Do 1939 r., kiedy ogłoszono wojnę, nie było już w pełni wyposażonego GAO w samoloty Potez 25, poza samolotami używanymi do szkolenia lub łączności. W dniu 27.09.1939 r., podczas wykonywania misji rozpoznawczej, samolot Potez 25 został zestrzelony przez niemiecki myśliwiec Messerschmitt Bf-109E-3. Była to jedyna walka powietrzna Poteza 25 z samolotami niemieckimi. 10.10.1939 r. 284 egz. (plus 72 niesprawnych) Potez 25 oraz 21 TOE znajdowało się w szkołach lub ośrodkach szkoleniowych, a nieznana liczba w jednostkach.

10.05.1940 r., w dniu rozpoczęcia niemieckiej ofensywy, w jednostkach było 25 Potezów 25 A2, 422 egz. A2 i 34 egz. TOE w szkołach oraz 194 egz. A2 i 16 egz. TOE w składach. Potezy 25 służyły podczas kampanii jako samoloty łącznikowe między jednostkami lub bazami, ale w niewielkiej liczbie. Kiedy w czerwcu 1940 r. podpisano rozejm, Niemcy i Włosi zarządzili spis wszystkich samolotów Sił Powietrznych; wśród nich w nieokupowanej części Francji było 177 egz. Potez 25 wszystkich wersji.

Od listopada 1933 r. do stycznia 1934 r. eskadra 28 samolotów Potez 25 TOE wykonała dalekodystansowy przelot nad terytoriami Afryki Północnej i Czarnej Afryki, będącymi pod francuską administracją. Było to w swoim czasie bardzo nagłośnione wydarzenie lotnicze, zorganizowane w celach propagandowych, które miało ukazać potęgę Francji. Przelot otrzymał nazwę La Croisière Noire (Czarny rejs). Dowództwo eskadry objął generał Vuillemin, weteran Wielkiej Wojny i specjalista od lotnictwa na Saharze. Start nastąpił 6.11.1933 r. z lotniska w Istres. Eskadra Vuillemina pokonała trasę Istres- Perpignan- Los Alcazares- Rabat- Colomb Bechar- Adrar- Bidon V- Gao- Mopti- Bamako- Kayes- Dakar- Saint Louis- Kayes- Segou- Ouagadougou- Niamey- Zinder- Fort Lamy- Fort Archambault- Bangui- Fort Archambault- Fort Lamy- Zinder- Niamey- Gao- Bidon V- Adrar- El Golea- Touggourt- Tunis- Algier- Oran- Meknès- Los Alcazares- Perpignan- Istres- Lyon- Etampes- ​​Le Bourget. Dotarła do Paryża w dniu 15.01.1934 r., gdzie została powitana przez Prezydenta Republiki Alberta Lebrun i rząd. Czarny rejs okazał się wielkim sukcesem propagandowym. Wszystkie wyznaczone cele zostały osiągnięte. Zademonstrowano wysoką jakość załóg Sił Powietrznych i Lotnictwa Marynarki Wojennej. Rajd potwierdził wyjątkową wytrzymałość Potezów 25, które znajdowały się na wyposażeniu wielu eskadr kolonialnych i pozostały na ich uzbrojeniu do 1945 r.

Od początku swojej kariery Potez 25 był używany jako samolot szkolno- treningowy. Miał poprawne własności pilotażowe i wybaczał błędy popełnione przez uczniów. Był to samolot niekomplikowany, łatwy w obsłudze i tani w użytkowaniu. W eskadrach kolonialnych niektóre egzemplarze zostały przekształcone w samoloty treningowe z podwójnym układem sterowania. We Francji metropolitalnej liczba Potezów 25 w szkolnictwie rosła w miarę wycofywania samolotów z jednostek pierwszoliniowych. Od 1938 r. jednostki bojowe zaczęły otrzymywać duże ilości nowoczesnego sprzętu. W związku z tym samoloty szkolne i treningowe również musiały zostać wymienione lub przynajmniej uzupełnione o bardziej nowoczesne typy (chowane podwozie, śmigło o zmiennym skoku itp.). Rola Poteza 25 w szkolnictwie stopniowo malała, używane były do holowania rękawów lub innych zadań pomocniczych. W dniu 20.03.1940 r. w szkołach znajdowało się 415 egz. Potez 25 i 43 egz. TOE. W maju i czerwcu 1940 r. większość Potezów została zniszczona lub porzucona. Tam, gdzie było to możliwe, samoloty były ewakuowane z baz zagrożonych niemieckim natarciem, ale było ich stosunkowo niewiele. W końcu 1939 r. i na początku 1940 r. w Afryce Północnej zostały utworzone szkoły lotnicze, które również użytkowały Potezy 25. W latach 1939- 1940 samoloty te były już całkowicie przestarzałe, nawet jako szkolne. Wraz z zawieszeniem broni w czerwcu 1940 r. zostały całkowicie wycofane z użytkowania, wiele z nich zostało zmagazynowanych, a następnie złomowanych.

Bardzo duża liczba samolotów Potez 25 znajdowała się na wyposażeniu eskadr kolonialnych. Były używane głównie w celu utrzymania porządku na terytoriach znajdujących się pod francuską administracją:

Kraje Lewantu (terytoria mandatowe Syrii i Libanu):

Potezy 25, głównie w wersji TOE, był standardowym wyposażeniem dywizjonów Lewantu od późnych lat 1920- tych do 1940 r. Od 1927 r. zaczęły stopniowo zastępować samoloty Breguet XIV. Wraz z pojawieniem się wersji TOE w 1929 r. proces ten uległ przyspieszeniu, co doprowadziło w 1931 r. do całkowitego wycofania Breguetów XIV z jednostek. Co najmniej jeden Potez 25 A2 (typ Métropole) od 1927 r. brał udział w akcjach przeciwko powstańcom druzyjskim.

Kiedy we wrześniu 1939 r. wybuchła wojna z Niemcami, w jednostkach bojowych w Lewancie znajdowało się ok. 27 Potezów 25, w szkolnictwie znajdowało się 13 egz. Później z Afryki Północnej przerzucono kolejne 27 samolotów. Stare Potezy TOE były używane do patrolowania granic oraz szkolenia: w lotach nocnych, bombardowania i strzelania powietrznego. 17.06.1940 r. 4 samoloty zostały skierowane na Cypr z misją ochrony przed możliwym włoskim desantem! Nic się nie wydarzyło i po podpisaniu rozejmu Potezy wróciły do swojej bazy 2.07.1941 r. W maju 1941 r. w jednostkach pierwszoliniowych znajdowało się ok. 25- 30 egz. W tym czasie uległy pogorszeniu stosunki z Brytyjczykami. W 1941 r. rząd ​​Vichy dostarczał broń do Iraku w czasie nieudanego antybrytyjskiego zamach stanu Al-Gajlaniego, a samoloty Osi wykorzystywały francuskie terytorium w Lewancie.

20.05.1941 r. 5 samolotów Hawker "Hurricane" z 80. Dywizjonu RAF zaatakowało dzielnicę Damaszku- Mezzé i uszkodziło tam dwa Potezy 25 TOE. W dniu 8.06.1941 r. Brytyjczycy zaatakowali Syrię. Całkowicie już przestarzałe Potezy stanęły do walki. Ich załogi z wielkim poświęceniem prowadziły rozpoznanie i atakowały wojska brytyjskie. Poniesione straty są trudne do oszacowania, prawdopodobnie zniszczeniu uległo co najmniej 12 samolotów, co nie jest dużo, zwłaszcza że większość z nich została zniszczona na ziemi. Należy jednak zauważyć, że dowództwo wykorzystywało je głównie w nocy do udanych ataków nękających.

Walki zakończyły się 14.07.1941 r. Ocalałe samoloty zostały przekazane Free French Air Forces (Siły Powietrzne Wolnej Francji). Kilka bezwartościowych zostało spalonych, pozostałe kontynuowały karierę w szkole w Rayak. Używane były do końca wojny. Niektóre zostały przekazane w 1943 r. do GB 1/17, gdzie były wykorzystywane do patrolowania wybrzeża do czasu przybycia samolotów Martin 187 "Baltimore". Utworzona 15.09.1941 r. w Rayak Alzacka Grupa Myśliwska (Groupe de Chasse Alsace) otrzymała 4 Potezy 25 z przeznaczeniem do szkolenie pilotów.

Francuska Afryka Północna:

Potez 25, a zwłaszcza jego wersja TOE, był używany w Afrique française du Nord (AFN- Francuska Afryka Północna), to znaczy w Algierii, Maroku i Tunezji. Jak na wszystkich innych terytoriach znajdujących się pod francuską administracją, był głównym samolotem wojskowym używanym w latach 1930- tych.

W połowie lat 1920- tych eskadry były wyposażone w samoloty Breguet XIV, które utrzymały się w służbie do ​​końca dekady. Od 1926 r. trzy eskadry otrzymały samoloty Breguet XIX, natomiast Potezy 25 zaczęły przybywać w 1927 r. Były to klasyczne samoloty A2, które nie były przystosowane do wypełniania zadań typowych dla lotnictwa AFN. Niektóre egzemplarze zostały zmodyfikowane, podobnie do przyszłych TOE. Te ostatnie zaczęły przybywać w 1929 r. i do 1932 r. wszystkie eskadry zostały wyposażone w te samoloty. Już w lipcu 1931 r. 216 egz. Potez 25 znajdowało się w eskadrach, 17 kolejnych w szkolnictwie. Eskadry AFN biorą udział w wielu przelotach nad Saharą, których celem było przygotowanie tras powietrznych i utworzenie lotnisk awaryjnych. Eskadry przeprowadzały także operacje policyjne, zwłaszcza pod koniec lat 1920- tych W 1930 r. prowadzono operacje w rejonie Al-Abadila, bombardując obozy zbuntowanych plemion.

W 1936 r. eskadry lotnictwa morskiego 4B1, 4B2 i 4B3, wyposażone w Potezy 25, zostały przekazane Siłom Powietrznym i stworzyły 25e Escadre de Bombardement w Tunezji. W 1937 r. Potezy 25 stanowiły główną siłę uderzeniową lotnictwa w Afryce Północnej, chociaż były już zdecydowanie przestarzałe. Chociaż planowano wymianę sprzętu, w międzyczasie w Potezy 25 wyposażono kilka kolejnych eskadr. W lipcu 1938 r. na wyposażeniu eskadr znajdowało się 180 egz. Potez 25 TOE i 18 egz. Potez 25 A2.

W marcu 1939 r. powstały dwie Eskadry Sahary (Escadrilles Sahariennes) oraz Eskadra Policyjna (Escadrille de Police), wszystkie trzy oczywiście na Potezach 25. Niewiele wiadomo o działalności jednostek w okresie od września 1939 r. do lipca 1940 r. Część eskadr przeniesiono do Francji metropolitalnej, gdzie zostały wyposażone w samoloty Potez 63.11. 10.05.1940 r. w AFN było 166 Potez 25 TOE, w tym 83 niesprawne i 24 Potez 25 A2, w tym 7 niesprawnych. Używane były do patrolowania wybrzeża, lotów łącznikowych oraz w szkolnictwie. W momencie podpisania zawieszenia broni w użyciu znajdowało się ponad 100 egz. Wszystkie zostały wycofane z użycia do sierpnia 1940 r., zmagazynowane i ostatecznie złomowane.

Indochiny:

W 1920 r. Lotnictwo Indochin (l’Aéronautique d’Indochine) posiadało dwie eskadry wyposażone w samoloty Breguet 14 (w wersji wodnej i lądowej). W latach 1927- 1928 utworzono kolejne dwie eskadry. Ponieważ zastąpienie przestarzałego Bregueta 14 stało się konieczne, wybór padł na Poteza 25 A2, którego pierwsze egzemplarze prawdopodobnie dotarły pod koniec 1927 r. Prawie wszystkie Potezy 25 zostały dostarczone w częściach drogą morską. W 1929 r. każda z czterech eskadr posiadała po 9 Potezów 25. W tym samym roku Breguety zostały ostatecznie wycofane.

Potezy 25 A2 zostały szybko skierowane do walki.  Od 17 do 26.03.1929 r. brały udział w operacjach przeciwko drugiej rebelii Pays Moï. Od czerwca do listopada 1929 r. testowano połączenie pocztowe na trasie Hanoi- Sajgon. W lutym 1930 r. ponownie zostały skierowane do walki, tym razem tłumiły powstanie żołnierzy wietnamskich w Yên Bai. 6.03.1930 r. utracono samolot podczas misji rozpoznawczej na granicy chińskiej, nad którą gromadzili się chińscy piraci. W 1931 r., podczas klęski głodu w regionie Vinh, organizacja komunistyczna wezwały rolników z regionu do strajk generalnego. Na prośbę gubernatora Vihn i w obliczu powagi sytuacji, dwa Potezy  zbombardowały kolumnę zbuntowanych chłopów. Następnie 2 samoloty zostały wysłane do Vihn z misją odstraszającą.

Prawdopodobnie w 1931 r. (może nieco później) w 1 Eskadrze pojawił się wodnosamolot Potez 25, którego koła zastąpiono dwoma produkowanymi na miejscu pływakami. Wodnosamolot bazował na Wielkim Jeziorze Hanoi i pozostawał w służbie co najmniej do września 1940 r. Używany był jako samolot sztabowy.

Do 1939 r. samoloty wykonywały różnorodne zadania: demonstracja siły, obserwacja, rozpoznanie, zaopatrzenie, szybka ewakuacja medyczna, udział w lokalnych festynach, transport pilnych przesyłek pocztowych, a wreszcie udział w manewrach wojskowych. Znaczną liczbę Potezów 25 A2 zmodyfikowano, przez co upodobniły się do wersji TOE. Prawdopodobnie w Indochinach nie było  oryginalnych Potezów 25 TOE.

Od stycznia do maja 1933 r. odbył się grupowy lot z Hanoi do Sajgonu i z powrotem, w którym uczestniczyły wszystkie jednostki na Potezach 25. W latach 1933- 1938 prowadziły w buszu badania dotyczące układu słynnego kompleksu miejskiego Angkor, pozostałego po dawnej stolicy Imperium Khmerskiego.

W lipcu 1938 r. w jednostkach bojowych znajdowały się 33 egz. Koniec 1939 r. i pierwsza połowa 1940 r. minęły dość spokojnie w tej części świata, z dala od walczącej Europy. W 1940 r. Japończycy podporządkowali francuskie prowincje w Azji, i podobnie jak Niemcy, zostawili w spokoju francuską administrację kolonialną. 22.09.1940 r. podpisano konwencję wojskową między obiema stronami, która zezwalała na tranzyt i stacjonowanie wojsk japońskich w Tonkin, a także na okupację kilku lotnisk położonych na północ od rzeki Czerwonej. W tym samym dniu armia japońska przekroczyła granicę Indochin i uderzyła w kierunku miasta Lang Son. Walki trwały do 26 września. Do działań skierowano również archaiczne już wówczas Potezy 25, które wykonywały loty rozpoznawcze i kierowały ogniem artylerii. Podczas walk wykonały 12 lotów bojowych, czyli połowę wszystkich francuskich. Straty wyniosły 2 samoloty zniszczone i 1 uszkodzony.

Gdy tylko skończyły się walki z Japończykami, francuskie siły zbrojne w Indochinach musiały stawić czoła roszczeniom Tajlandii (dawniej Syjamu), która domagała się przekazania jej terenów Laosu i Kambodży na prawym brzegu Mekongu. Walki trwały od 15.10.1940 r. do 9.05.1941 r. i zakończyły się podpisaniem pokoju w Tokio, na mocy którego Francja zgodziła się oddać część Kambodży zamieszkaną przez ludność tajską. 23 listopada pięć myśliwców Morane-Saulnier MS-406C1 eskortujących 2 Potezy 25 zostało bezskutecznie zaatakowanych przez 2 Curtiss "Hawk III" i Chance Vought "Corsair". 27 listopada inny "Corsair" ostrzelał bez rezultatu Poteza 25 nad Nakhon Panom. 28 listopada Potez został przechwycony przez "Corsaira" pomiędzy Thakhekiem i Nakhon Panom. Jego 3 samoloty eskorty MS-406 zdołały jednak zmusić Syjamczyków do odwrotu. W grudniu tajlandzkie bombowce zniszczyły na ziemi 2 MS-406 i 2 Potezy 25. 24.01.1941 r. trzy Curtiss "Hawk III" zaatakowały na wschód od Aranyaprathet Poteza 25 w eskorcie trzech MS-406. W wyniku ataku Potez rozbił się i zapali. Podczas konfliktu lotnictwo francuskie wykonało 245 lotów bojowych (191 dziennych), w tym Potezy 25 uczestniczyły aż w 130 misjach dziennych i 5 nocnych!

W pierwszej połowie 1941 r. porucznik Robert Barbier wystartował Potezem 25 z Kambodży, aby dołączyć do Anglików w Birmie. Niesprzyjające wiatry zmusiły go do wylądowania w Tajlandii, gdzie został schwytany i aresztowany.

Siły Powietrzne Francuskich Indochin zostały odcięte od dostaw nowoczesnych samolotów i części zamiennych. Mechanicy dokonywali cudów aby utrzymać samoloty w stanie zdolnym do lotu. W grudniu 1942 r. tylko 32 samoloty pozostały sprawne: 18 egz. Potez 25, 7 egz. Loire 130, 4 egz. Potez 542 i 3 egz. Farman-221! 2.10.1942 r. pilot Cne. (kapitan) Pierre Pouyade, zniesmaczony coraz wyraźniejszą współpracą władz francuskich w Indochinach z Japonią, uprowadził Poteza 25 i uciekł nim do Chin. Pierre Pouyade był później dowódcą sławnego Pułku Lotnictwa Myśliwskiego Normandia- Niemen walczącego na froncie wschodnim. Od listopada 1942 r. lotnicy z Amerykańskiej Grupy Ochotniczej (American Volunteer Group- AVG) Latających Tygrysów walczący w Chinach, rozpoczęli ataki na miasta i bazy w Indochinach okupowane przez Japończyków. Od czasu do czasu atakowali też Francuzów. W latach 1942- 1943 dwa Potezy 25 padły łupem myśliwców amerykańskich.

Pod koniec 1943 r. mniej lub bardziej wymuszona współpraca między Francuzami i Japończykami umożliwiła tym pierwszym wprowadzenie do służby ok. 40 samolotów, w tym 23 Potezów 25. Jednak wielu francuskich oficerów potajemnie tworzyło ruch opór wobec Japończyków w przypadku zamachu stanu. Generał Eugène Mordant, naczelny dowódca sił indochińskich, dołączył do Komitetu Wolnej Francji w lutym 1944 r. i zebrał jednostki lotnicze pod swoimi bezpośrednimi rozkazami. Dlatego od lipca 1944 do marca 1945 r. Siły Powietrzne prowadziły działania konspiracyjne: przerzucały tajnych agentów do Hanoi na pokładach Potezów 25, wykonywały loty łącznikowe na rzecz ruchu oporu i ewakuowały amerykańskich pilotów zestrzelonych nad Indochinami. Na koniec prowadzono loty rozpoznawcze i poszukiwano broni zrzucanej na spadochronach przez Aliantów.

W marcu 1945 r., prawie piętnaście lat po ich przybyciu do Indochin, w użyciu znajdowało się jeszcze ok. 24 Potezów 25. Było to możliwe przede wszystkim pomysłowości i zaradności francuskich mechaników. W rzeczywistości Potez mógł być skasowany tylko wtedy, gdy spadł na ziemię lub spłonął! We wszystkich innych przypadkach samolot można było odbudować, nawet jeśli był zniszczony w 50% lub więcej.

9.03.1945 r. nastąpił japoński zamach stanu w Indochinach. Japończycy zaatakowali francuskie obiekty wojskowe w całej kolonii. Francuzi zostali zaskoczeni, wszystkie garnizony zostały zajęte. Część żołnierzy uciekła do nacjonalistycznych Chin, gdzie zostali internowani. Japończycy zastąpili francuskich urzędników i ostatecznie zlikwidowali ich kontrolę nad Indochinami. Część Potezów 25 została zniszczona we bazach przez własne załogi. Kilkanaście zostało zdobytych przez wojska japońskie w bazie lotniczej Tong (położonej 45 km na zachód od Hanoi). Ocalały tylko 3 samoloty w bazie Son-La, z tego dwa znajdowały się tam od lutego 1945 r. oraz jeden ewakuowany z bazy Tong. Wykonywały one loty rozpoznawcze, sporadycznie atakując wojska japońskie. Utrzymywały również łączność pomiędzy kolumnami wojsk francuskich, wycofujących się w kierunku Chin. Dostarczały także lekarstwa i środki opatrunkowe z Chin. Jeden Potez został utracony w niewyjaśnionych okolicznościach. 23.04.1945 r. ostatnie dwie maszyny zostały ewakuowane do Chin. W dniu 28.04.1945 r. Potez 25 wykonał prawdopodobnie ostatni lot bojowy- startując z Szemao (prowincja Yunnan) dostarczył dowództwu francuskiemu ostrzeżenie, że władze chińsko- amerykańskie zakazały jakiejkolwiek misji powietrznych na korzyść Francuzów wciąż przebywających w Indochinach. Jeśli chodzi o dwa Potezy 25, ostatnie tego typu, które wykonywały loty bojowe we francuskich siłach powietrznych, ich ostateczny los jest nieznany. Prawdopodobnie zostały porzucone z powodu braku części zamiennych w Szemao lub Kunming.

Madagaskar:

W 1932 r. eskadra lotnicza Madagaskaru otrzymała 5 egz. Potez 25 TOE. W 1938 r. eskadra posiadała 9 Potezów 25 TOE, w tym 4 latające. Samoloty używane były do rozpoznania i wsparcia sił porządkowych na wyspie oraz transportu gubernatora podczas jego podróży służbowych. Do ​​1941 r. ok. 7 egz. Potez 25 TOE było zgrupowanych w eskadrze obserwacyjnej (EO) 555.

Po klęsce Francji w 1940 r. Madagaskar pozostał lojalny wobec władz Vichy. Brytyjczycy uważali, że rząd Vichy mógłby przekazać swoje bazy Japonii, jak to już miało miejsce w Indochinach. Biorąc pod uwagę ich niepewną sytuację w Azji, byłaby to katastrofa. Był to powód, który skłonił ich do podjęcia próby zajęcia wyspy w kwietniu 1942 r. Brytyjski atak rozpoczął się 5.05.1942 r. Potezy wykonały tylko kilka misji rozpoznawczych. We wrześniu w użyciu było nie więcej niż 3- 4 egz. 8 października, w wyniku bombardowania lądowiska Ihosy przez trzy Bristol "Beauforty", został zniszczony jeden z trzech znajdujących się tam Potezów 25. Wkrótce żaden z Potezów nie był już dostępny, pod koniec października lotnictwo francuskie przestało istnieć. 6.11.1942 r. zostało zawarte zawieszenie broni.

Francuska Afryka Równikowa (AEF):

Ta, bardzo duża, część Afryki Francuskiej (obejmująca wówczas przyszły Kamerun, Republikę Środkowoafrykańską, Gabon, Czad i Kongo) nigdy nie posiadała większej liczby samolotów wojskowych. Eskadra Francuskiej Afryki Równikowej powstała w 1930 r. w Bangi, ale pierwsze Potezy 25 TOE otrzymała dopiero w następnym roku. Wydaje się, że nigdy nie było w użyciu więcej niż 8 samolotów w tym samym czasie. W lipcu 1938 r. Eskadra miała w linii 2 egz. Bloch 120 (trzysilnikowe samoloty transportowe) i 5 Potez 25 TOE.

Wszystkie te samoloty zostały wchłonięte przez Free French Air Forces (FAFL- Siły Powietrzne Wolnej Francji), gdy terytoria AEF dołączyły do ​​Wolnej Francji w 1940 r. 26.08.1940 r. utworzono Stały Oddział Sił Powietrznych Czadu (DPFAT). Jednostka ta posiadała  1 egz. Bloch 120, 2 egz. Potez 25 TOE i 3 egz. Potez 29 TOE, a później 4 egz. Westland "Lysander". Jednostka była używana podczas kampanii przeciwko Włochom do transportu i lekkiego bombardowania. Jeden z Potez 25, pilotowany przez porucznika Noëla, został zaatakowany przez Martina 167 z Libreville. Manewrowość samolotu i mistrzostwo pilota sprawiły, że Noëlowi udało się nie tylko uciec przed Glennem z Sił Powietrznych Vichy (GB 1/62), ale także pozwolił ostrzelać go swojemu obserwatorowi! DPFAT został rozwiązany w grudniu 1940 r. Ostatnie Potezy 25 były używane w Bangi jeszcze ok. 1944 r.

FAFL stworzyła dwie kolejne jednostki, które używały Potezy 25: Oddział Powietrzny Kamerunu (Détachement de l’Air du Cameroun) oraz Oddział Gabonu i Środkowego Konga (Détachement du Gabon et du Moyen-Congo). 21.10.1940 r. Potez 25 z jednej z tych jednostek zrzucił ulotki na posterunku Lambaréné. Następnego dnia, o godzinie 8⁰⁰, Potez 25 zrzucił bomby na urząd pocztowy i powtórzył operację o godzinie 14⁰⁰. 25 października jeszcze przez Potez 25 zrzucono 6 bomb o masie 10 kg. Te dwa oddziały rozwiązano pod koniec 1940 r.

Francuska Afryka Zachodnia (AOF):

Ta część Afryki (obejmująca przyszłe państwa Senegal, Gwinea, Mauretania, Górna Wolta, Niger, Mali, Togo i Benin) zetknęła się z pierwszymi samolotami już w 1911 r. W 1931 r. we Francuskiej Afryce Zachodniej były trzy eskadry: 1 eskadra w Bamako (Sudan), 2 eskadra w Thiès (Senegal) i 3 eskadra w Gao (Niger). Pierwszy Potez 25 przybył do AOF w 1928 r., Był to egzemplarz w wersji A2 przystosowany do warunków tropikalnych. Następnie przybywały samoloty w wersji TOE, dostarczane w małych partiach. Wszystkie trzy eskadry zostały w pełni w nie wyposażone w 1932 r.

Potezy 25 przeprowadziły liczne przeloty nad- czasami wrogimi- terytoriami, aby podkreślić francuską obecność. Wspierały również w walkach Groupes Nomades (GN) sił zbrojnych Francuskiej Afryki Zachodniej. Od 1931 r. 1 i 2 eskadra brały udział w akcjach przeciwko rebeliantom, którzy zaatakowali GN. W październiku 1931 r. 2. eskadra wzięła udział w pościgu za rebeliantami, którzy zaatakowali Atar GN. Od 6 do 8.04.1932 r. samoloty 2. eskadry brały udział w pościgu za rebeliantami, którzy zaatakowali GN w Hodh na północny zachód od Nema. W tym samym miesiącu w Mauretanii dwie eskadry wzięły udział w ataku GN na Medjbour. Gdy w sierpniu 1932 r. rebelianci zaatakowali Trarza GN, 2. eskadra interweniowała trzema Potezmi. Od 1933 r. 3. eskadra utrzymywała połączenie pocztowe z Gao do Kano w angielskiej Nigerii.

W latach 1938- 1939 wszystkie trzy eskadry otrzymały samoloty Potez 542. Miała powstać również czwarta eskadra, wyposażona w czterosilnikowe Farmany 222, stacjonująca w Thiès. Dwie eskadry Thiès utworzyły 1.07.1939 r. 43. Groupe d’Aviation d’Afrique. Po zawieszeniu broni eskadry w Bamako i Gao zostały rozwiązane. Natomiast samoloty 43. GAA przystąpiły do walki z Brytyjczykami w czasie ich ataku na bazę Mers-el-Kébir. 8.07.1940 r. dwa Farmany 222, dwa Potez 542 i dwa Potez 25 zbombardowały lotniskowiec HMS Hermes, ale bez powodzenia. Ostatnie Potezy 25 zostały wkrótce wycofane z użycia.

Dżibuti:

W 1930 r. w Dżibuti został utworzony Oddział Lotnictwa Francuskiego Wybrzeża Somalii, wyposażony w 5 samolotów Potez 25 TOE. Samoloty te są administracyjnie zależne od 39. RAO z Lewantu, który zapewniał części zamienne i personel. Samoloty prowadziły głównie misje ochrony granic, zwłaszcza od 1935 r., od inwazji włoskiej na Etiopię. W 1941 r. w Dżibuti było 11 egz. Potez 25 TOE, w tym 3 egz. w linii, 3 w szkolnictwie i 5 egz. w rezerwie i magazynach.

Samoloty prowadziły działania przeciwko Brytyjczykom i siłom Wolnej Francji. W styczniu 1942 r. dwa Potezy 25 zbombardowały i ostrzelały jednostki wroga infiltrujące własne terytorium kolonii. 5.12.1942 r. jeden  Potez 25 TOE został uprowadzony przez chorążych Lebatema i Eichenbaumema, którzy zdezerterowali do sił Wolnej Francji. 1.01.1943 r. gen. Legentilhomme wkroczył do Dżibuti. 11 Potezów 25 TOE zostało wcielonych do Sił Powietrznych Wolnej Francji i miały być wyremontowane. Brak informacji o podjęciu prac remontowych, jednak jakieś Potezy 25 latały w Dżibuti aż do 1944 r.

Lotnictwo morskie Francji:

Od 1928 r. do 1940 r. samoloty Potez 25 służył w szeregach francuskiego lotnictwa morskiego (l’Aéronautique navale-  nazwa obowiązująca od 1936 r., wcześniej l’Aviation maritime) i był użytkowany praktycznie we wszystkich jej bazach lądowych. W większości przypadków wykorzystywane były tylko do zaawansowanego szkolenia, zadań pomocniczych i łącznikowych. Tylko niektóre samoloty wykonywały zadania operacyjne, co prawda w ograniczony zakresie. Dostawy rozpoczęły się w 1928 r. (kilkanaście egz.), kolejne dwie partie po 15 egz. dostarczono w latach 1930- 1931. Później  dostarczone były mniejsze partie, po 3-4 egz. Do 1932 r. dostawy dotyczyły tylko wersji Potez 25 A2, ale od tego roku zaczęto dostarczać egzemplarze również w wersji Potez 25 TOE. Ale nie były to już nowe samoloty, ale egzemplarze z zasobów Sił Powietrznych. Łączna liczba dostarczonych samolotów nie przekroczyła 100 egz. Uważane były za mocne i niezawodne, łatwe w użytkowaniu i obsłudze. Ponadto silnik Lorraine, który był montowany we wszystkich samolotach marynarki wojennej, cieszył się opinią niezawodnego.

W dniach 15.11.- 5.12.1934 r. trzy Potezy 25 lotnictwa morskiego wykonały przelot nad Afryką na trasie Sidi Ahmed- Touggourt- EI Goléa- Adrar- Bidon 5- Gao- Timbuktu- Gao- ​​Kidal- Tamanrasset- In Salah- El Goléa- Touggourt- Sidi Ahmed. Klucz samolotów, pod dowództwem admirała Jean de Laborde, w ciągu ok. 20 dni przebył ponad 6500 km nad wyjątkowo niegościnnym terytorium.

W dniu wybuchu wojny 3.09.1939 r., lotnictwo morskie wciąż posiadało ok. 35 egz. Potez 25 A2 i TOE. W pierwszych tygodniach konfliktu Siły Powietrzne przekazały kilka dodatkowych samolotów. W ciągu dziesięciu miesięcy konfliktu utracono 9 samolotów. W czerwcu 1940 r., kiedy pod naciskiem wojsk niemieckich musiały być ewakuowane bazy z obszaru zachodniej Francji, kilka Potezów zostało porzuconych, zwłaszcza w bazach w Hourtin i Rochefort. W lipcu 1940 r., po zakończeniu walk, nadal 20 egz. znajdowało się w różnych bazach na południu Francji i w Afryce Północnej. W sierpniu, zgodnie z postanowieniami francusko- niemiecko- włoskiego porozumienia o zawieszeniu broni, wszystkie Potezy zostały rozebrane i zmagazynowane w bazach w Hyères-le Palyvestre, Sidi Ahmed (Tunezja) i Port- Lyautey (Maroko).

Samoloty nie były już użytkowane, niektóre z nich zostały złomowane w latach 1941- 1942. Gdy na początku 1943 r. baza Hyères została zajęta przez żołnierzy włoskich, nie było tam już żadnego Poteza 25. Samoloty składowane w Sidi Ahmed w Tunezji zostały zniszczone, gdy baza Karouba została przejęta przez wojska niemieckie pod koniec 1942 r. i stała się celem alianckich bombardowań. Ostatni Potez 25, który nadal znajdował się w Port-Lyautey, został zniszczony 8.11.1942 r. podczas pożaru hangarów po ataku lotnictwa US Navy. Był to bardzo smutny koniec dla tych starych i jakże zasłużonych samolotów.

UŻYTKOWNICY ZAGRANICZNI:

- Brazylia- w 1928 r. dostarczono 6 egz. Potez 25.30 (A2B2) wyposażonych w silnik Renault 12 Kd o mocy 353 kW. Samoloty były przeznaczone dla Escola de Aviação Militar (Wojskowa Szkoła Lotnicza) w Campo Dos Afonsos (Rio de Janeiro). Do 1929 r. utracono 2 samoloty. W 1932 r. zostały wycofane z użycia i służyły jako części zamienne dla Potezów 25 TOE. W 1930 r. otrzymano z Francji 18 egz. Potez 25.61 (A2B2). W październiku 1930 r. brazylijskie Potezy przeszły chrzest bojowy w czasie rewolucji, która wybuchła w tym roku. Kilka samolotów przeleciało na stronę rebeliantów, gdzie walczyły aż do ich zwycięstwa. W kwietniu 1931 r. 2 Potezy 25 TOE poszukiwały samolotu Breda, który zaginął podczas lotu z Sao Paulo do Campo Grande. W 1932 r. w Brazylii, tym razem w stanie Sao Paulo, wybuchła rewolucja przeciwko rządowi prezydenta Getulio Vargasa. Od początku działań wojennych rządowe Potezy wkroczyły do akcji na froncie, przeprowadzając najpierw loty rozpoznawcze, a następnie atakując lotniska, pozycje rebeliantów oraz szlaki komunikacyjne. Również rebelianci utworzyli własne lotnictwo- Grupo Misto de Aviação, wyposażone m.in. w 2 zdobyczne Potezy 25. Samoloty atakowały pozycje wojsk rządowych, niszcząc na ziemi jednego Poteza. 8 sierpnia Potez wojsk rządowych został zestrzelony w walce powietrznej z Potezem i dwoma samolotami Waco CSO rebeliantów. Był to Potez 25 TOE pilotowany przez mjr. Lysiasa z porucznikiem Abilio Pereirą jako strzelcem maszynowym, któremu przypisano to zwycięstwo, pierwsze na kontynencie południowoamerykańskim! 22.08.1932 r. doszło do nierozstrzygniętej walki pomiędzy rządowymi Potezami i Waco CSO a powstańczymi Waco CSO i Nieuport Delage NiD-72. Następnego dnia powstańczy Potez 25 TOE został zniszczony podczas nalotu na bazę Campo de Guaratingueta.. Rewolucja zakończyła się klęską powstańców 3.10.1932 r., szystkie Potezy rebeliantów uległy zniszczeniu. Ocalałe rządowe Potezy 25 TOE pozostawały w służbie do 1937 r.,

- Chiny- było dwóch użytkowników samolotów Potez 25: prowincja Syczuan (Sichuan) podlegająca rządowi Republiki Chińskiej Kuomintangu w Nankinie oraz prowincja Mandżuria. Dokumenty potwierdzają dostawę na początku 1931 r. 2 egz. Potez 25.40 A2B2 i 2 egz. Potez 36 dla gen. Wanga Lingji, zarządzającego prowincją Syczuan. Brak bliższych informacji o tych samolotach. Siły powietrzne Mandżurii otrzymały w 1928 r. 25 egz. Potez 25.34 A2B2 (inne źródła podają liczbę 15 egz.). Weszły na uzbrojenie trzech Grup, ponumerowanych od 1 do 3. Park lotniczy składał się z samolotów Breguet XIV i Potez 25, te pierwsze stopniowo ustępowały drugiemu. W lipcu 1931 r. w linii znajdowało się 13 egz., kolejne 7 zostało przeznaczonych na części zamienne. We wrześniu 1931 r. Mandżuria została zajęta przez wojska japońskie. Brak informacji o ich użyciu przeciwko Japończykom, którzy zdobyli na lotnisku Mukden ok. 12 Potezów 25 w dobrym stanie,

- Chorwacja- w czasie II wojny światowej w 1941 r. faszystowskie ugrupowanie Ustaszy przejęło władzę, ogłosiło niepodległość i powołało Niepodległe Państwo Chorwackie, sprzymierzone z Niemcami. Pierwszym samolotem, który oficjalnie wszedł do służby w lotnictwie chorwackim był Potez 25, którym kpt. Vladimir Kren uciekł do Austrii w kwietniu 1941 r. Przejęto znaczne ilości ex jugosłowiańskich Potezów 25, m.in. Niemcy przekazali 41 egz. Samoloty znajdujące się w najlepszym stanie naprawiono, resztę wykorzystano do kanibalizacji. Kilka samolotów było dostępnych do działań bojowych w czerwcu i lipcu 1941 r. Potezy były wykorzystywane do wsparcia własnych sił lądowych walczących z partyzantami jugosłowiańskimi. Ostrzeliwały i bombardowały partyzanckie pozycje, dostarczały żywność i amunicję dla okrążonych garnizonów chorwackich. Jednak misje nie obyły się bez strat:, m.in. jeden Potez został zestrzelony już 27.06.1941 r., 8 czerwca kolejne dwa samoloty zostały zestrzelone, a trzy uszkodzone. To był właściwie dopiero początek walki z ruchem oporu, która potrwa do końca wojny w 1945 r.! Kolejny Potez został zestrzelony 23.03.1942 r. W 1943 r. Potezy 25 zostały uznane za całkowicie przestarzałe i wycofane z frontu. Kilka Potezów 25 służyło w 1. Szkole Pilotów w Borowie. Były jednak nadal wykorzystywane do transportu, łączności, rozpoznania, a czasem do ewakuacji rannych. Znajdowały się w użyciu do 1945 r., chociaż latały tylko okazjonalnie. Lotnictwo chorwackie było z pewnością ostatnim, które używały Potezy 25 w operacjach bojowych. W dostępnych dokumentach jest mowa o liczbie 27 Potezów 25 w służbie. Inne źródła podają liczbę 42. Po wojnie kilka samolotów zostało zdobytych przez wojska jugosłowiańskie. Prawdopodobnie żaden Potez 25 nie był używany przez lotnictwo jugosłowiańskie po maju 1945 r.,

- Estonia- w 1925 r. zamówiła 4 egz. Potez 25 GR (wersja Potez 25.13), które zostały dostarczone w sierpniu 1926 r. Dowództwo estońskie było bardzo zadowolone z zakupionych samolotów. W 1927 r. zamówiono kolejne 5 egz. w wersji Potez 25.25 A2, napędzane przez silniki Gnôme- Rhône "Jupiter V" (9 Ad) o mocy 309 kW. Samoloty zostały dostarczone w marcu 1928 r. W ciągu dziesięciu lat intensywnej eksploatacji Potezów 25.13 i 25.25 stracono tylko jeden egzemplarz. Kariera Potezów w Estonii zakończyła się w 1937 r., kiedy 8 egz. zostało sprzedanych dla rządu Republiki Hiszpańskiej,

- Etiopia- w pierwszej kolejności zamówiono 3 egz. Potez 25.53 z silnikami Lorraine. Zostały dostarczone jako samoloty pocztowe za pośrednictwem belgijskiego eksportera. Przybyły w skrzyniach do Dżibuti, zostały ponownie zmontowane na miejscu i dostarczone lotem do Adis Abeby. Następnie zakupiono 3 egz. Potez 25 z silnikiem Hispano-Suiza 12 Jb. Cesarz Etiopii Hajle Syllasje I miał pewne problemy z wodzem Gugsa Olié, który rządził północnymi terytoriami. Potezy, pilotowane przez kontraktowych pilotów francuskich, brały udział w walkach ze zbuntowanym wodzem. Następnie były używane jako samoloty  łącznikowe, szkolne i pomocnicze. W dniu agresji włoskiej (3.10.1935 r.) w służbie znajdowały się 2 Potezy 25 Lorraine i 1 Potez 25 Hispano, a także 1 uszkodzony Potez 25 Hispano. Prawie nic nie wiadomo o działaniach etiopskich Potezów 25 w czasie wojny z Włochami, ale jest pewne, że nie były uzbrojone. Wykonywały jednak loty rozpoznawcze, zaopatrzeniowe i łącznikowe. Ale na niebie zdominowanym przez Regię Aeronautica i przy ich niewielkiej liczbie z pewnością nie były zbyt skuteczne. Sam cesarz kilkakrotnie latał Potezem 25 nad linią frontu jako obserwator. Ostatni sprawny samolot został uszkodzony 4.04.1936 r. na lotnisku Akaki w Addis Abebie w wyniku ataku lotnictwa włoskiego. Kiedy Włosi zajęli Addis Abebę, okazało się, że jeden Potez 25 Lorraine jest lekko uszkodzony. Pozostałe zostały prawdopodobnie zniszczone na ziemi,

- Finlandia- w 1927 r. otrzymała 1 samolot Potez 25.16 A2 z silnikiem Gnôme- Rhône "Jupiter"  w celu przeprowadzenia prób. Został dostarczony drogą powietrzną do bazy lotniczej w Santahamina (Helsinki). Następnie trafił do Utti, gdzie był włączony do Eskadry Treningowej Rozpoznania i Bombardowania. Okazjonalnie wykonywał loty w eskadrze morskiej stacjonującej w Suur-Merijoki. 1.02.1934 r. został wysłany do Kauhavy, gdzie znajdowała się szkoła walki powietrznej (Ilmailukoulu). Był następnie używany do holowania celów i szkolenia strzelców. Został wycofany z eksploatacji 25.04.1936 r.,

- Grecja- w 1930 r. Greckie Ministerstwo Lotnictwa zamówiło 30 samolotów Potez 25 A2 z silnikami Hispano-Suiza 12 Jb o mocy 331 kW. Zostały dostarczone prawdopodobnie w 1931 r. W marcu 1935 r. samoloty zostały użyte bojowo w czasie zamachu stanu Elefteriosa Wenizelosa, który chciał obalić monarchię i przywrócić republikę. Podczas operacji przeciwko siłom rebeliantów, do których przyłączyła się cała marynarka wojenna, Potezy 25 wraz z samolotami Breguet 19 i Hawker "Horsley" będą wykorzystywane do rozpoznania i lekkiego bombardowania. Potezy operowały jako morskie samoloty rozpoznawcze, szukając zbuntowanej greckiej floty i atakując okręty bombami o masie 18 kg, na szczęście bezskutecznie. W latach 1937- 1939, Potezy 25 trafiły do ​​4. Mira Aeroporiki Synergasias, jednostki odpowiedzialnej za współpracę z jednostkami frontowymi, wsparcie taktyczne, rozpoznanie i lekkie bombardowanie. W dniu włoskiej inwazji w październiku 1940 r. w użyciu było nadal 17 egz. Mimo, że uważane za przestarzałe, były z powodzeniem używane bojowo i poniosły niewielkie straty. 14 listopada siły greckie rozpoczęły kontrofensywę, która doprowadziła do odzyskania przez Greków utraconych pozycji. Od pierwszego dnia ofensywy Potezy atakowały wycofujące się wojska włoskie. Jeden z nich został zestrzelony przez włoski myśliwiec Macchi MC-200. Chociaż Potezy przetrwały do 1941 r, ich konstrukcja z drewna i płótna nie wytrzymała trudnych warunków panujących na froncie i musiały być stopniowo wycofywane. Ich działania ograniczano do niemal pozbawionych ryzyka misji rozpoznawczych. Kilku z nich zostało zdobytych w kwietniu 1941 r. przez Niemców na lotnisku w Atenach i prawdopodobnie złomowanych,

- Gwatemala- za pośrednictwem francuskiej misji wojskowej zakupiono 5 egz. w wersji Potez 25.49 A2. Zostały dostarczone w 1929 r. Dwa Potezy zostały utracone w latach 1929- 1931, w służbie pozostały tylko 3 egz. Samoloty te kontynuowały swoją spokojną służbę do sierpnia 1941 r. Ostatni lot gwatemalski Potez wykonał prawdopodobnie w listopadzie 1939 r., później zostały przekazane do szkoły mechaników lotniczych,

- Hiszpania- w 1925 r. firma Hispano-Suiza podjęła rozmowy z Aéroplanes Henry Potez w celu uzyskania licencji na produkcję Poteza 25. Na początku 1926 r. do Hiszpanii dostarczono prototyp Potez 25.5 napędzany silnikiem Hispano-Suiza 12 Jb o mocy 331 kW w układzie litery V. Po pierwszych testach silnik został wymieniony na mocniejszy Hispano-Suiza 12 Ga o mocy 368 kW w układzie litery W. Firma Hispano-Suiza przystąpiła następnie do przygotowania linii montażowej dla 25 egz. i większość oprzyrządowania została już zainstalowana. Jednak, po wypadku Poteza, hiszpańskie lotnictwo wojskowe wybrało samolot Loring R-III. Firma Hispano-Suiza została zmuszona zdemontować linię produkcyjną. W 1936 r., na początku wojny domowej, rząd Republiki Hiszpańskiej chciał nabyć we Francji 20 bombowców Potez 54. Ponieważ tylko 4 egz. były dostępne natychmiast, zaoferowano jako zamienniki 25 egz. Potez 25A2 z silnikiem Farman 12 We. Oferta nie została jednak przyjęta. Wiosną 1937 r. udało się nabyć we Francji 8 Potezów 25 wyposażonych w silnik Salmson o mocy 382 kW. Operowały one z baz na wybrzeżach Morza Śródziemnego w Katalonii. Samoloty monitorowały podejścia do portów, poszukując nacjonalistycznych okrętów wojennych i okrętów podwodnych. Działalność samolotów była rutynowa i absolutnie nic nie zakłócało jej spokoju! Kiedy wojna zbliżała się do końca, ocalałe Potezy służyły jako naziemne wabiki, tak aby myśliwce Polikarpow I-15 i Polikarpow I-16 mogły łatwiej uciec do Francji. W ten sposób praktycznie wszystkie zostały zniszczone podczas ataków przeprowadzonych przez samoloty niemieckie, włoskie czy nacjonalistyczne w lutym 1939 r. Jeden z nich został przejęty nacjonalistów, ale nie został przywrócony do służby. W lipcu 1937 r. lotnictwo rządu Republiki Hiszpańskiej otrzymało 8 samolotów Potez 25, które zostały zakupione w Estonii. Zostały przydzielone do jednostki o nazwie Circo Krone, korzystającej z różnego sprzętu, której zadaniem było wspieranie wojsk lądowych. Samoloty brały intensywny udział w walkach- ostrzeliwano i bombardowano kolumny wojsk nacjonalistycznych, wykonywano również loty patrolowe nad Zatoką Biskajską. Prawie wszystkie Potezy uległy zniszczeniu, wiele z nich porzucono z braku części zamiennych. Jeden ex- estoński Potez został zdobyty przez wojska nacjonalistyczne, ale również nie był używany,

- Japonia- nabyła w 1925 r. 1 samolot Potez 25.6 B2, wersję bombową, dla przeprowadzenia prob. Nie złożono jednak żadnych dalszych zamówień. Jednak we wrześniu 1931 r., po zajęciu Mandżurii, wojska japońskie zdobyły na lotnisku Mukden ok. 12 Potezów 25.34 w dobrym stanie. Zostały wcielone do służby jako samoloty rozpoznawcze i bombowe. Otrzymały nazwę "Hotei-Gô" (co można przetłumaczyć jako "obcy samolot typu Potez") i służył w lotnictwie wojskowym obok samolotów Kawasaki Typ 88. W styczniu 1932 r. Porucznik Hanazawa Tomotoko z samodzielnego 10è Chutai Armii Kwantuńskiej, pilotując samolot Potez 25, został zestrzelony przez chińskich partyzantów w pobliżu góry Dahu. W 1941 r. ostatnie Potezy zostały wycofane z linii frontu i skierowane do szkolnictwa. W marcu 1945 r. wojska japońskie zdobyły kilkanaście Potezów 25 w bazie lotniczej Tong (położonej 45 km na zachód od Hanoi), na terenie zajmowanych wówczas Indochin Francuskich. Część z nich została wcielona do służby, o której przebiegu brak informacji,

- Jugosławia- 1926 r. zdecydowano się na zakup 40 egz. Potez 25, z czego dwie trzecie wyposażonych było w silnik Lorraine-Dietrich, a reszta w silnik Hispano-Suiza 12 Jb o mocy 331 kW. Jeden z zamówionych samolotów, napędzany przez Lorraine 12 Eb, został wyposażony w dodatkowy 300- litrowy zbiornik paliwa. Samolot ten został odebrany w kwietniu 1927 r. 20.04.1927 r. kpt. Tadija R. Sondermajer i por. Leonid Bajdak wystartowali z Villacoublay do Bombaju, gdzie wylądowali 27 marca. Następnie powracali do Belgradu etapami, pokonując w ten sposób 14 860 km. Samoloty Potez 25 Lorraine (wersja 25.18 A2B2) weszły na uzbrojenie eskadr w 1. i 4. Pułku oraz 6. Pułku Myśliwskiego. O służbie samolotów Potez 25 Hispano brak informacji. Wiele samolotów Potez 25 Lorraine było używanych do II wojny światowej, część z nich otrzymała silnik Gnôme- Rhône. W 1928 r. w firmie Ikarus została podjęta produkcja licencyjna 200 egz. Potez 25.27 A2 z silnikiem Gnôme- Rhône 9Ab o mocy 309 kW. Pierwsze egzemplarze dostarczono 26.10.1928 r., a ostatnie w czerwcu 1932 r. W tym samym roku zamówiono dodatkowe 20 egz., które zostały dostarczone do 24.10.1932 r. W Jugosławii wyprodukowano łącznie 220 egz. Potez 25 A2. W Jugosławii wprowadzono szereg modyfikacji i ulepszeń w celu poprawy osiągów i rozszerzenia możliwości użytkowania samolotu. Co najmniej 3 egz. otrzymały silniki Gnôme- Rhône K9 o mocy 442 kW (600 KM). Jeden samolot przebudowano na sanitarny, kolejny na wersję VIP dla dowódcy lotnictwa. Pewną liczbę egzemplarzy przystosowano do holowania celów powietrznych. W 1930 r. samoloty Potez 25 znajdowały się na uzbrojeniu 8 eskadr rozpoznawczych. Weszły również na wyposażenie szkół lotniczych w Nowym Sadzie i Mostarze. Pod koniec 1936 r. 14 eskadr było wyposażonych w samoloty Potez 25. Od tego czasu ich liczba stopniowo malała: w sierpniu 1937 r. w linii było ich 143, a w kwietniu 1940 r. ich liczba spadła do 126 samolotów w stanie lotnym (plus 21 niesprawnych). 3.04.1941 r., na trzy dni przed atakiem Niemiec i Włoch na Jugosławię, kpt. Vladimir Kren, członek chorwackiego ruchu Ustaszy, zdezerterował i uciekł z kraju na pokładzie samolotu Potez 25. Dostarczył niemieckiemu dowództwu informacje o położeniu lotnisk, kody szyfrujące oraz dużą liczbę tajnych dokumentów. Ta zdrada bardzo ułatwiła przygotowania do niemieckiego ataku. Atak włosko- niemiecki rozpoczął się 6.04.1941 r. Wiele Potezów 25 zostało zniszczonych na lotniskach. Nieliczne, które ocalały, zostały wykorzystane do rozpoznania granic, misji łącznikowych i lekkiego transportu. Bardzo ciekawy epizod miał miejsce w 602. eskadrze szkolnej w Lazarevac ok. 30 km od Belgradu. Kiedy dowódca tej jednostki dowiedział się o masowym ataku niemieckich bombowców na stolicę, wystartował z 5 Potezami 25 uzbrojonymi tylko w karabin maszynowy i patrolował płonące miasto przez 55 minut. Na szczęście Potezy nie spotkały żadnych niemieckich myśliwców i wszystkie wróciły do bazy. Potezy 25 przeprowadziły ponad 160 misji bojowych. W chwili kapitulacji 17 kwietnia niemiecki okupant zdobył kilkadziesiąt Potezów 25, z których 41 zostało przekazanych dla lotnictwa chorwackiego, Włosi przejęli 11 egz., a Bułgarzy- kilka. Pod koniec 1941 r. partyzanci jugosłowiańscy wyzwolili duże obszary okupowane przez Niemców i Chorwatów. 23.05.1942 r. piloci lotnictwa chorwackiego lotnictwa Franjo Kluz i Rudi Čajavec uprowadzili samoloty Potez 25 i Breguet 19 i wylądowali na terenach kontrolowanych przez partyzantów. Było to wydarzenie wyjątkowe, ponieważ w rzeczywistości było to powstanie maleńkich, partyzanckich sił powietrznych. Na Potezie zamontowano niemiecki karabin maszynowy, a w warsztatach kopalni wykonano z rur do wody prowizoryczne bomby, które były zrzucane ręcznie. Misje bojowe rozpoczęto 6.06.1942 r. Rudi Čajavec został niestety zestrzelony na Breguet 19 podczas tego pierwszego ataku. Jeśli chodzi Poteza- to dzięki częstym zmianom lądowisk doskonałemu maskowaniu, przeprowadzono kolejne trzy ataki, ostrzeliwując i bombardując wrogie kolumny i garnizony. Niestety 6.07.1942 r. Potez został odszukany i zniszczony na lądowisku Lušci Palanka przez samolot Focke-Wulf Fw-58 "Weihe",

- Paragwaj- za pośrednictwem francuskiej misji wojskowej zakupiono 7 samolotów Potez 25.33 (A2B2), które zostały dostarczone w 1928 r. Jeden samolot został utracony w czasie lotu dostawczego. Pozostałe 6 egz. weszło w skład 1 eskadry rozpoznawczo- bombowej. Były intensywnie wykorzystywane do szkolenia pilotów i obserwatorów- strzelców. Pierwszy samolot został utracony w 1929 r. 15.06.1932 r. wybuchła wojna z Boliwią o sporny obszar Gran Chaco. Samoloty Potez wykonały wiele lotów bojowych. Podczas bitwy pod Boqueron (9- 29.09.1932 r.) przeprowadziły 12 bombardowań i 27 lotów rozpoznawczych nad twierdzą o tej samej nazwie. 28 września miała miejsce pierwsza walka między samolotami obu krajów: paragwajskim Potezem 25 a boliwijskim Vickersem "Vespa". Paragwajski pilot, por. Emilio Rocholl, został ranny, ale udało mu się szczęśliwie wylądować. W październiku 1932 r. boliwijski Breguet 19 zaatakował parę Potezów 25, bombardujących boliwijski fort Arce. Po wymianie ognia, Breguet wycofał się w stronę własnych linii. Następnym celem wojsk paragwajskich był fort Saavedra, który był wcześniej fotografowany i bombardowany przez Potezy 25. 4 grudnia, podczas jednej z misji rozpoznawczych, Potez został zestrzelony przez boliwijski Vickers "Scout" pilotowany przez kpt. Rafaela Pabóna. W styczniu 1933 r. wojska boliwijskie przeszły do ​​kontrofensywy i otoczyły Fort Nanawa, izolując znajdujące się tam wojska. Cztery Potezy 25 dostarczyły do oblężonego fortu 1610 kg zaopatrzenia. W 1932 r. Paragwaj zakupił 8 egz. Potez 25TOE, które weszły do walki w marcu 1933 r. jako część 2. eskadry rozpoznawczo- bombowej. 3.06.1933 roku 6 Potezów 25 TOE zbombardowały boliwijski fort Paltanillos. Jeden samolot został utracony podczas lądowania na własnym lotnisku, w wyniku wybuch własnych bomb, które nie odłączyły się od wyrzutników. Do końca 1933 r. prowadzono loty rozpoznawcze nad boliwijskimi fortami Herrera, Samaklay, Munoz et Saavedra. Podczas bitwy o Canada Strongest (10- 25.05.1934 r.) trzy Potezy były używane do zrzutów z małej wysokości zaopatrzenia dla otoczonych własnych wojsk. W czerwcu 1934 r. Potezy z powodzeniem zbombardowały boliwijskie pozycje w Canada El Carmen. 12.08.1934 r. doszło do walki powietrznej, w czasie której Potez 25 TOE zestrzelił boliwijski samolot Curtiss "Osprey". W październiku samoloty Paragwaju bombardowały boliwijskie pozycje w Lobrego, El Carmen i Yrendagué. 12.12.1934 r. w wyniku walki z dwoma boliwijskimi Curtiss "Hawk II", eskortującymi bombowiec Junkers K.43, został utracony Potez 25 TOE. W ostatnich miesiącach wojny w 1935 r. ocalałe Potezy nadal atakowały pozycjami wroga u podnóża Andów. Z 14 egz. Potez 25 przetrwały wojnę tylko 4, w tym 1 egz. Potez 25 A2 i 3 egz. Potez 25 TOE. Dwa z nich zostały zestrzelone, jeden utracony w wyniku wypadku przed wojną, a pozostałe 7 utracono w wypadkach lub wycofano ze służby z powodu braku części zamiennych. 7.09.1940 r. w katastrofie samolotu Potez 25 TOE zginęli prezydent Paragwaju gen. José Félix Estigarribia i jego żona. Trzy ostatnie Potezy zostały wycofane ze służby i przechowywane do 1943 r., kiedy zostały złomowane,

- Portugalia- pierwszym samolot był rajdowy Potez 25.24 "Bidon", który została dostarczony w 1928 r. z przeznaczeniem do przelotu transatlantyckiego, który nie doszedł do skutku. Przejęty przez Arma de Aeronáutica Militar był używany do końca 1937 r. i złomowany w 1938 r. W 1931 r. Portugalia zdecydowała się kupić samoloty Potez 25, aby zastąpić zużyte do granic możliwości Breguety XIV. Zakupiono 8 egz. Potez 25.37 wyposażonych w silnik Gnôme- Rhône "Jupiter VII". Jednocześnie wynegocjowano licencję na produkcję 27 egz. w firmie OGMA (Oficinas Gerais de Material Aeronáutico) z takim samym silnikiem (również produkowanym przez OGMA). Od 1931 r. samoloty Potez 25 zostały przydzielone do Grupo Independente de Aviação de Bombardeamento (GIAB) w celu zastąpienia Breguetów XIV, które ostatecznie zostały wycofane w 1932 r. Potezy 25 były również używane przez szkole Escola Militar des Aeronáutica (EMA). Potezy 25 pozostawały w służbie do 1943 r., choć w późniejszych latach były używane tylko do celów szkoleniowych,

- Rumunia- w 1928 r. dostarczono z Francji 12 egz. w niezwykłej wersji Potez 25.36 opracowanej w układzie górnopłata. Samoloty te były pierwszymi rumuńskimi Potezami 25 w służbie. W 1928 . wzięły udział zawodach zorganizowanych przez Aeroklub Czechosłowacji w ramach Małej Ententy- załogi rumuńskie zajęły wówczas pierwsze miejsce. Brak informacji o dalszych losach tych samolotów. Prawdopodobnie po rozpoczęciu dostaw licencyjnych Potezów 25, zostały szybko wycofane ze służby. W 1927 r. Rumunia zamówiła wersję z silnikiem Lorraine-Dietrich, oznaczoną przez biuro projektowe jako Potez 25.19. Był to klasyczny A2 praktycznie identyczny z wersją Potez 25.14 francuskiego lotnictwa wojskowego. W Rumunii samolot otrzymał oznaczenie Potez 25.14 R2, a nie 25.19. W 1927 r. firma Industria Aeronautică Română (IAR) otrzymała pierwszy kontrakt na budowę 43 egz. Potez 25.14. Podpisana umowa przewidywała budową 100 egz. rocznie. Ich budowę rozpoczęto w połowie 1928 r., pierwsze egzemplarze ukończono jednak dopiero w maju 1929 r. W czerwcu 1930 r. podpisano drugą umowę, która została szybko zrealizowana. Do 1933 r. złożono sześć innych zamówień obejmujących ok. 200 samolotów. Prawdopodobnie ostatni rumuński Potez 25 został dostarczony na początku 1934 r. W zakładach IAR zbudowano 250 egz. W samolotach licencyjnych wprowadzono szereg zmian konstrukcyjnych. Pierwszy Potez 25 Lorraine brał udział w różnych konkursach organizowanych w ramach Małej Ententy, a także w licznych lotach po Europie Wschodniej. W dniach 21.07.- 10.08.1931 r. pięć samolotów Potez 25 pokonało trasę Bukareszt- Jassy- Lwów- Warszawa- Gdynia- Bydgoszcz- Dęblin- Lwów- Jassy- Bukareszt o długości 3200 km. Samoloty Potez 25 znalazły się na wyposażeniu następujących jednostek: Flotila 2 de Gardă, Flotila 1 de Aviatie, Flotila 3 od Aviatie, Flotila de Lupta, Ośrodek Szkolenia Lotniczego, Wojskowa Szkoła Pilotażu, Szkoła Strzelania i Bombardowania. Samoloty Potez 25 pozostawały w w jednostkach bojowych do 1939 r., gdy zostały zastąpione przez nowoczesne typy, min. Bristol "Blenheim", Heinkel He-111, Savoia-Marchetti SM.79 "Sparviero" i Potez 633. Były nada używane jako samoloty treningowe i łącznikowe. Niewiele wiadomo o ich zastosowaniu w czasie wojny, ale ostatnie egzemplarze zostały wycofane ze służby dopiero w 1945 r.

- Szwajcaria- w 1927 r. lotnictwo wojskowe Szwajcarii otrzymało 6 samolotów Potez 25.28 A2, napędzanych silnikiem Gnôme- Rhône "Jupiter" 9 Ab. Samoloty otrzymały lokalne oznaczenie L-25 A2 "Jupiter". Chociaż samoloty te nie posiadały wyjątkowych osiągów, stanowiły znaczące wzmocnienie dla lotnictwa szwajcarskiego. Pozostawały w służbie w operacyjnej aż do ich wycofania w 1940 r.
Równolegle z samolotami Potez 25.28 zakupiono 4 egz. Potez 25.29 A2 wyposażone w silniki Hispano- Suiza HS-50. Piąty egzemplarz dostarczono w 1931 r. Dwa ze szwajcarskich L-25.29 A2 eksperymentalnie wyposażono w urządzenia do holowania celów, ale kadłub okazał się zbyt słaby, więc projekt porzucono. Wszystkie samoloty były używane w Flieger-Abteilung II do 1940. W 1931 r. zakupiono kolejne 6 samolotów Potez 25. Otrzymały lokalne oznaczenie L-25 A2. Podobnie jak inne Potezy, zostały wycofane w 1940 r.,

- Turcja- 2.03.1928 r. otrzymała pojedynczy egzemplarz Potez 25, przeznaczony do testów porównawczych z samolotem Breguet 19. Rząd turecki planował zamówić 20 egz. Pomimo pozytywnych wyników prób, armia turecka uznała samolot za zbyt delikatny, aby wytrzymać skrajne warunki lokalnego klimatu! Samolot ten pozostawał w służbie do 1934 r.,

- Urugwaj- 31.07.1929 r. odbył się pierwszy lot samolotu Potez 25 zakupionego przez lotnictwo wojskowe tego. Samolot wyposażony był w silnik Hispano-Suiza 12DB o mocy 368 kW (500 KM). Zamówiono dwa inne Potezy 25.33A2B, tym razem wyposażone w silnik Lorraine-Dietrich 12EB o mocy 331 kW (450 KM). Przybyły do ​​Urugwaju odpowiednio w 1930 i 1931 r. 8.07.1931 r. wszystkie trzy Potezy wykonały przelot z Montevideo do El Palomar w Argentynie. W 1932 r. zamówiono 7 samolotów Potez 25 TOE, które zostały dostarczone na pokładzie statku 18.10.1932 r. Ponownie zmontowane, rozpoczęły loty w styczniu i lutym 1933 r., zwiększając liczbę samolotów na służbie do 10 egz. Używane były w Escuela Militär de Aviación oraz w wojskowej szkole lotniczej. W 1934 r. wojskowe Potezy składały wizyty na argentyńskich  lotniskach w El Palomar, Kordoba (w celu zapoznania się z zakładami Fábrica Militar de Aviones) i Rio de Janeiro. Urugwajskie Potezy tylko raz weszły do walki. Od grudnia 1934 r. do kwietnia 1935 r. miała miejsce rewolucja przeciwko władzy prezydenta dr Gabriela Terry. Samoloty były wykorzystywane do bombardowania pozycji rebeliantów i prowadzenia misji rozpoznawczych. Operacje te doprowadziły do ​​pierwszej straty 2.02.1935 r., kiedy to Potez 25 TOE przewrócił się podczas lądowania z wciąż przyczepioną 10- kilogramową bombą. Wybuch bomby kompletnie zniszczył samolot. W dniach 19.01.- 5.02.1935 r. załoga płk. Cesareo Berisso i ppłk. Edgardo Ubalto Genta wykonała przelot na trasie Boiso Lanza (Montevideo)- Villa Mercedes (Argentyna)- Paso del Cristo- Santiago (Chile)- Antofagasta (Chile)- Arica (Chile)- Lima- Montevideo. W styczniu 1938 r. kilka Potezów poszukiwało samolot Lockheed B-12, który rozbił się w regionie Itacumbu. W latach 1940- tych starzejące się Potezy były stopniowo wycofywane z eksploatacji. Ostatni samolot był utrzymywany w stanie lotnym do 1948 r, kiedy to 28 grudnia ostatecznie wycofano go ze służby. Samolot przekazano do zbiorów Muzeum Lotnictwa. Był to jedyny zachowany egzemplarz tego słynnego dwupłatowca na świecie! Niestety w 1997 r. samolot uległ zniszczeniu w czasie pożaru Muzeum,

- ZSRR- zakupił w 1929 r. 2 egz. Potez 25 z silnikiem Gnôme- Rhône. Zostały dostarczone w maju tego samego roku wraz z kilkoma innymi francuskimi samolotami do przeprowadzenia prób. Oba Potezy zostały dokładnie przetestowane Instytucie Naukowo- Badawczym Sił Powietrznych ZSRR, zanim zostały złomowane pod koniec 1931 r.