Prace nad budową skrzydeł, według zapisków badacza - etnografa prof. Ta­deusza Seweryna, prowadził budowniczy, rzeźbiarz i kowal Wojciech Kułach z Gliczarowa k. Białego Dunajca, zwany ”Wawrzyńczakiem”.

Pisze o nim poeta Seweryn Goszczyński w swym Dzienniku podróży do Tatrów wydanym w 1832 r. Według niego Wojciech Kułach zbudował potężne skrzydła do latania i próbował na nich latać, ale nie udało się mu wzlecieć. Goszczyński opisał też próby skonstruowania lotni i latania na niej niemłodego już górala. Zaczął od dachu własnej chałupy, a że mu poszło dobrze, wszedł na wysoką skałe, rozpuścił swoje skrzydła i skoczył w otwartą przed nim przestrzeń, ale nie mógł się w niej utrzymać, spadł na ziemię i złamał obie nogi.

Wg [5]- żwe jest również podanie, że nosił się podobno z zamiarem budowy skrzydeł do latania, które zamierzał pokryć owczymi skórami. Jako, że były one drogie, zrezygnował z realizacji swego projektu.

(Zobacz również: Anonimowy góral, Chłop z okolic Żywca, Rzeźbiarz z Goruszowa, Walcok, Wieśniak z Górek, Wnęk ”Lota”).

Konstrukcja:
Skrzydła o konstrukcji drewnianej, pokrytych skórami owczymi.