Stanisław Paweł Żywno uzyskał w USA patent na maszynę latającą (nr 1.241.072, zgłoszony 16.01.1917 r., wydany 25.09.1917 r.). Rzecz dotyczyła ornitoptera, charakterystycznego rozwiązaniem transformacji ruchu rotacyjnego wału napędowego silnika na ruch okresowo- zmienny płata, przystoso­waniem przykrycia kabiny pilota do roli płata stałego, układem sterowania lotem aparatu drogą zmian kąta nastawienia ruchomego płata.

Po obu stronach kadłuba, zaopatrzonego w podwo­zie kołowe i usterzenie ogonowe, zainstalowano parę skrzydeł, którym nadano ruch okresowo-zmienny (z góry w dół). Przestrzeń pomiędzy ruchomymi płatami wypełnia płat stały, służący równocześnie jako zada­szenie kabiny pilota. Każde z ruchomych skrzydeł wykonane jest w postaci prostokątnej ramy, zaokrą­glonej na końcówkach, zaopatrzonej pośrodku rozpię­tości w żebro łączone od góry i z dołu z wysięgnikami, przez które przeprowadzono cięgna usztywniające konstrukcję skrzydła. Dolne wysięgniki przegubem uniwersalnym łączą się z korbowodami poziomo bie­gnącego w poprzek kadłuba wału napędowego.

Układ ten umożliwia zamianę ruchu obrotowego wału (od silnika napędowego w centralnej partii kadłuba) na ruch okresowo zmienny skrzydeł. Dźwigary skrzydeł połączone są przegubowo z odpowiednimi złączami w kadłubie, zamontowanymi na przeciwległych koń­cach wału sterowniczego. Pilot, z pomocą mechanizmu korbowego, przez przekładnię ślimakową i zębaty segment może powodować obrót tego wału w jedną lub drugą stronę, a blokując jego pozycję, może w ten sposób zmieniać kąt nastawienia ruchomych skrzydeł. Możliwość zmiany kąta natarcia skrzydeł, od dodatniego do ujemnego, sprawia, że ruchome płaty pełnić mogą także funkcje dodatkowego usterzenia poziome­go. Konwencjonalny kadłub zaopatrzony jest w części ogonowej w standardowe usterzenie wysokości i kie­runku.