Opi­sał swój "aeroplan", który w istocie rzeczy interpre­tować należałoby w kategoriach aerostatu próżniowe­go. Swój statek powietrzny, bliski koncepcji statodyny, opatrzył kilkoma mocnymi komorami zbudowa­nymi tak, by przy wyrzucaniu z nich powietrza po­wstawała próżnia. Służyć temu miały tłoki o średni­cach równych średnicom wewnętrznym komór, któ­rych tłoczyska byłyby poruszane silnikiem mecha­nicznym, oraz odpowiednie zawory. Zmniejszając w ten sposób ciężar aparatu, Wróblewski chciał uzy­skać siłę wystarczającą do jego wzlotu.

Generał mjr Nil L. Kirpiczew, który 13.11.1914 r. referował tę propozycję na posiedzeniu Komi­tetu Technicznego Głównego Zarządu Wojskowo- Technicznego (GWTU) Ministerstwa Wojny Rosji wskazał, że komory pozbawione powietrza będą ule­gać ciśnieniu atmosferycznemu, grożącemu ich zgnieceniem. By utrzymać ich formę należałoby opracować bardzo wytrzymałą konstrukcję, a wówczas okazałoby się, że siła nośna jest zbyt mała, by tak ciężki aparat wznieść w powietrze. Chociaż Wróblewski był przekonany, że jego aparat latający przewyższa zaletami stosowane współcześnie, Komi­tet Techniczny uznał, że jego propozycja nie zasługu­je na uwagę.