Edward Wróblewski, po tragicznej śmierci braci Piotra i Gabriela w katastrofie lotniczej 1.03.1914 r. kontynuował ich dzieło. W oparciu o materiał pochodzący z rozbitego Wróblewski W-4bis, powrócił latem 1915 r. do koncepcji samolotu dwuśmigłowego, model realizacji którego (Wróblewski W-0) wcześniej zarzuco­no.

Wg [1]- projekt sa­molotu dwuśmigłowego nosił oznaczenie W-6. Jest to informacja błędna- oznaczenie to nosił kolejny samolot konstrukcji Edwarda Wróblewskiego.

Wcześniejszy model samolotu jednopłatowego w układzie kaczki zastąpił układem normalnym, a przeciwbieżne działanie śmigieł zastąpił śmigłami obracanymi w jednym kierunku. Tu i tam mieliśmy do czynienia z układem samolotu opatrzonego jed­nym silnikiem (Labor o mocy 52 kW (70 KM), pochodzący z samo­lotu W-4M1), usytuowanym w kadłubie, ze śmi­głami ciągnącymi sytuowanymi na wysięgnikach przed płatem, z silnikiem łączonymi odpowiednią transmisją.

Realizacji tego samolotu nie ukończono. Edward zasadniczo zmienił założenia i układ samolo­tu, który dedykować zamierzał armii. Koncepcję sa­molotu jednopłatowego porzucił na rzecz samolotu Wróblewski W-6- dwupłato­wego, dwusilnikowego, z silnikami montowanymi na płacie.