Szumowski sterowiec, 1893
Rozwijając pomysł zastosowania "aerobałek" w aeronautyce Joachim Szumowski opatentował w Wielkiej Brytanii i USA projekt sterowca, którego szkic kreślił w wyżej omawianym patencie. 4.01.11893 r. zgłosił w Wielkiej Brytanii do opatentowania udoskonalenia związane z balonem. Patent nr 221 wydano mu 18.03.1893 r. Rozwiązanie opatentowano również w USA (patent nr 510.492).
W memoriale patentowym przedstawiono płaską powłokę balonu o obrysie owalnym, podzieloną przegrodami na autonomiczne przedziały- pojemniki wypełnione gazem. Powłoka gazowa złożona jest z szeregu gazoszczelnych sześcianów, wykonanych z impregnowanej tkaniny, łączonych na krawędziach paskami płótna w taki sposób by powstało poduszkopodobne opakowanie stanowiące równocześnie zewnętrzną powłokę gazową. W innej wersji pojemniki wewnętrzne mogą być umieszczone w powłoce aerostatu w stanie złożonym a następnie napełnione gazem przez odpowiednie zawory. Można też wykonać swego rodzaju zewnętrzne opakowanie w postaci równoległych płóciennych rur, do wnętrza których wsuwane są cylindryczne komory gazowe. Mogą być one także podzielone na autonomiczne przedziały gazowe. By zwiększyć szczelność zbiorników gazu można teleskopowo umieszczać jeden w drugim i impregnować powłoki każdego z nich. Aerostat związany jest z gondolą za pośrednictwem pionowej ramy w taki sposób, że powłoka gazowa może być obracana względem gondoli wokół osi poprzecznej ramy lub względem osi do niej równoległej. Przemieszczenie gondoli względem powłoki gazowej uzyskuje się za pomocą łańcucha przechodzącego w gondoli przez koło łańcuchowe i przytwierdzonego w odpowiednich miejscach do balonu. Do ramy, pomiędzy balonem a gondolą zamocowano śmigło ciągnące o napędzie z silnika umieszczonego w gondoli. Zależnie od potrzeby można ustawiać je poziomo, pionowo lub ukośnie i zmieniając kierunek ciągu sterować lotem.
To rozwiązanie stanowi rozwinięcie wcześniejszego patentowanego w Rosji, Wielkiej Brytanii i USA na belki zwane "aerobałkami", które wynalazca proponował stosować np. dla budowy przepraw przez rzeki czy potoki. Tutaj szczegółowo zakreślono możliwości ich zastosowania dla celów żeglugi powietrznej. Wcześniej przedstawiono to zastosowanie w patencie rosyjskim. Patenty angielski i amerykański na "aerobałki" zgłaszane 27.07. i 17.10.1892 r. nie wspomniały o nim. Można więc wnosić, że wynalazca rozwinął ten wątek swego pomysłu dopiero w trzecim wniosku patentowym zgłoszonym w Rosji 26.11.1892 r. Stąd osobne patenty angielski i amerykański zastrzegające prawa wynalazcze na układ i strukturę aerostatu.
Źródło:
[1] Januszewski S. "Pionierzy. Polscy pionierzy lotnictwa 1647- 1918. Tom 1". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2017.