W dniu 1.06.1918 Jan Skrobacz zgłosił w USA do opatentowania rowero- balon (Balloon-cycle). Pa­tent nr 1.285.818 wydano mu 26.11.1918 r.

Stanowił fuzję aerostatu z aerodyną oraz rowerem. Standardowy rower połączony jest w swej przedniej części z niewielkimi zbiornikami gazu nośnego, któ­rych siła wyporu odciąża przednią część pojazdu. W tyle zamontowany jest płat nośny. W zależności od prędkości ruchu roweru po ziemi, powstaje na nim określona wartość siły nośnej. Działanie balonu i skrzydła sprawia, że pojazd może oderwać się od ziemi.

Konstruktor sądził, że taki układ wspomagać bę­dzie rowerzystę wjeździe. Idea bliska jest koncepcji tzw. awietki- latającego roweru, żywej od ok. 1910 r., z tym, że ta ostatnia zaopatrzona w płat nośny posłu­giwała się rowerem wyłącznie jako podwoziem aero­dyny, elementem ruchu i napędu, czasami i śmigło­wego.

W przypadku pomysłu Skrobacza koncepcja chybiona, a konstruktor nie uzyskałby efektów, jakich oczekiwał. Proponowane połączenie aerodyny, aero­statu i roweru nie ułatwiałoby jazdy, wprost przeciw­nie.