W dniu 13.07.1904 r. Witold Stefan Bolesław Skórzewski zgłosił we Francji do opatentowania balon o stałej sile wyporu. Patent nr 344.907 wydano mu 22.09.1904 r. Rozwiązanie opatentował także w Belgii (patent nr 178637), w Wielkiej Brytanii (pa­tent nr 16752, zgłoszony 29.07.1904 r. wydany 1.09.1904 r.) i na Węgrzech (patent nr 32210). (Wg [2]- autorem patentu miał być Włodzimierz Aleksy Józef Skórzewski- informacja błędna).

Aby zapewnić aerostatowi stałą, niezmienną war­tość siły wyporu i zapobiec stratom gazu nośnego oraz zmianom objętości i kształtu balonu w zależno­ści od wartości ciśnienia atmosferycznego proponuje podział zbiornika gazu na wiele małych komór utrzymywanych razem przez powłokę aerostatu. Można je wykonać z dowolnego materiału, który cechuje lekkość, giętkość i nieprzepuszczalność. Pro­ponuje np. budowę komórek gazowych drogą wdmu­chiwania wodoru o wysokiej temperaturze do kąpieli roztopionego szkła. Kształt powłoki balonu może być przy tym dowolny: kulisty bądź sferyczny. Zmiany ciężaru balonu, a tym samym sterowanie lotem w płaszczyźnie pionowej uzyskać można drogą konden­sacji pary wodnej z atmosfery przy pomocy specjal­nego aparatu i uwalnianie tego zbiornika z balastu wodnego. Można także uwalniać gaz z części komó­rek składających się na zbiornik gazu.