Samorski Air-Ship, 1901

Projekt sterowca pionierskiego. Polska / USA.
Statek powietrzno- wodny Piotra Samorskiego w rzucie podłużnym. (Źródło: Januszewski S. ”Wynalazki lotnicze Polaków 1836- 1918”).
W dniu 9.12.1901 r. Piotr Samorski zgłosił w USA do opatentowania statek po­wietrzny (Air-Ship). Patent nr 701.510 wydano mu 3.06.1902 r.

Przedstawiał nowy układ i działanie różnych ele­mentów składowych sterowca o szczególnej konstrukcji. Jest to statek umożliwiający zarówno żeglugę powietrzną jak wodną. Zbiornik gazu w kształcie cygara z ostrymi końcami zbudowany jest z szeregu pierścieni zachodzących wzajemnie na siebie i uszczelnionych np. gumą by zapobiec stratom gazu nośnego w locie. Łączy je wzajemnie szereg ze­wnętrznie zamontowanych do pierścieni podłużnie wykonanych np. z drewna. Łączy się z nimi pionowe ożebrowanie tworzące zarazem gondolę statku, za­opatrzoną w otwory okienne i drzwiowe, a sufit od­dziela tę kabinę załogi i pasażerów od zbiornika gazu nośnego. W środkowej części statku znajduje się pio­nowy maszt wyposażony w żagle oraz niezbędny takielunek. Wokół masztu usytuowano odpowiedni pokład z relingiem, przymocowane do górnej części zbiornika gazu. Łączy się on z gondolą schodnią (drabiną). Tylna część kabiny zaopatrzona jest w ster, rumpel usytuowano na górnej kondygnacji gondoli. Wewnątrz kabiny, w tyle zlokalizowano silnik gazowy lub inny odpowiedni do napędu zespołu śmigieł. Na podłodze kabiny znajduje się cylinder, którego dno jest otwarte, a który może być zamykany przesłoną (pokrywą) osadzoną obrotowo na trzpieniu. W gór­nej części tegoż cylindra umieszczono tłok do spręża­nia powietrza w cylindrze. Z jego tłoczyskiem połą­czone jest, za pośrednictwem przekładni zębatej, dodatkowe śmigło.

Przez napełnienie zbiornika statku odpowiednim gazem nośnym zyskuje się siłę wyporu unoszącą statek w górę. Napęd silnik- śmigło umożliwia jego ruch postępowy. W razie potrzeby można uruchomić do­datkowe śmigło przez jego połączenie z silnikiem napędowym. W trakcie obrotu w jedną stronę będzie się ono unosić ku wnętrzu cylindra, pchając tym sa­mym tłoczysko i tłok i sprężając powietrze w cylin­drze, z którego przechodzi ono do zbiornika powie­trza. Stąd może być skierowane do kolejnego zbiorni­ka i wycisnąć zeń olej napędowy do cylindra silnika napędowego. To dodatkowe śmigło może też wspo­magać wznoszenie się lub opadanie statku w zależno­ści od kierunku swego obrotu. Gdy statek opuszcza się na wodę zamykana jest przesłona dolnego dna cylindra. Wówczas główne śmigło służyć może do napędu statku na wodzie, w tym stanie śmigło pomocnicze chowane jest we wnętrzu cylindra.

Galeria

  • Gondola silnikowa i schemat mechanizmów napędowych śmigła pchającego, wirnika sterowego (w cylindrze) i sprężarki powietrza. (Źródło: Januszewski S. ”Wynalazki lotnicze Polaków 1836- 1918”).
  • Przekrój poprzeczny statku powietrznego i urządzenia sterowania wysokością lotu. (Źródło: Januszewski S. ”Wynalazki lotnicze Polaków 1836- 1918”).

Źródło:

[1] Januszewski S. "Pionierzy. Polscy pionierzy lotnictwa 1647- 1918. Tom 1". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2017.
[2] Januszewski S. "Tajne wynalazki lotnicze Polaków: Rosja 1870-1917". Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej. Wrocław 1998.
blog comments powered by Disqus