W dniu 2.06.1910 r. Witold Rumbowicz zawiadomił Ministra Wojny Ro­sji, że- interesując się od dawna techniką lotniczą- opracował projekt samolotu, którego zalety, w porównaniu ze współczesnymi, polegać mają na lepszym zabezpieczeniu stateczności poprzecznej i rozwiązaniach systemu sterowania lotem.

Odwoły­wał się przy tym do opinii profesorów Politechniki Lwowskiej (Zygmunt Sochacki, Maksymilian Huber), którzy wysoko ocenili projekt, nad którym Rumbowicz rozpoczął pracę jeszcze jako student Szkoły Politechnicznej Lwowskiej i radzili podjęcie realizacji, oferując przy tym pomoc różnych klubów. Szczególne uznanie zyskały nowe rozwiązania układu sterowania i stabilizacji poprzecznej samolotu. Ja jednak- pisał Rumbowicz w piśmie do Ministra Wojny- jako rosyjski poddany, uważam za swój obowiązek przedstawić wynalazek Rosji. Gdyby projekt wzbudził zainteresowanie Ministerstwa Woj­ny Rosji, prosił w piśmie o dotację, chciałby go bo­wiem rozwinąć i zrealizować. Pierwszy egzemplarz samolotu wykonałby dla siebie, kolejne zaś mógłby budować dla Ministerstwa Wojny.

W piśmie nie przedstawiał projektu, deklarował, że może przyjechać do Petersburga i osobiście go zaprezentować, o ile Ministerstwo Wojny podróż tę sfinansuje.

Jako, że nie podawał żadnych informacji tech­nicznych to 15.06.1910 r. Oddział Elektrotechniczny Głównego Zarządu Inżynierii (GIU) zwrócił się do niego z prośbą o nadesłanie opisu, rysunków i obliczeń samolotu, niezbędnych dla oceny jego war­tości. Zgodnie z obowiązującą procedurą GIU podkreślało, że przesłanie materiałów do niczego Urzędu nie zobowiązuje, poza tym, że chronić będzie uzyska­ne od wynalazcy informacje w tajemnicy. Ne udało się dotychczas odnaleźć dalszego ciągu tej korespon­dencji. Prawdopodobnie projektowany w 1910 r. przez Rumbowicza samolot rozwijany był dalej, już wspólnie, przez Rumbowicza i Tomasza Flegiera i zbudowany w 1912 r. w Warszawie z udziałem inż. Stępowskiego (patrz Flegier samolot).

Nie ulega wątpliwości, że Ministerstwo Wojny jego oferty nie przyjęło.