Rogowski hydroplan, 1915
Ofertę Rogowskiego przekazano na początku lutego 1915 r. Głównemu Zarządowi Wojskowo- Technicznemu (GWTU), który już kilka dni później wezwał go o wniesienie opłaty skarbowej w wysokości 2 rb., informując, że jego wniosek zostanie rozpatrzony po przysłaniu dwu znaczków skarbowych. Zwracając mu pismo adresowane do Ministerstwa Handlu i Przemysłu z opisem wynalazku (GWTU nie pośredniczyło w kontaktach wynalazców z urzędem patentowym), proszono go o dostarczenie rysunków i szczegółowego opisu hydroplanu, jeśli chce, by jego oferta była rozważana.
Rogowski odpowiedział już 27.02.1915 r., załączając do wniosku o ocenę jego propozycji znaczki skarbowe, schematyczny opis hydroplanu i kilka rysunków.
Komitet Techniczny GWTU dyskutował jego ofertę i projekt aparatu latającego 12.03.1915 r. W opisie i rysunkach Rogowski kreślił samolot dwupłatowy, ze skrzynkowym usterzeniem wysokości, w którym górne płaszczyzny płata głównego i usterzenia ogonowego (w osi podłużnej samolotu) połączono półcylindryczną powierzchnią wklęsło- wypukłą. Kadłub projektowano w formie łodzi, opatrzonej podwoziem kołowym, a dodatkowo śrubą- użyteczną w ruchu aparatu na wodzie.
Generał Nil L. Kirpiczew- referujący projekt Rogowskiego- zwrócił uwagę, że cylindryczna powierzchnia pomiędzy płatami wprowadzona została w charakterze urządzenia ratowniczego- spadochronu, którego Rogowski chciał używać w razie np. awarii silnika samolotu. Kirpiczew podkreślił, że spadochron ten jest bardzo niebezpieczny w eksploatacji, odrzucany od samolotu w przypadku awarii według wszelkiego prawdopodobieństwa będzie mocno huśtał się w powietrzu i nie będzie skuteczny. Z drugiej zaś strony propozycja ta zwiększa ciężary samolotu i jego opory w locie. Spadochron Rogowskiego uznać należy za urządzenie nie tylko bezużyteczne, ale i złe. Dorzucił jeszcze, że z powodu wysokiego położenia środka ciężkości wodnopłata i dużej powierzchni żagli (płaszczyzn) nie będzie on stateczny na wodzie, a nie ma też żadnych urządzeń do utrzymania jego stateczności poprzecznej w powietrzu. Wady rozwiązania hydroplanu Rogowskiego eliminują go z konkurencji ze stosowanymi współcześnie samolotami i wodnopłatami. W konkluzji Komitet Techniczny uznał, że zastosowanie samolotu Rogowskiego w działaniach wojennych nie jest potrzebne. Decyzję tę przekazano wynalazcy 17.03.1915 r.
Źródło:
[1] Januszewski S. "Pionierzy. Polscy pionierzy lotnictwa 1647- 1918. Tom 1". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2017.[2] Januszewski S. "Tajne wynalazki lotnicze Polaków: Rosja 1870-1917". Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej. Wrocław 1998.