W dniu 26.03.1910 r. F. Radoszewicz w wyniku zgłoszenia złożonego w rosyj­skim Urzędzie Patentowym otrzymał Świadectwo Ochrony nr 43.086, ale po badaniu rozwiązania na zdolność patentową odmówiono ochrony. Jego przedmiotem miała być maszyna dla ruchu w powie­trzu i w wodzie.

Brak opisu uniemożliwia rekonstrukcję. Rozwią­zanie odnosiło zapewne do statku powietrznego typu wodnopłatowca, a w tym aspekcie konstruktor mógł koncentrować uwagę na podwoziu wodno- lądowym lub kadłubie typu łodzi latającej.

Brak danych uniemożliwia ocenę wartości wyna­lazku. Wiadomo, że odmówiono mu oryginalności. Z informacji rosyjskiego historyka lotnictwa Wadima R. Mikheewa wiemy, że w 1914 r. Radoszewicz przed­stawił swój projekt rosyjskiemu Ministerstwu Wojny, które jednak nie okazało zainteresowania jego wdro­żeniem, negatywnie oceniając projekt.