Rozwiązanie układu samolotu dwupłatowego, którego płaty o obrysie trapezowym, z zawiasowo mocowanymi na końcówkach lotkami, oparto na sprężystych obręczach amortyzujących też związane z nimi podwozie główne, dwukołowe, jednoosiowe. Pomiędzy płatami usytuowano dwa trójkątne- mo­cowane obrotowo na osiach pionowych- stery kie­runku. Kratownicowy kadłub dźwiga w tylnej części drugą parę dwupłatowych powierzchni nośnych, mniejszych, o obrysie sześciokątnym, pomiędzy któ­rymi umieszczono podobny do wspomnianego wyżej zdwojony ster kierunku. Z przodu samolotu, na wy­sięgnikach, umieszczono dwa zespoły dwupłatowych powierzchni sterowych o obrysie romboidalnym, które mogą być przemieszczane w osi symetrii apara­tu latającego, a równocześnie obracane na swych poziomych osiach obrotu (służąc jako usterzenie kierunku i wysokości).

Zespoły śmigieł usytuowano na kilku wałach biegnących równolegle do osi kadłu­ba. Ich liczba może być dowolna. W opisie przywoła­no rozwiązanie z trzema zespołami śmigieł w tyle, za przednimi płatami nośnymi oraz czwartym w osi kadłuba przed płatami ogonowymi. Zastrzegając ochronę wynalazczą rozwiązania elastycznych obrę­czy stanowiących konstrukcję nośną płatów i wiążą­cych je z podwoziem oraz usterzenia kierunku i wy­sokości ochroną objęto także rozwiązanie podwozia ogonowego.

Dwukołowe, jednoosiowe, spoczywa na sprężystym pałąku przegubowo łączonym z górną ramą kratownicy kadłuba. Z pomocą odpowiedniej dźwigni może być ono przemieszczane do przodu lub tyłu. W fazie rozbiegu, przesunięte w tył, zwiększa kąty natarcia płatów głównych i pomocniczych, uła­twiając start.