W dniu 12.10.1912 r. Anatol Plater zgłosił w Niemczech wynalazek. Uzyskał patent wynalazczy nr 324.250 (wydany 23.08.1920 r.) na samolot z dwoma leżącymi nad sobą, połączonymi powierzchniami nośnymi lub sterowymi. Rzecznikiem patentowym Platera w Niemczech był Kazimierz Ossowski prowadzący w Berlinie biuro patentowe. Zgłoszenie z 1914 r. (Świadectwo Ochrony nr 64.299) nie uzyskało ochrony patentowej w Rosji.

W memoriale patentowym prezentował dwupła­tową powierzchnię nośną samolotu lub zdwojonego usterzenia wysokości związaną z sobą sztywnymi popychaczami lub cięgnami połączonymi z drążkiem sterowym. Operowanie nim umożliwia zmiany kąta natarcia np. płatów, które wychylane są równolegle względem siebie. Szczególne połączenie płatów względem ich osi obrotowych umożliwia zarówno redukcję siły jak i wartości kąta wychylenia płatów niezbędnych dla operacji sterowania lotem. Uzyskano to w ten sposób, że oś obrotu płata górnego leży przy krawędzi natarcia, zaś dolnego odsunięta jest od kra­wędzi natarcia w tył. Przy obrocie płatów różnym jest położenie i wędrówka środka parcia profilu wzglę­dem środka ciężkości. Różnice sił aerodynamicznych na górnym i dolnym płacie wywołują moment obro­towy umożliwiający osiąganie zamierzonego przez wynalazcę efektu.

Dla operacji przestawiania płata realizowanej w sposób mechaniczny wykorzystuje się efekt różni­cowego działania sił aerodynamicznych i momentów obrotowych na płacie dolnym i górnym. Prowadzi to do zmniejszenia wartości kąta wychylenia płatów i redukcji siły niezbędnej dla operacji przestawienia płatów, zwiększa sterowność samolotu. Na analogicz­nej zasadzie konstruować można także zdwojone usterzenie wysokości.