W dniu 31.10.1918 r. John Paulauski zgłosił w USA do opatentowania statek powietrzny (Airship), patent wynalaz­czy nr 1.307.414 wydano 24.06.1919 r. W memoriale patentowym prezentował układ samolotu bojowego, z płatami ustawionymi w tandem, znamienny roz­wiązaniem układu i sterowania urządzeniami ciągu (silnik- śmigła).

Metalowy kadłub kryje pomieszcze­nia osobowe i transportowe. Jego górna część stano­wić może zbiornik gazu nośnego (odciążającego kon­strukcję). Ponad nim umieszczono wieżyczkę obser­wacyjną z lukiem, a pod kadłubem kosz z działem artyleryjskim lub karabinem maszynowym (można go opuszczać celem polepszenia warunków obserwacji i kątów prowadze­nia ognia). Każdy z płatów nośnych osadzono na obrotowym dźwigarze łączonym z mechanizmem umożliwiającym zmianę kąta natarcia, który stanowił przedmiot innego patentu. W tyle kadłuba znajduje się konwencjonalne usterzenie skrzynkowe (wysoko­ści i kierunku). Samolot opatrzono zwykłym podwo­ziem kołowym przewidując możliwość podwieszania pływaków w przypadku startów z powierzchni wody.

Silnik napędowy i osadzone bezpośrednio na jego wale śmigło ciągnące (usytuowane z przodu, w osi kadłuba) umieszczono na łożu w taki sposób, że przy pomocy prostego mechanizmu kół zębatych i prze­kładni można przestawiać zespół silnik-śmigło przez jego obrót wokół osi poziomej (w górę i w dół). Zmieniając kierunek ciągu śmigła realizuje się stero­wanie lotem w płaszczyźnie pionowej. Symetrycznie, po bokach kadłuba, umieszczono zespoły śmigieł cią­gnących- pomocniczych (dwa na wysokości przed­niego płata, dwa- tylnego). Każde z czterech śmigieł pracuje na napędzie indywidualnym. Ich silniki (4) osadzono na wysięgnikach- poza kadłubem (by nie zabierały miejsca). W poprzek kadłuba, przez łożyska, biegną dwa wały. Każdy łączy parę silników i osadzonych bezpośrednio na ich wałach śmigieł. Obracając wał można zmieniać położenie zespołów napędowych w przestrzeni (przedniego lub tylnego bądź obu razem) i sterować lotem podobnie jak w przypadku silnika i śmigła czołowego. Inną cechą charakterystyczną zespołów napędowych jest to, że osadzono je na widelcach wysięgników ślizgowo. Przy pomocy mechanizmu śrubowego można wciągać każdy z 4 zespołów napędowych do wnętrza kadłuba (np. celem usunięcia awarii silnika). Modyfikując ten układ stosuje się napęd zespolony każdej pary śmigieł- umieszczając dwa silniki wewnątrz kadłuba (na wysokości wysięgników). Śmigła, umieszczone na wysięgnikach, napędzane są tutaj za pośrednictwem wału (biegnącego w poprzek kadłuba) i przekładni stożkowej.

Zastrzeżeniami nie objęto rozwiązania mechani­zmu przestawiania płata, chociaż w memoriale patentowym szczegółowo go opisano. Wniosek o jego ochronę jako wynalazku zgłoszono 13.05.1919 r. Patent nr 1.309.078 wydano 8.07.1919 r. w memoriale patentowym opisano rozwiązanie mechanizmu na­stawiania i regulacji kątów natarcia płata nośnego w locie, poprzez jego obrót w osi dźwigara głównego. Płat montowany jest obrotowo na osi, którą stanowi dźwigar główny. Dźwigary krawędzi natarcia i spływu kończą się przy kadłubie zębatkami zachodzącymi w odpowiednie segmenty zębate (z mechanizmami zapadkowymi) płyt łączących skrzydło z kadłubem. Oś dźwigara głównego wyposażona jest w ręczną dźwignię. Pilot, operując nią w kabinie, obraca płat nośny (w ograniczonym zakresie). Mechanizmy za­padkowe usztywniają go w nowym położeniu, zwal­nia się je dźwigniami związanymi ze sterownicą obro­tu płata - zmieniając w ten sposób kąty nastawienia i natarcia płata w locie.