Massalski "torpeda powietrzna", 1914

W dniu 20.09.1914 r. Konstanty Massalski oferował Głównemu Zarządowi Wojskowo- Technicznemu (GWTU) Ministerstwa Wojny Rosji rozwiązanie "torpedy powietrznej" kierowanej falami elektromagnetycznymi, która mogłaby znaleźć zastosowanie militarne, deklarując, że jeżeli projekt okaże się dobry, to odda go na usługi rządu. Załączył do tego rysunki i opis, ten ostatni w języku francuskim. Zgłaszał również wolę osobistego wyjaśnienia projektu, jeśli władze pokryją koszty podróży do Petersburga.
27 września GWTU prosiło Massalskiego o uiszczenie opłaty skarbowej. Gdy 14.10.1914 r. nadesłał znaczki skarbowe, sprawa nabrała biegu.
23 października Komitet Techniczny GWTU wysłuchał opinii gen. mjr. Swentorżeckiego o projekcie Massalskiego. Recenzent zwrócił uwagę, że Massalski zamierza użyć w charakterze powietrznej miny klasycznego samolotu wyposażonego w automatyczny stabilizator stateczności, a kierowanego z ziemi sygnałami radiowymi. Pomijając fakt, mówił Swentorżecki, że dotąd nie opracowano skutecznego samoczynnego stabilizatora stateczności, to sama propozycja kierowania lotem za pomocą fal elektromagnetycznych nie jest nowa. W Rosji wystąpił z taką Fomin- Komitet Techniczny badał ją i odrzucił. Różnica między projektem Massalskiego a Fomina polega na tym, że Fomin umieszczał na samolocie jeden odbiornik, a Massalski dwa, z których każdy odbiera fale różnej długości. Każdej z fal czterech długości wysyłanych z dwu nadajników na ziemi (odbieranych czterema antenami- każda fala inną) przypisano odmienne zadania: ster w prawo, ster w lewo, ster w dół, ster w górę. Jeden odbiornik służył do sterowania usterzeniem wysokości, drugi- kierunku.
Massalski podkreślał przy tym, że sterowanie samolotem falami radiowymi wymaga utrzymania tego rozwiązania w tajemnicy, gdyż nieprzyjaciel łatwo mógłby zakłócać fale radiowe. Recenzent uznał, że w ówczesnym stanie techniki schemat kierowania lotem przy użyciu nadajnika i odbiornika fal radiowych nie może być praktycznie użyteczny. Propozycję Massalskiego- budowy bezzałogowego nosiciela bomby 200 kg- odrzucono.
Galeria
Źródło:
[1] Januszewski S. "Pionierzy. Polscy pionierzy lotnictwa 1647- 1918. Tom 1". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2017.[2] Januszewski S. "Tajne wynalazki lotnicze Polaków: Rosja 1870-1917". Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej. Wrocław 1998.