W memoriale patentowym przedstawił kadłub (zaopatrzony w podwozie, mieszczący silnik napędo­wy przeciwbieżnych śmigieł umieszczonych parami, symetrycznie z obu jego stron - na wysięgnikach) przegubowo łączony z powierzchnią nośną - w części centralnej dwupłatową a dalej po rozpiętości jedno- płatową. Zmiana kątów natarcia płata przez jego przestawienie względem kadłuba wokół osi po­przecznej (a tym samym kierowanie lotem) realizo­wana jest w ten sposób, że lina umocowana na kra­wędziach natarcia i spływu płata przebiega przez wał umieszczony w kabinie pilota. Obracany jest on kor­bą, a położenie płata można ustalać blokując koło­wrót mechanizmem zapadkowym, dzięki czemu zy­skuje się także sztywność połączeń kadłub- płat nośny.

18.04.1905 r. wynalazca, wygłaszając odczyt Balony i problem lotu, przedstawił swój projekt członkom Sekcji Mechaników Austriackiego Towa­rzystwa Inżynierów i Architektów (Ö.I.A.V.). Jedni przyjęli jego propozycję z entuzjazmem, inni scep­tycznie, jak dziennikarz Wiener Luftschiffer-Zeitung, który notę informującą o tym rozpoczął od słów: Jeszcze jeden statek powietrzny przeleciał w tych dniach przez szpalty gazet codziennych. Ma­kowski szeroko propagował swój projekt, m.in. 12.10.1905 r. na forum Oddziału matema­tyczno- przyrodniczego Akademii Nauk w Wiedniu. Liczył na wsparcie programu wdrożenia wynalazku i przeprowadzenia odpowiednich eksperymentów wlocie.

Z początkiem 1907 r. powstało w Wiedniu Verein Flugmaschine- Towarzystwo stawiające sobie za cel finansowanie realizacji samolotu projektu Makowskiego. Inicjatywa ta wkrótce jednak zamarła i niezna­ne są losy projektu Makowskiego, którego reali­zacja nie została zapewne nawet rozpoczęta.