Podejmując w końcu XIX w. swe eksperymenty z latawcami (patrz Uljanin latawiec obserwacyjny), Siergiej Aleksiejewicz Uljanin brał również pod uwagę możliwość prowadzenia z ich użyciem zwiadu fotograficznego. Około 1900 r. przedstawił władzom wojskowym projekt użycia do tego celu aparatów fotograficznych z migawką uruchamianą mechanizmem czasowym lub prądem elektrycznym.

Opracował wówczas również sposób podnoszenia aparatu fotograficznego w górę. Z bambusowych prętów stworzył lekką, trójkątną konstrukcję z dwoma blokami, na których u dołu liny wypuszczonego w powietrze latawca podwieszał aparat fotograficzny. Na jednym z boków trójkąta roz­pościerał niewielki prostokątny żagiel. Sprawiał on, że pod działaniem wiatru konstrukcja nośna aparatu fotograficznego szybko unosiła się na linie (objętej blokami zawieszenia) w górę. Gdy osiągała potrzebną wysokość, specjalny automatyczny przyrząd zwijał żagiel, a aparat wykonywał fotografię. Następnie pod działaniem własnego ciężaru aparat fotograficzny opuszczał się po linie do dołu.

Za pomocą tego urządze­nia i aparatu Uljanin wykonywał dobre fotografie perspektywiczne miejscowości.