Władysław Lewkowicz, urodził się 12.07.1880 r. pod Warsza­wą, chociaż inne źródła mówią też o Sankt Petersbur­gu. Od 3 roku życia wychowywał się we Francji, od dzieciństwa interesował się modelarstwem lotniczym. Artysta malarz, technik wynalazca, dyplom pilota nr 327 uzyskał w dniu 23.11.1910 r. we Francji w szkole pilotów Blériota. Występował na pokazach lotniczych na Węgrzech, w Austrii, Holandii i Francji. Polska prasa polonijna w USA określała go mianem Polaka, podnoszono, że zdobył sobie sławę i przydomek Sensacional Pole.

W 1910 r. zakupił we Francji samolot Blériot-XI "La Manche" i przeniósł się do USA gdzie organizował pokazy lotnicze. W czerwcu 1910 r. łatał godzinę na wysokości 6000 stóp nad Long Island. Był pierwszym, który latał nad Nowym Jorkiem, dokonu­jąc startu z bulwaru Nassau. Krążył nad miastem na wysokości 9000 stóp. Wówczas też jego samolot zo­stał uszkodzony. Stąd, gdy brał udział w meetingu lotniczym w Chicago, który rozpoczął się 12.08.1911 r. (zakończył się 21.08.1911) to latał nie na swoim samolocie lecz reprezentował amerykańską firmę Qeen (patrz Queen Monoplane). W Chicago latał wraz z Arturem Stone, pod­czas wspólnego lotu 12.08. mieli kraksę, w wyniku której połamali skrzydła i śmigło jednopłata. W czasie tych zawodów na swym hangarze w Chicago powiesił polską flagę. Podczas tych zawodów Lewkowicz latał ledwie 18 sekund. Polska prasa polonijna twierdziła, że winnym tego był Stone, który rozbił dwa samoloty, będąc niegdyś pilotem firmy Qeen traktował na tych zawodach Lewkowicza jako konkurenta.

Lewkowicz zamierzał w Chicago pobić rekord wysokości, jako, że nie mógł tego zrobić rekord świata ustanowił w Chicago Oskar Brindley, wznosząc się 18.08.1911 r. na wysokość 12 408 stóp. Specjalnością Lew­kowicza miały być loty na wysokość i tzw. loty śli­zgowe w dół z zatrzymanym silnikiem. Po pechowym meetingu w Chicago, Lewkowicz powrócił do Nowe­go Jorku by zająć się naprawą własnych samolotów. Chciał wziąć udział w najbliższych zawodach w Bo­stonie i w St. Louis. W czerwcu i lipcu 1911 r. latał w Nowym Jorku. W 1911 r. zgłosił udział w konkursie na przelot przez USA, od Oceanu Spokojnego do Atlantyku, 10.09. 1911 r. w Los Angeles wystartował do tego przelotu, którego jednak nie zakończył. Był pilotem doświadczalnym w firmie Quen Aeroplane Co..

28.03.1912 r. opatentował w USA (patent nr 1.238.031, wydany 21.08.1917), aparat latający (Aeronautical Apparatus), samolot znamien­ny rozwiązaniem konstrukcji i działania płata, stero­wany drogą zmiany kąta natarcia (przez przestawie­nie całego płata łub różnicowe wychylenie lotek).

W 1912 r. opracował również urządzenie zderza­kowe blokujące stery i uniemożliwiające start samolo­tu pod zbyt wielkim kątem natarcia.

W 1918 r. odnaj­dujemy go jako pełnomocnika firmy samochodowej Body w Nowym Jorku, patentował wówczas w USA własne rozwiązania pojazdu drogowego (patenty nr 1.256.239 i 1.288.065). Firma Convertible Automobile Body Corporation produkowała karoserie samocho­dowe opracowane przez Lewkowicza.

Konstrukcje:
Lewkowicz Aeronautical Apparatus, 1912, projekt samolotu pionierskiego.