Lewkowicz Władysław
Władysław Lewkowicz, urodził się 12.07.1880 r. pod Warszawą, chociaż inne źródła mówią też o Sankt Petersburgu. Od 3 roku życia wychowywał się we Francji, od dzieciństwa interesował się modelarstwem lotniczym. Artysta malarz, technik wynalazca, dyplom pilota nr 327 uzyskał w dniu 23.11.1910 r. we Francji w szkole pilotów Blériota. Występował na pokazach lotniczych na Węgrzech, w Austrii, Holandii i Francji. Polska prasa polonijna w USA określała go mianem Polaka, podnoszono, że zdobył sobie sławę i przydomek Sensacional Pole.
W 1910 r. zakupił we Francji samolot Blériot-XI "La Manche" i przeniósł się do USA gdzie organizował pokazy lotnicze. W czerwcu 1910 r. łatał godzinę na wysokości 6000 stóp nad Long Island. Był pierwszym, który latał nad Nowym Jorkiem, dokonując startu z bulwaru Nassau. Krążył nad miastem na wysokości 9000 stóp. Wówczas też jego samolot został uszkodzony. Stąd, gdy brał udział w meetingu lotniczym w Chicago, który rozpoczął się 12.08.1911 r. (zakończył się 21.08.1911) to latał nie na swoim samolocie lecz reprezentował amerykańską firmę Qeen (patrz Queen Monoplane). W Chicago latał wraz z Arturem Stone, podczas wspólnego lotu 12.08. mieli kraksę, w wyniku której połamali skrzydła i śmigło jednopłata. W czasie tych zawodów na swym hangarze w Chicago powiesił polską flagę. Podczas tych zawodów Lewkowicz latał ledwie 18 sekund. Polska prasa polonijna twierdziła, że winnym tego był Stone, który rozbił dwa samoloty, będąc niegdyś pilotem firmy Qeen traktował na tych zawodach Lewkowicza jako konkurenta.
Lewkowicz zamierzał w Chicago pobić rekord wysokości, jako, że nie mógł tego zrobić rekord świata ustanowił w Chicago Oskar Brindley, wznosząc się 18.08.1911 r. na wysokość 12 408 stóp. Specjalnością Lewkowicza miały być loty na wysokość i tzw. loty ślizgowe w dół z zatrzymanym silnikiem. Po pechowym meetingu w Chicago, Lewkowicz powrócił do Nowego Jorku by zająć się naprawą własnych samolotów. Chciał wziąć udział w najbliższych zawodach w Bostonie i w St. Louis. W czerwcu i lipcu 1911 r. latał w Nowym Jorku. W 1911 r. zgłosił udział w konkursie na przelot przez USA, od Oceanu Spokojnego do Atlantyku, 10.09. 1911 r. w Los Angeles wystartował do tego przelotu, którego jednak nie zakończył. Był pilotem doświadczalnym w firmie Quen Aeroplane Co..
28.03.1912 r. opatentował w USA (patent nr 1.238.031, wydany 21.08.1917), aparat latający (Aeronautical Apparatus), samolot znamienny rozwiązaniem konstrukcji i działania płata, sterowany drogą zmiany kąta natarcia (przez przestawienie całego płata łub różnicowe wychylenie lotek).
W 1912 r. opracował również urządzenie zderzakowe blokujące stery i uniemożliwiające start samolotu pod zbyt wielkim kątem natarcia.
W 1918 r. odnajdujemy go jako pełnomocnika firmy samochodowej Body w Nowym Jorku, patentował wówczas w USA własne rozwiązania pojazdu drogowego (patenty nr 1.256.239 i 1.288.065). Firma Convertible Automobile Body Corporation produkowała karoserie samochodowe opracowane przez Lewkowicza.
Konstrukcje:
Lewkowicz Aeronautical Apparatus, 1912, projekt samolotu pionierskiego.
Źródło:
[1] Januszewski S. "Pionierzy. Polscy pionierzy lotnictwa 1647- 1918. Tom 1". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2017.[2] Januszewski S. "Wynalazki lotnicze Polaków 1836- 1918". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2013.