Mieczysław Krajewski, syn Franciszka, zamieszkały w Warszawie.

W 1909 r. opracował projekt reakcyjno- atmosferycznego aparatu latającego, w układzie śmigłow­ca. Przedstawił go Towarzystwu im. Ledencowa pro­sząc o wsparcie planu realizacji projektu. Projekt nie wzbudził zainteresowania i nie był realizowany.

10.10.1913 r. Krajewski złożył w Towa­rzystwie kolejną prośbę. Tym razem o pomoc finan­sową w budowie stabilizatora stateczności samolotu lub ornitoptera w locie. Korespondencja w sprawie tego wniosku toczyła się do 11.01.1914. Podobnie jak wcześniej nie przyniosła satysfakcjonującego Krajew­skiego efektu. Odmówiono mu pomocy. Ten ostatni projekt również opiniował prof. Mikołaj Żukowski. Uznał, że propozycje wynalazcy nie są oryginalne a budowane wcześniej stabilizatory wahadłowe nie przynosiły oczekiwanych i praktycznie użytecznych efektów. Zwracając Krajewskiemu nadesłane materia­ły (opis, rysunki) Komitet Techniczny odesłał mu również nadesłane wcześniej projekty śmigła lotni­czego i pływającego krzesła, które również zyskały opinie negatywne.

Opis swego wynalazku M. Krajewski opublikował na łamach Nowych Izobretenij, czasopisma poświęconego wynalazczości, wydawanego w 1914 r. w Warszawie. Tam też pomieścił kilkakrotnie ogło­szenie, że poszukuje kapitalisty, który byłby skłonny sfinansować budowę śmigłowca, zwanego "Ornitoplanem". Jego najciekawszym elementem była tarcza sterująca wirnika, brak informacji czy Krajewski podjął próby jej realizacji w skali modelu, podobnie jak i swego śmigłowca i innych projektów, które z nim się wiązały.

Konstrukcje:
Krajewski "Ornitoplan", 1910- 1913, projekt pionierskiego wiropłata w układzie rotodyny.