Knaut sterowiec, 1885
Knaut pisał, że interesował się tą problematyką od wielu lat, śledził rozwój aeronautyki i stale myślał o możliwościach takich udoskonaleń sterowca, które umożliwiałyby nadanie mu właściwej prędkości lotu i sterowanie nim, w każdych warunkach atmosferycznych, bez konieczności utraty balastu i upuszczania gazu nośnego.
Knaut podkreślał, że sam nie był w stanie opracować opisu projektu udoskonalonego przez siebie aerostatu elektrycznego, tym bardziej zaś zbudować go i w praktyce sprawdzić na ile jego pomysły są racjonalne. W 1884 r. sporządził krótki opis swych udoskonaleń i wysłał go na adres inż. Artura Krebsa, który wykorzystując moje pomysły wdrożył je, a - jak donoszą zagraniczne gazety - jego eksperymenty przeprowadzone w tym roku przyniosły zadowalające wyniki, z czego z kolei wnoszę, że moje propozycje były właściwe. Zintensyfikował więc swoje zainteresowania aerostatem kierowanym i w oparciu o ogólnie znane prawa fizyki doszedł do wniosku, że nie tylko istnieje możliwość budowy udoskonalonego aerostatu elektrycznego, odpowiadającego postulatowi wygodnego kierowania jego lotem, ale miał też nadzieję, że aerostat ten przy współudziale doświadczonych inżynierów można skonstruować tak, że mógłby być demontowany i wygodnie przewożony pomiędzy oddalonymi miejscami, co- jak wiadomo- w czas wojny mogłoby okazać nieocenione usługi.
Propozycje wynalazcze Knauta nie zyskały zainteresowania Głównego Zarządu Inżynierii.
Źródło:
[1] Januszewski S. "Pionierzy. Polscy pionierzy lotnictwa 1647- 1918. Tom 1". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2017.[2] Januszewski S. "Tajne wynalazki lotnicze Polaków: Rosja 1870-1917". Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej. Wrocław 1998.