Przedmiotem ochrony praw wynalazczych stały się rozwią­zania sterowca, a właściwie urządzenie sterowe statku po­wietrznego złożonego z cylindrycznego zbiornika gazu nośnego, pod którym przebiega cylinder sterowy (pod­wieszony elastycznie) zbudowany z lekkiego materiału (np. konstrukcja rurowa z bambusa lub drutu, obciągnięta płót­nem) wewnątrz którego pomieszczono śmigło pchające. Pod cylindrem podwieszono gondolę. Śmigło napędzane jest siłą mięśni załogi lub odpowiednim silnikiem elek­trycznym, gazowym lub parowym umieszczonym w gon­doli - za pośrednictwem odpowiedniej transmisji i prze­kładni. Drogą zmian położenia cylindra (tzw. sterującego) w płaszczyźnie pionowej lub poziomej zyskuje się efekt zmiany kierunku ciągu śmigła i możliwość dowolnego kie­rowania lotem statku powietrznego .

Możliwość kierowania lotem drogą zmiany kie­runku ciągu śmigła interesowała konstruktorów od początku XIX wieku. Podejmował tę myśl m.in. Kaje­tan Joachim Łączyński w 1833 r. także w odniesieniu do możliwości sterowania lotem przy pomocy odrzu­tu sprężonego powietrza w odpowiednim kierunku. Myśl ta widoczna jest w wielu propozycjach. Podej­muje ją także Otto Graff, mimo, że środki jakimi dysponowano uniemożliwiały osiągnięcie efektów jakich się spodziewano.