Bolesław Andrzej Godek, na podstawie zgłoszenia z 6.01.1906 r., otrzymał w dniu 31.03.1906 r. we Francji patent nr 362.201 na udoskonalenie aeroplanów (Godek udoskonalenie aeroplanów). Przedmiotem ochrony praw własności intelektualnej było rozwiązanie po­wierzchni sterowych dla samolotu dwupłatowego w postaci dwu powierzchni sterowych (elewonów- sterolotek) umieszczonych pomiędzy płatami no­śnymi.

Podobnej problematyce poświęcone było jego ko­lejne rozwiązanie techniczne, patentowane w Belgii wspólnie z Francuzem- Emilem Faudet (być może był tylko przedsiębiorcą zaintere­sowanym wdrożeniem wynalazku i finansującym prace Godka). Na podsta­wie zgłoszenia z 24 stycznia 1910 r. wydano im patent nr 222.579 na udoskonalony samolot (Aéroplane perfectionne). Przedmiotem ochrony stał się system sterowania samolotu w płaszczyźnie poprzecznej, rozwiązanie konstrukcji sterownicy o dwu osiach swobody oraz sposób amortyzacji podwozia kołowego.

Płat noś­ny samolotu pozbawiony jest powierzchni sterowych (lo­tek, elewonów). Miast tradycyjnego sterowania drogą skręcania płata czy zwichrzania, zastosowano usterzenie obracające się wokół osi pionowej, a usytuowane na wy­sięgniku ponad płatem. W przypadku pochylenia samo­lotu na jedno ze skrzydeł, opór tej powierzchni odchylanej w kierunku przeciwnym tworzy moment obrócenia samolotu wokół osi pionowej tegoż usterzenia, co działa na rzecz przywrócenia równowagi poprzecznej. Działanie tej płaszczyzny, w celu zwiększenia efektywności, może być połączone z przemieszczaniem środka ciężkości (siedze­nia pilota) w osi poprzecznej kadłuba w kierunku przeciwnym pochyleniu samolotu.

Działanie tej płaszczyzny połączone mogło być, celem zwiększenia jej efektyw­ności, z przemieszczaniem środka ciężkości (siedze­nia pilota) w osi poprzecznej kadłuba w kierunku przeciwnym pochyleniu samolotu. Sterownica w kabinie pilota była tak urządzona, że umożliwiała zsynchronizowane przemieszczanie środka ciężkości i obrót wspomnianej powierzchni stabilizacyjnej (można było operować nimi też niezależnie). Zamo­cowana na dwu osiach swobody (poziomej i pionowej) umożliwiała też równoczesne operowanie sterem wysokości. Usterzenie kierunku uruchamiane być miało niezależną sterownicą (np. orczykiem).

Podwozie samolotu urządzono tak, że koła opierały się na osi elastycznie łączonej z konstrukcją nośną podwozia taśmami gumowymi lub taśmami i opa­skami gumowymi. Umożliwiać to miało amortyzację osi kół podwozia w płaszczyźnie pionowej i poziomej równocześnie, przy czym ten system amortyzacji stosowanym być mógł w odniesieniu zarówno do podwozia głównego jak i pomocniczego samolotów różnych typów.