W dniu 18.04.1894 r. Stanisław Drewnicki stracił w Wilnie swój balon, z którego wykonywał skoki spadochronowe. Publiczność zachowała się nadzwy­czajnie, natychmiast podjęła zbiórkę pieniędzy na nowy balon. Datek w niebagatelnej wysokości 100 rb. dał nawet sam Generał - Gubernator, kobiety wrzu­cały do czapki nawet kolczyki. Dzięki tej ofiarności Stanisław Drewnicki w ciągu tygodnia wykonał nowy balon i 1.05.1894  r. wznowił pokazy.

W 1894 r. w Wilnie Drewnicki wydał broszurę pod tytułem Programma aerostaticzeskogo predsta- wlenija wozduchoplawatielia Stanisława Drewnickogo i kratkoje opisanie wozdusznogo szara i parasziuta. Dał w niej wyraz swym poglądom na rozwój że­glugi powietrznej. W zakończeniu broszury zaprezentował własny balon i spadochron. Swemu balonowi nadał imię "Syrena", na cześć rodzinnej Warszawy.

W 1895 r. ponownie przybył do Witebska i 2 lipca przygotowywał balon do startu. Na placu zbudowano piec i dwa maszty, balon trzymali żołnierze. Tuż przed startem okazało się, że z powodu niedyspozycji Marii Nikolini poleci tylko Stanisław Drewnicki. Miał to być jego 124 lot. Publiczność źle przyjęła tę wiadomość, przy­była by zobaczyć kobietę aeronautę i skoczka spado­chronowego. Prysł wcześniejszy spokój, publiczność zaczęła napierać na stanowisko startowe, narastał bałagan, pojawiły się wrogie i ironiczne okrzyki. Ape­le o spokój i ciszę trafiały w próżnię. Otoczony zwar­tym tłumem Drewnicki nie mógł odprowadzić balo­nu od pieca na większą odległość. Jakby tego było mało to z chwilą startu część żołnierzy puściła liny o sekundy później niż inni. Balon przechylił się i zaczepił o maszt. Słychać było jak rwie się powłoka, z balonu zaczął się wydobywać czarny dym. Drew­nicki wisząc na linkach spadochronu uderzył się o maszt i na wysokości ok. 20 metrów oderwał od balonu i spadł na ziemię, łamiąc sobie kilka żeber. Po kilku minutach zmarł.