Układ samolotu charakterystyczny tym, ze kadłub mieszczący zespół napędo­wy i kabinę osobową zawieszony jest na płacie jak wahadło, za pośrednictwem elastycznych (sprężynowych) prętów. Niskie usytuowanie środka ciężkości sa­molotu i jego przemieszczanie się na wskutek podmuchów wiatru, naciągając sprężynowe łączniki kadłuba z płatem z jednej strony, a zwalniając z drugiej, podtrzymywać miało stałą tendencję do utrzymywania równowagi podłużnej i poprzecznej samolotu. Samolot charakterystyczny jest i tym, że powyżej płata rozciągnięta jest dodatkowa płaszczyzna, która w locie normalnym przylega do jego górnej powierzchni, w przypadku zaś gwałtownego opadania aparatu przybiera kształt wypukły (na skutek ciśnienia powietrza docierającego do niej przez skrzela centropłatu) działając jak spadochron sprowadzający samolot na ziemię.

Autor rozwiązania pragnął stworzyć bezpieczny w eksploatacji statek po­wietrzny, a to przez nadanie mu układu aparatu samostatecznego. Realizował to drogą niskiego usytuowania środka ciężkości, przemieszczanego w określo­nych granicach tak, że aparat cechowała tendencja powrotu do równowagi sta­łej.