W dniu 2.10.1910 r. Komitet Elektrotechniczny Głównego Zarządu Inżynierii poprosił Oddział Żeglugi Powietrznej o ocenę projektu aparatu latającego zdolnego do startu pionowego przedłożonego przez S. Czerkawskiego. Zadanie to wykonał kpt. Kalinowski, a jego opinię przekazano Oddziałowi Elektrotechnicznemu 3.11.1910 r.

Czerkawski proponował budowę statku powietrz­nego typu samolotu dwupłatowego, zdolnego do startu pionowego- bez rozbiegu po ziemi. Zamierzał osiągnąć to przez ustawianie samolotu pionowo na ziemi i odpalanie odpowiednio silnego ładunku wy­buchowego, wskutek czego (i działania śmigieł cią­gnących samolotu) aparat wznosiłby się w powietrze. Znamienne dla tego samolotu pionowego startu i lądowania miało być lądowanie przy użyciu spado­chronu, umieszczonego w przedniej partii kadłuba, sprowadzającego samolot na ziemię. Charaktery­ styczne miało być również kierowanie lotem w płasz­czyźnie poziomej przez zmiany położenia środka ciężkości aparatu - przesuwanie fotela pilota w przód i w tył miało umożliwiać zmiany wysokości lotu.

Kapitan Kalinowski uznał, że jeśli nawet możliwy byłby start za pomocą eksplozji ładunku prochu, to zawsze byłoby to rozwiązanie niebezpieczne i kłopo­tliwe, przygotowanie startu byłoby skomplikowane, a przy słabym wietrze nawet występowałyby kłopoty ze stabilizacją położenia samolotu w pionie. Propo­nowany sposób lądowania pociągałby zaś za sobą niechybne uszkodzenie lub zniszczenie samolotu. Kalinowski zwrócił też uwagę na trudności z przej­ściem z lotu pionowego w poziomy i małą prędkość lotu samolotu wlocie horyzontalnym, wreszcie na mały jego ciężar i niedostateczną powierzchnię spa­dochronu, istotną do określenia właściwej prędkości opadania statku powietrznego.

W konkluzji swego raportu stwierdził, że realiza­cja projektu Czerkawskiego nie przyniesie pozytywnych efektów.