Czarniakowski sterowiec, 1898- 1899
Przedmiotem patentu było rozwiązanie śmigła obudowanego- wentylatora nośnego pracującego w płaszczyźnie poziomej. Stała płyta, o przekroju koła, przecięta jest w osi pionowym wałem, na którym promieniście rozmieszczono łopaty wentylatora o wysokości równej średnicy płyty, a w płaszczyźnie poziomej wystające nieco poza jej obręb. Wynalazca zakładał, że w trakcie ruchu obrotowego wału i łopat, na skutek działania siły odśrodkowej, ponad płytą wytwarzać się będzie podciśnienie, a na skutek presji ciśnienia atmosferycznego pod płytą aerostat będzie mógł się wznosić. Uważał, że rozwiązanie to może znaleźć zastosowanie w lotnictwie przez sprzęgnięcie dwu urządzeń tego typu obracających się w przeciwnych kierunkach (wzlot statku). Podobne urządzenie o osi wału położonej poziomo nadawać mogłoby statkowi prędkość lotu w płaszczyźnie poziomej.
Koncepcja wyrastała z ortopterycznej teorii lotu łączącej istotę lotu z wytwarzaniem podciśnienia i nadciśnienia na przeciwległych płaszczyznach płata. Tutaj ruch okresowo- zmienny płata zastąpiono ruchem obrotowym wentylatora celem uzyskania analogicznego efektu.
Źródło:
[1] Januszewski S. "Pionierzy. Polscy pionierzy lotnictwa 1647- 1918. Tom 1". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2017.
[2] Januszewski S. "Wynalazki lotnicze Polaków 1836- 1918". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2013.