Czarniakowski maszyna do komunikacji uniwersalnej, 1898
Aparat latający typu ornitoptera, znamienny tym, że jego skrzydła wsparto na elastycznym dźwigarze (wykonanym ze sprężyny obszytej płótnem, kauczuku lub innego materiału), którego krańce związane są trwale z konstrukcją statku powietrznego. Pośrodku dźwigara skrzydło ujęte jest od góry prętem wygiętym w łuk, zamocowanym na osi. Nacisk tego łuku na skrzydło sprowadza je w dół. Uwolniony tam sprężysty dźwigar zostaje gwałtownie wyrzucony w górę, a kolejna akcja nacisku łuku na dźwigar nadaje skrzydłom ruch okresowo- zmienny z góry w dół i do góry. Aparat posiadać może dwa skrzydła lub ich parzystą wielokrotność, przy czym silnik napędowy ruchomych płatów umieszczony jest w osi kadłuba. Na analogicznej zasadzie skonstruowano powierzchnię napędową nadającą aparatowi ruch postępowy z tym, że porusza się ona w płaszczyźnie horyzontalnej, z przodu w tył aparatu latającego.
Źródło:
[1] Januszewski S. "Latające jachty". Lotnictwo Aviation International nr 8/1991.
[2] Januszewski S. "Pionierzy. Polscy pionierzy lotnictwa 1647- 1918. Tom 1". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2017.
[3] Januszewski S. "Wynalazki lotnicze Polaków 1836- 1918". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2013.