Śmigło o typowym uzwojeniu śrubowym (wielołopatowe), wykona­ne z elastycznego materiału, które stanowi równocześnie powłokę gazową. Każdy ze zwojów śruby stanowi autonomiczną komorę ga­zową, by w razie przebicia jednej- ograniczyć straty gazu. Istnieje możliwość połączenia zespołu kilku takich śmigieł, dysponujących wspólnym silnikiem napędowym, z których jedne o osiach piono­wych pracowałyby jako wirniki nośne, inne- o osiach poziomych- jako śmigła ciągnące. Odpowiednie urządzenia mogłyby umożliwiać niezależną lub zespoloną pracę śmigieł, sterować prędkością obro­tową etc.

W patencie dodatkowym podano alternatywne rozwiązanie kon­strukcji śmigła. Oparto je o sztywny wał, wykonany np. z bambusa lub lekkiego metalu. Spiralnie otaczano go nadmuchanym walcem formującym uzwojenie śruby, wykonanym z impregnowanej tkaniny, a zamocowanym na krańcach wału.

Wiadomo, że projekt tego śmigła, a właściwie statodyny, łączącej cechy aerostatu i śmigłowca w układzie rotodyny, prezentował na posiedzeniu Société Française de Navigation Aérienne w Paryżu w dniu 1.12.1S98 r. prowadzonego pod przewodnictwem V-ce Prezydenta Towarzystwa de Fonvielle. Ocenę tej propozycji przed­stawić miał Towarzystwu jego członek- Maurice Mallet . Nie mo­gła być ona pozytywną.