Wacław Czapiewski, syn Władysława, zamieszkały w Warszawie, inżynier elektrotechnik.

W 1906 r. zgłosił w Rosji do opatentowania elastyczną izolację porcelanową na przewody elektryczne (koraliki nani­zane na przewód)- patent nr 17 556 wydano mu 31.07.1910 r. W latach 1914- 1915 r. w ofercie różnych jego wynalazków kierowanych do Ministerstwa Wojny znajdujemy również przyrząd wyrzucający gorące płyny, silnik, samochód, minę powietrzną, hydrau­liczny dźwig.

5.10.1910 r. uzyskał w Rosji świadectwo ochrony nr 43 235 na udoskonalenie w aparatach latających. Przedmiotem wynalazku był układ samo­lotu, którego kadłub kształtowano w formie cylin­drycznej rury ściętej z tyłu i otwartej z przodu, której położe­nie względem powierzchni ziemi jest prostopadłe do linii cięcia. Śmigło usytuowane jest wewnątrz cylindrycznego kadłuba. Celem Czapiewskiego było opracowanie samolotu bezzałogowego, kierowanego z ziemi falami radio­wymi, typu latającej bomby.

W 1914 r. Czapiewski zwrócił się do Komitetu Technicznego Ministerstwa Handlu i Przemysłu z prośbą, by udzielono mu dotacji na budowę silnika swego pomysłu. Miał to być silnik benzynowy, wewnętrznego spalania. Według gen. mjr W. A. Tiurina od współczesnych odróżniała go forma cylindra. Złożony miał być z dwu cylindrycznych pierścieni. W jednym poruszał się tłok- kołowo, drugi miał służyć do sprężania mieszanki powietrza z benzyną i jej podawania do pierwszego. Silnik chłodzony miał być wodą, a jego obciążenie jednostkowe mocy miało się kształtować w granicach 0,7 kg/KM. Komitet Tech­niczny GWTU uznał, że opis i rysunki silnika nie dają obrazu jego budowy i działania. Czapiewski prosił o dotację 25 000 rubli na budowę silnika o mocy 300 kW (400 KM). Odmówiono jej. Stanowisko Komitetu uzasadniano tym, że praktyka wskazuje, iż droga do udanego silnika lotniczego jest długa i kosztowna, wymaga studiów i eksperymentów, które nie zawsze przynoszą potwierdzenie założeń teoretycznych. Nie­powodzenia towarzyszą znakomicie opracowanym projektom- cóż dopiero mówić o idei Czapiewskie­go.

W 1916 r. na forum Komitetu Technicznego GWTU raz jeszcze pojawił się wyrzutnik bomb z celownikiem dla dokładnego bombardowania. Ko­respondencja urzędu z Czapiewskim trwała przez dwa miesiące, od 11.04. do 16.06.1916 r., nie przynosząc efektów satysfakcjonujących wynalaz­cę- propozycje jego oddalono.

Konstrukcje:
Czapiewski samolot bezzałogowy , 1910- 1914, projekt bezzałogowego samolotu- latającej bomby.