W 1984 r. mgr Władysław Koźmiński roz­począł przeróbkę szybowca treningowego SZD-15 ”Sroka” na motoszybowiec ”Moto-Sroka”. Polegała ona na obcięciu nosowej części kadłuba i zamon­towaniu w tym miejscu silnika Volkswagen 1300 o mocy 29,4 kW (40 KM) i masie 68 kg oraz instalacji paliwowej i elektrycznej do niego. Zbiornik paliwa i akumulator umieszczono w pod skrzydłowej części kadłuba, przy czym obudowa akumulatora, wystająca częściowo poza obrys ka­dłuba, została obudowana aerodynamicznie. Jednoczęściowa osłona kabiny zdejmowana, później stosowano tylko wiatrochron. Poza tym w płatowcu nie wprowadzono większych zmian. Został on przygotowany właściwie do zamontowania zmodyfikowanego silnika Volkswagen 1200 o mocy 20,6 kW (28 KM) i masie 42 kg. Stosowano śmigła drewniane o średnicy 140 cm,  130 cm i 120 cm. Najlepsze osiągi uzyskano z tymi ostatnimi śmigłami.

Motoszybowiec oblatano w listopadzie 1985 r. Prezentowano go na V i VI Zlocie Konstruktorów Amatorów Lotniczych w 1986 (w Cieninie) i 1987 r. Oryginalne malowanie (pomarańczowe) zmieniono w czerwcu 1987 r. na nieregularne zielone i sza­re pasy: dolne powierzchnie skrzydeł i usterzenia poziome­go pomalowano na kolor szarobłękitny i domalowano bia­ło- czerwone pasy (przynależności państwowej) na usterzeniu pionowym i górnej powierzchni prawego skrzydła.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy górnopłat o konstrukcji drewnianej.
Kabina zakryta, osłona kabiny zdejmowana
Podwozie jednotorowe stałe.

Silnik- Volkswagen 1300 o mocy 29,4 kW (40 KM) zabudowany z przodu kadłuba, śmigło ciągnące. Przywidywano zastosowanie silnika Volkswagen 1200 o mocy 21 kW (28 KM).

Dane techniczne ”Moto-Sroka” (wg [4]):
Rozpiętość- 14,5 m, długość- 6,9 m, wysokość- 1,5 m, powierzchnia nośna- (wg [1]- 14,5 m²).
Masa własna- 270 kg, masa startowa max- 380 kg.
Prędkość max- 150 km/h, prędkość przelotowa- 100 km/h, prędkość minimalna- 60 km/h, wznoszenie- 2 m/s.