W 1893 r. Niemieckie Stowarzyszenie na Rzecz Promowania Żeglugi Powietrznej (Deutschen Vereins zur Förderung der Luftschifffahrt) otrzymało nowy balon, który otrzymał nazwę Humboldt.

Został zbudowany wg projektu Hansa Grossa, oficera Berliner Luftschifferabteilung (Berliński Oddział Sterowców). Sferyczny balon miał pojemność 2514 m³ i średnicę 16,87 m. Jego gumowana bawełniana powłoka ważyła 350 kg. Fundusze na budowę i eksploatację balonu Humboldt (50 000 marek) zostały przekazane przez cesarza Wilhelm II z własnego funduszu.

Podczas startu do pierwszego lotu 1.03.1893 r. obecny był sam cesarz. Dla Richarda Assmanna, inicjatora badań aeronautycznych, lot zakończył się pechowo- złamał prawą nogę podczas lądowania. Podczas drugiego lotu 14.03.1893 r. otworzył się zawór gazu, którego nie można było już zamknąć. Załoga balonu Hans Gross i Joseph Artur Berson przeżyli upadek z wysokości 2800 m, szczęśliwie z niewielkimi obrażeniami. Podczas trzeciego lotu 28.03.1893 r. piorunochron znajdujący się na dachu Physikalisch-Technische Reichsanstalt wyrwał w powłoce balonu dziurę o długości ok 3 m. Szósty lot balonu Humboldt 26.04.1893 r. był jego ostatnim. Po wylądowaniu i wypuszczeniu gazu doszło do jego eksplozji spowodowanej wyładowaniem elektrostatycznym. Balon uległ zniszczeniu.

Balon Humboldt umożliwił ze branie cennych obserwacji aerologicznych na wysokościach do 6100 m. Jego następcą był balon Phönix.

W Polsce.

W pięciu lotach balonem Humboldt uczestniczył Joseph Artur Stanisław Berson (1859-1943)- aerolog i fizyk niemiecki, żydowsko- polskiego pochodzenia, urodzony w Nowym Sączu w Galicji. Od 1890 r. działał w Kró­lewskim Instytucie Meteorolo­gicznym w Berlinie. Począwszy od 1888 r. odbył wiele lotów balo­nowych (do 1910 r. ponad 100), prowadząc badania atmosfery i ustanawiając szereg rekordów.